Таўраге

Горад Таўраге літ.: Tauragė Герб Сцяг Краіна Літва Павет Таўрагскі Раён Таўрагскі Каардынаты 55°15′00″ пн. ш. 22°17′00″ у. д. Першая згадка 1499 Плошча 15,7 км² Вышыня цэнтра 38 ± 1 м і 36 м Насельніцтва ▲21 416 чал. (1 студзеня 2023) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Паштовыя індэксы 72001 Афіцыйны сайт taurage.lt Таўраге на карце Літвы

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Таўра́ге (літ.: Tauragė, беларуская назва — Таўро́гі) — горад у заходняй Літве, з’яўляецца адміністрацыйным цэнтрам Таўрагскага павета.

Насельніцтва складае каля 28 тыс. чалавек. У горадзе атрымалі развіццё харчовая, лёгкая, машынабудаўнічая прамысловасці. Уваходзіць у склад этнаграфічнага рэгіёна Жамойць.

Паводле легенды назва горада паходзіць ад слоў: тур і рог. У даўнія часы людзі, якія збіралі на месцы будучага горада грыбы, знайшлі тут рогі тура.

Гісторыя

Упершыню горад узгадваецца ў 1499 годзе, калі на месцы будучых Таўраге было невялікае паселішча Паджурыс.

Уладальнікам Таўраге ў пачатку XVI стагоддзя быў шляхціц Барташ, заснавальнік першай у Жамойці школы (у 1507 годзе). Каля 1550 года частка горада перайшла да Мельхіёра Шэмета, які перайшоў у лютэранства. Ён пабудаваў лютэранскую кірху, якая ў 1641 годзе была перабудавана ў каталіцкі касцёл. З 1567 года ў Таўраге размяшчалася мытня. У XVII стагоддзі горад перайшоў ва ўласнасць Радзівілаў. З 1620 да 1669 года горад з’яўляўся сядзібай князя Багуслава Радзівіла. У 1687 годзе ўладальніца Таўраге Людавіка Караліна Радзівіл ажанілася з нямецкім прынцам, і пасля яе смерці горад перайшоў ва ўладанне брандэнбургскага ўладара Фрыдрыха III Гогенцолерна, які з 1701 года стаў Прускім каралём Фрыдрыхам І. Яго стараннямі мясцовы касцёл быў адрамантаваны і зноў пераўтвораны ў лютэранскую кірху.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай Таўраге трапілі ў склад Расійскай імперыі. Руская царыца Кацярына II падаравала горад свайму фаварыту Платону Зубаву, які потым прадаў яго дзяржаве. 21 чэрвеня 1807 года цар Аляксандр І падпісаў тут дамову з Напалеонам, якая пацвердзіла пагадненні ў Тулузе. 30 снежня 1812 года ў млыне каля Таўраге, напалеонаўскі генерал Ханс Ёрк падпісаў канвенцыю аб нейтраліцеце з рускім генералам Іванам Дыбічам. Згодна з ёй прускі корпус напалеонаўскага войска перастаў падтрымліваць французаў.

У 1836 годзе ў Таўраге адбыўся вялікі пажар. У 1846 годзе цар Мікалай I падараваў горад свайму ардынарцу, князю Васільку. У 1864 годзе Таўраге, праз Каўнас, быў злучаны з чыгункай Варшава — Санкт-Пецярбург. У гэты час тут былі пабудаваны цагельня, спіртавы завод і два шпіталі. У 1843 годзе Анарэ дэ Бальзак спыняўся ў Таўрагскім палацу па дарозе ў Санкт-Пецярбург.

У 1909 годзе колькасць насельніцтва павялічылася да 5 000 чалавек.

Пад час Першай сусветнай вайны ў 1915 годзе горад быў заняты нямецкімі войскамі. У час акупацыі немцы пабудавалі чыгунку да Шаўляй.

Пасля ўваходу Літвы ў склад СССР Таўраге стаў памежным горадам і 22 чэрвеня 1941 года ён быў заняты нямецкімі войскамі. У выніку вайны тут было разбурана 80 % пабудоў.

З 1991 года Таўраге ў складзе Літоўскай Рэспублікі.

Насельніцтва

Год Колькасць 2001 29 121 2002 28 852 2003 28 622 2004 28 320 2005 27 781 2006 27 027 Год Колькасць 2007 26 601 2008 26 207 2009 25 934 2010 25 574 2011 24 452 2012 23 984 Год Колькасць 2013 23 737 2014 23 516 2015 23 310 2016 23 120 2017 22 563 2018 22 002 Год Колькасць 2019 21 672 2020 21 520 2021 21 203 2022 20 956 2023 21 416

Гарады-пабрацімы

•  Аструда, Польшча
•  Бытаў, Польшча
•  Бэлхатаў, Польшча
•  Зестафоні, Грузія
•  Карлавац, Харватыя
•  Поважска-Бістрыца, Славакія
•  Рыдштат, Германія
•  Цярнопаль, Украіна (28 верасня 2015)

Вядомыя асобы

• Рамігіюс Шымашус (нар. 1974) — літоўскі палітык, эканаміст.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Таўраге