Міньнін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міньнін
кітайскі імператар[d] (імперыя Цын)
3 кастрычніка 1820 — 25 лютага 1850
Папярэднік Цзяцын
Пераемнік Сяньфэн
Imperial prince[d]
1813 — 3 кастрычніка 1820

Нараджэнне 16 верасня 1782(1782-09-16)[1]
Смерць 25 лютага 1850(1850-02-25)[1] (67 гадоў)
Месца пахавання
Род House of Aisin-Gioro[d]
Імя пры нараджэнні маньчж. ᠮᡳᠨ ᠨᡳᠩ
Бацька Цзяцын
Маці Empress Xiaoshurui[d]
Жонка Empress Xiaomucheng[d], Empress Xiaoshencheng[d], Empress Xiaoquancheng[d], Empress Xiaojingcheng[d], Imperial Noble Consort Zhuangshun[d], Noble Consort Tong[d], Noble Consort Jia[d], Noble Consort Cheng[d], Consort He[d], Consort Xiang[d], Consort Chang[d], Imperial Concubine Zhen[d] і Imperial Concubine Tian[d]
Дзеці Prince Yiwei[d], Yikang[d], Yichi[d], Сяньфэн, Yicong[d], Айсіньгёро Ісінь, Yixuan, Prince Chun[d], Yiho[d], Yihui[d], State Princess Duanmin[d], State Princess Duanshun[d], Kurun Princess Shou'an[d], Princess of the second rank Shou-Zang[d], State Princess Shou-En[d], Princess of the second rank Shou-Xi[d] і State Princess Shou-Zhuang[d]
Дзейнасць манарх
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міньнін (кіт. трад. 旻宁, спр. 旻寧, піньінь Mínníng), храмавае імя Сюаньцзун (кіт. трад. 宣宗, піньінь Xuānzōng; 16 верасня 1782 — 25 лютага 1850) — маньчжурскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, восьмы імператар дынастыі Цын.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Быў другім сынам і спадчыннікам імператара Юн’яня.

Вёў барацьбу з кантрабандыстамі ў Паўднёвым Кітаі, якая прывяла да Першай опіумнай вайны з Вялікабрытаніяй у 18391842 гадах. Пасля паражэння ў вайне вымушаны падпісаць Нанкінскі дагавор, які адмяняў ізаляцыянісцкую палітыку «закрытых мораў  (укр.)». Пасля заключыў дагаворы з імперыялістычнымі краінамі Еўропы і ЗША, якія пачалі каланіяльную гонку ў Азіі.

Дэвіз праўлення — Даагуан.

Імёны[правіць | правіць зыходнік]

  • Пасмяротнае імя — Імператар Чэн.
  • Храмавае імя — Сюаньцзун.
  • Іншае імя паходзіць ад дэвізу праўлення, — Імператар Даагуан.
  • Да інтранізацыі меў імя Мяньнін.

Зноскі

  1. а б Daoguang // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Рубель В. А. Історія середньовічного Сходу: Курс лекцій: Навч. посібник. — К. : Либідь, 1997. — 462 с. — ISBN 5-325-00775-0.
  • Непомнин А. Е. Гісторыя Кітая: Эпоха Цын. XVII-пачатак XX стагоддзя. — Масква: Усходняя літаратура, 2005