Уладзімір Іванавіч Акулаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Уладзімір Акулаў)
Уладзімір Іванавіч Акулаў
Фатаграфія
Дата нараджэння 23 красавіка 1954(1954-04-23) (70 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак
Жанр партрэт, пейзаж, нацюрморт, сюжэтна-тэматычная карціна
Вучоба
Мастацкі кірунак авангардызм
Вядомыя працы

цыклы: «Генералы»
«Маскі і вобразы»
«Партрэт і аўтапартрэт»
«Царквы і кляштары»
«Эрас и Танатас»
«Славутыя яўрэі»
«100 алігархаў Forbes»
«Месцы і людзі Беларусі»
«Анімалістычны цыкл»

«Футбалісты»
Заступнікі Яўген Ксяневіч, Аляксандр Іваноў
Уплыў Уладзімір Садзін
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Іванавіч Акулаў (нар. 23 красавіка 1954, Баранавічы, БССР, СССР) — сучасны беларускі мастак-авангардыст, прадстаўнік другой хвалі беларускага авангарду.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 23 красавіка ў горадзе Баранавічы. Займаўся ў Слуцку ў студыі выяўленчага мастацтва Гарадскога дома піянераў і школьнікаў у выкладчыка Уладзіміра Садзіна. Скончыў школу № 2 г. Слуцка.

Творчае амплуа мастака пачало фарміравацца ў час вучобы на мастацка-графічным факультэце Віцебскага педагагічнага інстытута (1976—1980). Асаблівы ўплыў у віцебскі перыяд на Акулава аказаў мастак і педагог Алег Рыгоравіч Арлоў[1] (1934—1995). Пазней стажыраваўся ў майстэрнях у Ленінградзе. Уваходзіў у мінскі арт-гурток «Галіна». Працаваў выкладчыкам выяўленчага мастацтва, дырэктарам Дома культуры ў вёсцы, вулічным мастаком, мастаком-афарміцелем у розных арганізацыях Беларусі і Расіі.

З 1985 ажыццяўляе выставачную дзейнасць.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Майстар партрэта, пейзажа, нацюрморта, кампазіцый з сімволікай-алегарычнымі сюжэтамі, ілюстрацый да літаратурных твораў.

З'яўляецца аўтарам шэрагу маштабных тэматычных цыклаў — «Маскі і вобразы», ​​"Партрэт і аўтапартрэт", «Цэрквы і манастыры», «Вайна», «Генералы», «Вялікія людзі», «Усход», «Эрас і Танатас», «Нацюрморты», «Кветкі», «Самавары», «Славутыя яўрэі», «100 алігархаў Forbes», «Анімалістычны цыкл», «Месцы і людзі Беларусі», «Футбалісты» і інш.

Выканаў цыклы ілюстрацый да класічных творах сусветнай літаратуры — «Дон Кіхот» Сервантэса, «Мёртвыя душы» Гогаля і інш. Аформіў альбомы песень Яўгенія Антонавіча Ксяневіча «Лёт лебединый», «Имя твоё».

Аўтар вершаў.

Творы Уладзіміра Акулава захоўваюцца ў розных арт-інстытуцыях і прыватных зборах, сярод якіх:

Персанальныя выстаўкі[правіць | правіць зыходнік]

  • 2019 (01 — 15 красавіка) — персанальная выстаўка да 65-годдзя мастака, мастацкая галерэя «Універсітэт культуры», Мінск[2]
  • 2016 — персанальная выстава «Вітражы часу», Віцебскі абласны краязнаўчы музей, Віцебскі мастацкі музей, Віцебск, Рэспубліка Беларусь.
  • 2014 — персанальная юбілейная выстаўка да 60-годдзя, Нацыянальная бібліятэка Беларусі, Мінск
  • 2013 — персанальная выстаўка «Мастацтва без хлусні», музей «Садовае кальцо», Масква
  • 2013 — персанальная выстаўка «Месцазнаходжанне», Музей сучаснага выяўленчага мастацтва, Мінск
  • 2012 — персанальная выстаўка, Галерэя мастацтваў, Слуцк
  • 2012 — персанальная выстаўка, музей Палацава-паркавага ансамбля Румянцавых — Паскевічаў, Гомель
  • 2000 — персанальная выстаўка, Ватэрлоа, Бельгія
  • 1995 — персанальная выстаўка мастака, Галерэя «Жыльбел», Мінск
  • 1993 — персанальная выстаўка, мастацкі цэнтр «Zhilbel», Мінск
  • 1988 — персанальная выстаўка, слуцкая гарадская бібліятэка, Слуцк, БССР

Адкрыццё выстаўкі «Месцазнаходжанне», Музей сучаснага выяўленчага мастацтва, Мінск, 30 ліпеня 2013 года[3]

Адкрыццё персанальнай выставы Уладзіміра Акулава да 60-годдзя мастака, Нацыянальная бібліятэка Беларусі, Мінск, лістапад-снежань 2014 года.

Персанальная выстава «Вітражы часу» Уладзіміра Акулава, Віцебскі мастацкі музей, Віцебск, красавік 2016 года

Зноскі

  1. Алег Рыгоравіч Арлоў
  2. Владимир Акулов 65 лет(недаступная спасылка)
  3. [https://web.archive.org/web/20150704054833/http://belavangard.by/?p=4450 Архівавана 4 ліпеня 2015. Архівавана 4 ліпеня 2015. Архівавана 4 ліпеня 2015. belavangard.by 2013 — выставка Владимира Акулова «Местоположение» (руск.)] Архівавана 4 ліпеня 2015.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]