Джуда Фолкман

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Джуда Фолкман
Дата нараджэння 24 лютага 1933(1933-02-24)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 14 студзеня 2008(2008-01-14)[2][1] (74 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці біёлаг, афіцэр, урач, выкладчык універсітэта, хірург, анколаг
Навуковая сфера tumor angiogenesis[d]
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцыны[d]
Альма-матар
Член у
Узнагароды

прэмія Вольфа па медыцыне (1992)

прэмія прынцэсы Астурыйскай за дасягненні ў навуковых і тэхнічных даследаваннях[d] (2004)

медаль Бенджаміна Франкліна[d] (2001)

міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (1991)

прэмія імя Эрнста Шэрынга[d] (1996)

прэмія Мэсры[d] (1998)

Keio Medical Science Prize[d] (1998)

Нацыянальная Зала славы вынаходнікаў[d] (2010)

Ernst-Jung-Preis für Medizin[d] (1997)

Sharpey-Schafer Lecture and Prize[d] (1995)

Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Cancer Research[d] (1995)

Scientific Grand Prize of the Lefoulon-Delalande Fondation[d] (2005)

Robert J. and Claire Pasarow Foundation Award for Distinguished Contributions to Cardiovascular Research[d] (2003)

Charles S. Mott Prize[d] (1997)

The Louis and Artur Lucian Award in Cardiovascular Diseases[d] (1992)

honorary doctor of the Nankai University[d] (2000)

J. Allyn Taylor International Prize in Medicine[d] (1999)

прэмія фонду Уорэна Альперта[d] (2005)

Dr. Josef Steiner Cancer Research Award[d]

AACR-G.H.A. Clowes Award for Outstanding Basic Cancer Research[d] (1985)

Мозес Джуда Фолкман (англ.: Moses Judah Folkman, 24 лютага 1933, Кліўленд — 14 студзеня 2008, Дэнвер) — амерыканскі цытолаг, анколаг, вядомы працамі па тэорыі ангіягенезу новаўтварэнняў, на базе якіх у 1990-я гады распрацавана новае пакаленне супрацьракавых сродкаў. Працы Фолкмана спарадзілі цэлую школу анкалагічных даследаванняў (школа анты-ангіягенезу), заснаваную на пастулаце аб тым, што абмежаванне кровазабеспячэння пухліны здольна запаволіць яе развіццё.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Фолкман, сын равіна, атрымаў адукацыю ва ўніверсітэце штата Агая (1953) і ў медыцынскай школе Гарвардскага ўніверсітэта (1957), у якой праслужыў большую частку свайго жыцця. Упершыню стаў вядомым у навуковай супольнасці яшчэ будучы студэнтам, як суаўтар работ па хірургіі раку печані і кардыёстымулятарам.

У 1960-х гадах служыў хірургам у грамадзянскім шпіталі ў Масачусетсы і ў ваенным шпіталі пад Вашынгтонам. На ваеннай службе распрацаваў новы тып імплантаванага носьбіта фармпрэпаратаў працяглага дзеяння, на базе якога выпускаўся прэпарат Norplant і т. п. Тады ж прыступіў да мэтанакіраванага вывучэння сувязі паміж ростам пухлін і рэжымам кровазвароту. У 1967 годзе стаў галоўным хірургам-анколагам Бостанскай дзіцячай бальніцы медыцынскай школы Гарвардскага ўніверсітэта.

Зноскі