Хеты
|
Індаеўрапейцы |
|---|
| Індаеўрапейскія мовы |
| Албанская · Армянская Балтыйскія · Кельцкія Германскія · Грэчаская Арыйскія · Італійскія Славянскія мёртвыя: Анаталійскія ·
Палеабалканскія |
| Індаеўрапейцы |
| Албанцы · Армяне Балты · Кельты · Германцы Грэкі · Індаарыйцы Іранцы · Раманцы · Славяне гістарычныя: Хеты · Кельты · Германцы · Скіфы |
| Протаіндаеўрапейцы |
| Мова · Грамадства · Рэлігія |
| Прарадзіма індаеўрапейцаў |
| Курганная гіпотэза Анаталійская гіпотэза Армянская гіпотэза Індыйская гіпотэза Тэорыя палеалетычнай бесперапыннасці |
| Індаеўрапеістыка |
Хеты (грэч.: Χετταΐοι) — індаеўрапейскі народ балканскага паходжання, якія ў бронзавы век жыў на паўночным захадзе Блізкага Усходу і размаўляў на хецкай мове. Каля 18 стагоддзя да н.э. хеты заснавалі дзяржаву з цэнтрам у Хатусе. Хецкая армія паспяхова выкарыстоўвала калясніцы і мела вялікую перавагу над суседнімі народамі. Каля 14 стагоддзя да н.э. хецкая імперыя дасягнула максімальнага ўзлёту і ахапіла большую частку Анатоліі, паўночна-заходнюю Сірыю, працягнуўшыся да паўночнай Месапатаміі.
Хаця хеты належалі да бронзавага веку, яны былі зачынальнікамі жалезнага веку, вырабляючы прадметы з жалеза прыкладна з 14 стагоддзя да н.э.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17), ISBN 985-11-0035-8.