Пер Эвінд Свінхувуд

Пер Эвінд Свінхувуд Pehr Evind Svinhufvud
3-і Прэзідэнт Фінляндыі
2 сакавіка 1931 — 1 сакавіка 1937
Папярэднік:	Лаўры Рэландэр
Пераемнік:	Кюёсці Каліа
1-ы Рэгент Каралеўства Фінляндыя
9 кастрычніка — 12 снежня 1918
Манарх:	Фрэдрык Каарле
Папярэднік:	пасада заснавана
Пераемнік:	Карл Густаў Эміль Манергейм
1-ы Прэм'ер-міністр Фінляндыі
27 лістапада 1917 — 27 мая 1918
Пераемнік:	Юха Кусці Паасіківі
18-ы Прэм'ер-міністр Фінляндыі
4 ліпеня 1930 — 18 лютага 1931
Папярэднік:	Кюёсці Каліа
Пераемнік:	Юха Суніла
Партыя:	Young Finnish Party[d]
Адукацыя:	Хельсінкскі ўніверсітэт Helsingin normaalilyseo[d] Імператарскі Аляксандраўскі ўніверсітэт[d]
Навуковая ступень:	Імператарскі Аляксандраўскі ўніверсітэт[d] і магістр
Дзейнасць:	палітык, суддзя
Нараджэнне:	15 снежня 1861(1861-12-15) Сяяксмякі, Вялікае Княства Фінляндскае, Расійская імперыя
Смерць:	29 лютага 1944(1944-02-29) (82 гады) Луўмякі, Фінляндыя
Пахаванне:	Luumäki[d]
Бацька:	Пер Густаў Свінхувуд
Маці:	Вольга фон Бекер
Жонка:	Ellen Svinhufvud[d]
Дзеці:	Yngve Svinhufvud[d], Veikko Svinhufvud[d] і Q28056010?
Аўтограф:
Узнагароды:

Пер Эвінд Свінхувуд (шведск.: Pehr Evind Svinhufvud, 15 снежня 1861, Сяяксмякі — 29 лютага 1944, Луумякі) — фінскі палітычны дзеяч, прэзідэнт Фінляндыі ў 1931-37 гг.

У 1925 годзе быў вылучаны кандыдатам на пост прэзідэнта Фінляндыі, але на выбарах пацярпеў няўдачу. У 1930—1931 — прэм'ер-міністр, у 1931—1937 — прэзідэнт Фінляндыі. На гэтай пасадзе праводзіў як антыкамуністычную, так і антыфашысцкую палітыку. З аднаго боку, ён ініцыяваў арышт ўсіх камуністаў-членаў парламента, а з другога — здушыў Мянтсяльскае паўстанне, паднятае прафашысцкім лапуаскім рухам. На прэзідэнцкіх выбарах 1937 года пацярпеў паразу.

Падчас «зімовай вайны» беспаспяхова спрабаваў сустрэцца з Гітлерам і Мусаліні, але быў прыняты толькі Папам Піем XII. Карыстаўся вялікім даверам у жыхароў краіны, атрымаў ад іх мянушку «Ука-Пека» («Стары Пер»).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).