15 cm Autokanone M. 15/16

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
15 cm Autokanone M. 15/16
15 cm těžký kanón vz. 15
15 cm палявая гармата M. 15/16 у войску Чахаславакіі
Тып: палявая гармата
Краіна:  Аўстра-Венгрыя
Гісторыя службы
Гады эксплуатацыі: 1916—1945
Выкарыстоўвалася:

 Аўстра-Венгрыя
Аўстрыя
Чэхаславакія
Трэці рэйх
Італія

Войны і канфлікты: Першая сусветная вайна,
Другая сусветная вайна
Гісторыя вытворчасці
Канструктар: Škoda
Распрацаваны: 1913—1916
Вытворца: Škoda
Гады вытворчасці: 1916—1918
Усяго выпушчана: 44
Варыянты: 15 cm Autokanone M. 15
Характарыстыкі
Маса, кг: 11900
Даўжыня ствала, мм: 6000
Экіпаж (разлік), чал.: 13
Вага снарада, кг 56
Калібр, мм: 152,4
Лафет: каробчаты
Вугал узвышэння: ат −6 да +45°
Вугал павароту:
Хуткастрэльнасць,
выстралаў/хвіл:
1
Пачатковая хуткасць
снарада, м/с
692
Прыцэльная далёкасць, м: 16000
Максімальная
далёкасць, м:
21840

15 cm Autokanone M. 15/16 (15 cm палявая гармата M. 15/16) — палявая гармата, стаяла на ўзбраенні Аўстра-Венгрыі падчас Першай сусветнай вайны. Гармата выраблялася кампаніяй Škoda.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Гармата 15 cm Autokanone M. 15/16 была распрацавана для замены 15 cm Kanone M. 80. Першы прататып пратэсціраваны ў 1915 годзе. Што характэрна, гэта была першая аўстра-венгерская гармата, прызначаная для транспартавання аўтамабільным транспартам, такім чынам, зброя атрымала прыстаўку Autokanone. Спачатку М. 15 мела максімальны вугал узвышэння толькі 30 °, што запатрабавала пры першых днях выкарыстання гарматы, асабліва для паражэння вышынных цэляў у горах, павялічыць вугал узвышэння да 45 °. Мадэрнізаваныя гарматы атрымалі пазначэнне М. 15/16 і паступілі ў войскі ў першай палове 1917 года. Усяго да канца вайны былі мадэрнізаваныя ўсе 44 гарматы.[1]

Апісанне канструкцыі[правіць | правіць зыходнік]

«М. 15» меў стандартную канструкцыю для тых часоў, з каробчатым лафетам, жалезнымі коламі і выгнутым гарматным шчытом. Для транспартавання ствол, як правіла, здымаўся з лафета і перавозіўся на асобным прычэпе. Буксіраваць гармату планавалася матарызаванымі трактарамі, напрыклад, Austro-Daimler Artilleriezugwagen M.17[uk]. M. 15 была вельмі цяжкай (11 900 кг), што запатрабавала для абслугоўвання вялікага разліку — 13 чалавек.

Баявое прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

У дваццатыя гады ў Італіі на гарматы былі ўсталяваны новыя колы ад Vickers Terni[en], яна была прынята на ўзбраенне под пазначэннем Cannone da 152/37. У чэрвені 1940 года ў італьянскім войску лічыліся 29 адзінак такіх гармат, яны выкарыстоўваліся ў баях у Албаніі, Грэцыі і Паўночнай Афрыцы. Да канца 1940 года засталіся ўсяго 21 спраўныя гарматы, чатыры з якіх знаходзіліся ў Італіі, а некаторыя з іх былі ўсталяваныя ў якасці гарматаў берагавой абароны. Да моманту італьянскай капітуляцыі гэты лік скараціўся да 17 адзінак.[2]

У войску Аўстрыі на ўзбраенні лічыліся 2 гарматы. У Чэхаславакіі гарматы лічыліся спраўнымі, але знаходзіліся на захоўванні. Аўстрыйскія і чэшскія гарматы былі захопленыя і прынятыя на ўзбраенне Вермахта ў якасці 15,2 см K 15/16 (т). Гарматы выкарыстоўваліся ў ахоўных збудаваннях Атлантыкі.

Італьянскія гарматы, захопленыя пасля капітуляцыі Італіі ў 1943 годзе, знаходзіліся пад пазначэннем у Вермахце як 15,2 см K 410 (i). Немцы не карысталіся ім, напэўна, з-за іх унікальных боепрыпасаў і яны ўжываліся у якасці гармат берагавой абароны.

Photo Gallery[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Ortner, p. 518-519
  2. Chamberlain, Peter (1975). Heavy artillery. Gander, Terry,. New York: Arco. ISBN 0668038985. OCLC 2143869.{{cite book}}: Папярэджанні CS1: залішняя пунктуацыя (link)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Chamberlain, Peter & Gander, Terry. Heavy Artillery. New York: Arco, 1975 ISBN 0-668-03898-5
  • Gander, Terry and Chamberlain, Peter. Weapons of the Third Reich: An Encyclopedic Survey of All Small Arms, Artillery and Special Weapons of the German Land Forces 1939-1945. New York: Doubleday, 1979 ISBN 0-385-15090-3
  • Ortner, M. Christian. The Austro-Hungarian Artillery From 1867 to 1918: Technology, Organization, and Tactics. Vienna, Verlag Militaria, 2007 ISBN 978-3-902526-13-7

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]