Перайсці да зместу

Кейё Лійнамаа

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Кейё Лійнамаа
прэм’ер-міністр Фінляндыі
13 чэрвеня 1975 — 30 лістапада 1975
Папярэднік Калеві Сорса
Пераемнік Марці Міетунен
міністр юстыцыі Фінляндыі[d]
14 мая 1970 — 15 ліпеня 1970
Папярэднік Aarre Simonen[d]
Пераемнік Erkki Tuominen[d]
Finnish Minister of Employment[d]
29 кастрычніка 1971 — 23 лютага 1972
Папярэднік Veikko Helle[d]
Пераемнік Veikko Helle[d]
National Conciliator[d]
1965 — 1971
Папярэднік Justus Ripatti[d]
Пераемнік Erkki Sunila[d]
National Conciliator[d]
1979 — 1980
Папярэднік Matti Pekkanen[d]
Пераемнік Teuvo Kallio[d]

Нараджэнне 6 красавіка 1929(1929-04-06)[1]
Смерць 28 чэрвеня 1980(1980-06-28) (51 год)
Імя пры нараджэнні фінск.: Keijo Antero Liinamaa
Жонка Pirkko Liinamaa[d]
Адукацыя
Узнагароды
Grand Cross of the Order of the Lion of Finland Commander of the Order of the Lion of Finland Medal for Military Merits
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кейё Лійнамаа (фінск.: Keijo Liinamaa; 6 красавіка 1929 — 28 чэрвеня 1980) — грамадскі і палітычны дзеяч Фінляндыі.

Па адукацыі адвакат, спецыялізаваўся ў галіне працоўнага права, працаваў у фінскім Цэнтральным саюзе прафсаюзаў, сіці-менеджарам горада Мянця, у 1965 стаў Нацыянальным пасярэднікам з рабочых спрэчках, у гэтай якасці прадухіліў некалькі буйных забастовак. У 1967 па даручэнні прэм’ер-міністра Р.Паасіа Лійнамаа вёў перамовы з арганізацыямі працадаўцаў і прафсаюзаў, якія прывялі да заключэння агульнанацыянальнага пагаднення пра палітыку даходаў. Уваходзіў у першы кабінет Т.Аўра ў якасці міністра юстыцыі, у другім кабінеце Т.Аўра займаў пасаду міністра працы з кастрычніка 1971 па люты 1972.

Пасля выбараў 1975 года, калі палітычныя партыі Фінляндыі не змаглі дамовіцца аб умовах фарміравання кааліцыйнага ўрада, прэзідэнт Урха Кеканен прызначыў К. Лійнамаа на пасаду прэм’ер-міністра часовага ўрада, на якой ён знаходзіўся з чэрвеня па лістапад 1975 г.

Зноскі