Македонская крытыка французскай думкі
| Македонская крытыка французскай думкі | |
|---|---|
 | |
| Жанр | аповесць |
| Аўтар | Віктар Алегавіч Пялевін |
| Мова арыгінала | руская |
| Дата першай публікацыі | 2003 |
«Македонская крытыка французскай думкі» (руск.: Македонская критика французской мысли) — аповесць расійскага пісьменніка Віктара Пялевіна, якая ўваходзіць у зборнік «ДПП (NN)», выпушчаны у 2003 годзе.
У інтэрв’ю, адказваючы на пытанне «Чаму вам было цікава столькі пісаць, напрыклад, пра Бадрыяра і Дэрыда?» Пялевін сказаў: «Мне цікава было зрабіць гэтых інтэлектуалаў героямі падкрэслена неінтэлектуальнага тэксту. Гэта як прызначыць Шварцэнэгера губернатарам, толькі наадварот»[1].
У 2007 годзе выдавецтва «Эксмо» выпусціла аднайменны зборнік, які ўключае, акрамя самой аповесці, 12 іншых твораў аўтара. Зборнік затым неаднаразова перавыдаваўся[2][3].
Сюжэт[правіць | правіць зыходнік]
Галоўны герой аповесці — татарскі бізнэсмэн Насых Насратулавіч Нафікаў, вядомы па мянушцы Кіка, сын нафтавага магната, які нарадзіўся ў Расіі, але вырас і атрымаў адукацыю ў Еўропе. Кіка пасля смерці бацькі ў выніку замаху становіцца багатым чалавекам.
Філасофская адукацыя, атрыманая ў Сарбоне, дае плён: у героя развіваецца ненавісна афарбаваная апантанасць французскай філасофіяй. Кіка, лічачы сябе вялікім мысляром, пачынае публікаваць псеўдафіласофскія опусы, галоўным чынам накіраваныя супраць французскіх філосафаў: «Дзе аблажаўся Бадрыяр», «Дэрыда з сажалкі» і іншыя. Яго сачыненні атрымліваюць супярэчлівыя ацэнкі.
Самая вядомая праца Кікі — «Македонская крытыка французскай думкі», у якой ён выклаў сваё дакучлівае перакананне, якое развілося да таго часу. Сутнасць гэтага пераканання ў тым, што пасля смерці чалавека застаецца нейкая форма, у якой працягваюць існаваць укладзеныя пры жыцці ў працу воля і пакуты — так званая «чалавеканафта», увасобленая ў цыркулявалай таварна-грашовай масе. Пасля крушэння Савецкага Саюза камуністычная «чалавеканафта» стала перапампоўвацца на Захад, і працягвае туды паступаць цяпер. Праводзячы паралелі з рознымі гатункамі нафты, падыходнымі або непадыходнымі для тэхналагічнага працэсу, Кіка прыходзіць да высновы, што на Захад паступае непадыходная яму «чалавеканафта» — па словах Кікі, «атрутны гной». Кіка бачыць сваю місію ў тым, каб аднавіць баланс і паставіць перашкоду на шляху расійскай «чалавеканафты» на Захад, а таксама адсмактаць частку «чалавеканафты» назад у Расію.
Для гэтага Кіка арандуе фабрыку пад Парыжам, усярэдзіне якой людзі падвяргаюцца фізічным катаванням ў момант чытання ўрыўкаў з кнігі Мішэля Фуко «Наглядаць і караць». Пра гэта становіцца вядома Інтэрполу, але Кіка хаваецца ад адплаты. Далейшы яго лёс невядомы; ясна толькі, што ён жывы і робіць заявы ў прэсе з нагоды разгрому французскай філасофскай думкі.
Іншыя творы[правіць | правіць зыходнік]
Галоўны герой згадваецца ў рамане «Лічбы» з таго ж зборніка «ДПП (NN)». Апроч гэтага, у абоіх творах адны і тыя ж установы: банк «Санбанк» і фірма «Ойл Эве».
Зноскі
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- «Македонская крытыка французскай думкі» на сайце выдавецтва «Эксмо»
- Мария Федянина. «Символический обмен и смерть» Ж. Бодрийяра как пратекст «ДПП (НН)» В. Пелевина (Новое литературное обозрение, № 132 (2/2015))
