Карлавац

Карлавац
	Сцяг
Краіна	Харватыя
Жупанія	Карлавацкая жупанія
Каардынаты	45°29′35″ пн. ш. 15°33′21″ у. д.HGЯO
Заснаваны	13 ліпеня 1579
Першая згадка	1579
Плошча	401,1 км²; 95,3 км²;
Вышыня цэнтра	112 м
Насельніцтва	49 082 чалавек (2001)
Часавы пояс	UTC+1, летам UTC+2
Тэлефонны код	+385 47
Паштовы індэкс	47000
Аўтамабільны код	KA
Афіцыйны сайт	karlovac.hr (харв.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ка́рлавац (харв.: Karlovac) — горад у Харватыі, адміністрацыйны цэнтр аднайменнай жупаніі, за 65 км на паўднёвы захад ад Заграба. Насельніцтва 47,4 тыс. чал. (2008). Размешчаны на паўднёва-заходняй ускраіне Сярэднедунайскай раўніны, у месцы ўпадзення рэк Корана і Мрэжніца ў р. Купа (прыток Савы), у межах горада таксама працякае р. Добра (Карлавац называецца «горадам 4 рэк»). Буйны транспартны вузел — аўтамабільныя дарогі ў Заграб, Рыеку, Спліт, Любляну, Сараева. Чыгуначная станцыя (паведамленне з гарадамі Заграб, Рыека, Спліт)^[2].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Горад сфарміраваўся вакол крэпасці, закладзенай у 1579 па загадзе эрцгерцага Штырыі Карла II для абароны ўладанняў Габсбургаў ад турэцкіх уварванняў. Атрымаў па імі эрцгерцага назву Карлштат (ням.: Karlstadt). З’яўляўся адміністрацыйным цэнтрам харвацкага ўчастку Ваеннай граніцы. Неаднаразова беспаспяхова браўся ў аблогу туркамі. У 1778 атрымаў гарадскія правы, у 1781 — герб і статус вольнага каралеўскага горада. У 19 — пачатку 20 стст. стаў адным з найважнейшых гандлёвых і прамысловых цэнтраў Харватыі, якая ўваходзіла ў склад Венгерскага каралеўства Аўстрыйскай імперыі (з 1867 года Аўстра-Венгрыі) [венг. назва Каралівараш (Károlyváros)]. З 1918 у Каралеўстве сербаў, харватаў і славенцаў (з 1929 Югаславія), у 1941—1945 гадах у т.зв. Незалежнай дзяржаве Харватыя, затым ізноў у складзе Югаславіі^[2].

Пасля распаду Югаславіі ў 1991 годзе горад стаў часткай незалежнай Харватыі^[2]. У час вайны, якая рушыла ўслед, Карлавац сур'ёзна пацярпеў, многія будынкі горада былі пашкоджаны ці разбураны. На мосце цераз раку Корану 21 верасня 1991 года харвацкімі салдатамі былі пакараны смерцю 13 югаслаўскіх рэзервістаў.

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

Цэнтральная частка горада — Звезда, размешчана паміж рэкамі Купа і Корана, у плане захавала абрысы былой крэпасці (у форме шасціканцовай зоркі). Сярод захаваных элементаў абарончага комплексу — Старая (Турэцкая) брама. На глоўнай плошчы — збудаванні ў стылі барока: касцёл Найсвяцейшай Тройцы (1580), францысканскі кляштар (17 ст., гадзіннікавая вежа — 1795), Чумная калона (1691). У заходняй частцы горада — руіны капліцы (17 ст.), касцёл Св. Іосіфа — заступніка горада (1968-1975). Руіны праваслаўнай саборнай царквы Свц. Мікалая (руск.) (бел. (1785-1787; узарвана ўсташамі ў 1992). Помнікі грамадзянскай архітэктуры: будынкі гарадскога музея (17 ст.), гарадской управы (1763), музычнай школы (1804), гарадскога тэатра («Зорын дом»; 1892). Парк імя Врбаніча (1886). У межах горада (на захад ад цэнтра) крэпасць Дубавац (англ.) (бел. (13-15 стст.)^[2].

Культура[правіць | правіць зыходнік]

Крэпасць Дубавац з’яўляецца месцам правядзення фестываляў і інш. Дзейнічаюць гарадская бібліятэка (1838), гарадскі музей (харв.) (бел., музей вайны 1991—1995 гадоў, галерэя маст. В. Караса. Камерны аркестр (1987). Штогод з 1998 года праводзяцца Міждународны фальклорны фестываль, фестываль піва («Піўныя дні»)^[2].

На ўсход ад Карлаваца — Этнаграфічны музей пад адкрытым небам у Рэчыцы (харв.) (бел. (1995)^[2].