ЦЭЦ-4 (Мінск)

Мінская ЦЭЦ-4
Краіна	Беларусь
Месцазнаходжанне	Мінск
Статус	дзеючая
Увод у эксплуатацыю	1977
Асноўныя характарыстыкі
Электрычная магутнасць, МВт	1035 МВт
Характарыстыкі абсталявання
Асноўнае паліва	прыродны газ
Кацельныя агрэгаты	Е-420-140 НГМ, КП-1000-255НГМ
Колькасць і марка турбін	ПТ-60-130/1, Т-100/110-130, Т-250/300-240-3
На карце
Мінская ЦЭЦ-4
Медыяфайлы на Вікісховішчы

ЦЭЦ-4 — філіял РУП «Мінскэнерга» — прадпрыемства энергетыкі ў паўднёва-заходняй частцы Мінска.

Тэхніка-эканамічнае абгрунтаванне для будаўніцтва новай магутнай загараднай ЦЭЦ было выканана «УНДПІэнергапрам» у 1967 годзе. Аднак будаўніцтва Мінскай ЦЭЦ-4 на пляцоўцы плошчай 192,8 га, размешчанай на задах ад беларускай сталіцы, за кальцавой аўтамабільнай дарогай, пачалося толькі ў 1972 годзе. Дабудаваная ў 1977 годзе. 30 верасня 1977 г. адбыўся пуск першага энергетычнага комплексу ў складзе турбіны ПТ-60 і катла БКЗ-420. Вызначаная магутнасць 1035 МВт. У асноўным станцыя працуе па цеплавому графіку нагрузак, але, ў сувязі з высокай эканамічнасцю блокаў, станцыя прыцягваецца да рэгулявання электрычнай нагрузкі ў гадзіны дзённага і вячэрняга максімумаў.

Забяспечвае цяплом і электрычнасцю ўсю паўднёва-заходнюю частку Мінска, а менавіта жылыя раёны Малінаўка, Паўднёвы Захад, Сухарава, Кунцаўшчыну, Захад, Красны Бор і Каменную Горку. ЦЭЦ размешчана за межамі Мінскай кальцавой аўтадарогі, таму мінімальна ўплывае на экалагічную абстаноўку ў горадзе.

Агульныя звесткі

Магутны цеплафікацыйны комплекс, створаны на базе Мінскай ЦЭЦ-4, упершыню ў СССР рэалізаваў ідэю выкарыстання магутнай загараднай ЦЭЦ для пакрыцця базавых цеплавых нагрузак буйнога горада, а на базе пяці вадагрэйных кацельняў горада (Харкаўская, Масюкоўшчына, Курасоўшчына, Арлоўская і Заходняя), якія працуюць у адзіным тэхналагічным працэсе цеплазабеспячэння заходняй і паўднёва-заходняй частак горада Мінска — для пакрыцця пікавых нагрузак. Гэта дазволіла значна павялічыць надзейнасць і эканамічнасць усёй сістэмы цеплазабеспячэння, забяспечыць бесперабойную падачу цяпла ў дзіцячыя сады, школы, бальніцы і жылыя дамы. Выкарыстанне сучасных тэхналогій кіравання, а таксама перадавых навуковых распрацовак у энергетычнай сферы прадвызначыла вельмі нізкія ўдзельныя расходы ўмоўнага паліва на адпачынак электраэнергіі — ад 200,0 да 209,3 г/кВтг — а таксама цеплаэнергіі — ад 169,07 да 169,84 кг/ГКал.

На станцыі ўстаноўлены тры цеплафікацыйныя турбаагрэгаты агульнай магутнасцю 280 МВт і тры энергаблокі па 250 МВт на звышкрытычныя параметры пары. Станцыя мае рознатыповае абсталяванне з рознымі тэрмінамі эксплуатацыі. Асноўнае паліва — прыродны газ, рэзервовае паліва — мазут. Мае абаротную сістэму водазабеспячэння з градзірнямі.

Паравыя турбіны		Вызначаная электрычная магутнасць турбін (МВт), прадукцыйнасць катлоў (т/г)	Ціск пары, (Мпа)	Год уводу ў эксплуатацыю
ПТ-60-130/13	ст. №1	60	13,0	1977
Т-100/110-130	ст. №2	110		1978
Т-100/110-130	ст. №3	110		1979
Т-250/300-240-3	ст. №4	250	24,0	1985
Т-250/300-240-3	ст. №5	250		1987
Т-250/300-240-3	ст. №6	250		1992
Паравыя катлы
Е-420-140 НГМ	ст. №1	420	14,0	1977
Е-420-140 НГМ	ст. №2	420		1978
Е-420-140 НГМ	ст. №3	420		1979
Е-420-140 НГМ	ст. №7	420		1993
Е-420-140 НГМ	ст. №4	1000	255	1985
Е-420-140 НГМ	ст. №5	1000		1985
Е-420-140 НГМ	ст. №6	1000		1985

Галерэя

• 

  Энаргаблокі № 1-3

• 

  Машынная зала

• 

  Турбагенератар

• 

  Паравы кацёл

• 

  Газаразмеркавальная станцыя

• 

  АРП ЦЭЦ

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Архівавана 15 лютага 2015.