Олівер Сміціс

Олівер Сміціс
англ.: Oliver Smithies
Дата нараджэння	23 чэрвеня 1925(1925-06-23)
Месца нараджэння	Галіфакс, Калдэрдэйл[d], Заходні Ёркшыр, Вялікабрытанія
Дата смерці	10 студзеня 2017(2017-01-10)[…] (91 год)
Месца смерці	Чапел-Хіл[d], акруга Орындж[d], Паўночная Караліна, ЗША
Грамадзянства	ЗША  Вялікабрытанія
Жонка	Nobuyo Maeda[d]
Род дзейнасці	біёлаг, біяхімік, выкладчык універсітэта, генетык
Навуковая сфера	Біяхімія, генетыка
Месца працы	Таронцкі ўніверсітэт Вісконсінскі ўніверсітэт у Мадысане Універсітэт Паўночнай Караліны ў Чапел-Хіл
Альма-матар	Бэйліял-каледж
Вядомы як	адкрыў прынцыпы ўвядзення спецыфічных генных мадыфікацый у мышэй з выкарыстаннем эмбрыянальных ствалавых клетак
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканская асацыяцыя садзейнічання развіццю навукі
Узнагароды	прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (2001) Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне (2007) прэмія Вольфа па медыцыне (2002) Thomas Hunt Morgan Medal[d] (2007) міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (1993) Friedrich Wilhelm Bessel Research Award[d] (2004) Alfred P. Sloan, Jr. Prize[d] (1994) March of Dimes Prize in Developmental Biology[d] (2005) Massry Prize[d] (2002) Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Cardiovascular Research[d] (1997) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d]
Олівер Сміціс на Вікісховішчы

Олівер Сміціс (англ.: Oliver Smithies; 23 ліпеня 1925 — 10 студзеня 2017) — англа-амерыканскі генетык, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (2007) за адкрыццё прынцыпаў ўвядзення спецыфічных генных мадыфікацый ў мышэй з выкарыстаннем эмбрыянальных ствалавых клетак.

Біяграфія

Олівер Сміціс нарадзіўся ў Галіфаксе (Заходні Ёркшыр, Вялікабрытанія). У 1951 годзе яму была прысвоена ступень магістра, а пазней ступень доктара фізіялогіі. З 1953 па 1960 гады Сміціс працаваў у медыцынскай даследчай лабараторыі ў Таронцкага ўніверсітэта, а з 1960 да 1988 года ў лабараторыі ўніверсітэта Вісконсін-Мэдысан . З 1988 года ён пачаў працаваць прафесарам лабараторыі паталогіі і лабараторнай медыцыны ўніверсітэта Паўночнай Караліны. З дапамогай распрацаваных ім методык ён праводзіў генетычныя даследаванні мышэй.

Ён і Марыа Капекі, незалежна адзін ад другога, здзейснілі важныя адкрыцці ў галіне спецыфічных генных мадыфікацый ў мышэй з выкарыстаннем эмбрыянальных ствалавых клетак.