35 cm Marinekanone L/45 M. 16
| 35 cm Marinekanone L/45 M. 16 | |
|---|---|
 Мантаж 35 cm Marinekanone L/45 M. 16 | |
| Тып: | аблогавая гармата |
| Краіна: |  Аўстра-Венгрыя
|
| Гісторыя службы | |
| Гады эксплуатацыі: | 1916—1918 |
| Выкарыстоўвалася: | |
| Войны і канфлікты: | Першая сусветная вайна |
| Гісторыя вытворчасці | |
| Канструктар: | Škoda |
| Распрацаваны: | 1914—1916 |
| Вытворца: | Škoda |
| Гады вытворчасці: | 1914—1918 |
| Усяго выпушчана: | 4 |
| Характарыстыкі | |
| Вага снарада, кг | 700 |
| Калібр, мм: | 350 |
| Засаўка: | паршнявая ? |
| Пачатковая хуткасць снарада, м/с |
770 |
| Максімальная далёкасць, м: |
31 000 |
35 cm Marinekanone L/45 M. 16 (35 см марская гармата L/45 M. 16) — належала да цяжкай крапасной артылерыі Аўстра-Венгрыі. Гармата была распрацавана для ВМС Аўстра-Венгрыі для ўжывання ў лінейным крэйсеру Ersatz-Monarch.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Вытворчасць гармат пачала кампанія Škoda у Пльзень. Гарматы былі аналагічныя нямецкім 35 cm SK C 14 L / 45 кампаніі Krupp.
28 мая 1915 была выраблена гармата №1, якую адвезлі па чыгунцы для патрэб крапасной артылерыі. Гармата «Георг» узяла ўдзел у наступе мая 1916 на возера Гальдоназ, выпусціўшы 122 снарады ў бітве пры Бітве пры Азьяга. Пасля гэтага гармату вярнулі для рамонту.
Пры чэрвеньскім наступе 1918 года на Gorgo di Molina ўжывалі гармату №1. Гармату №2 ужылі пры Дзясятай бітве пры Ізонцы, калі паўстала пагроза базе ў Трыесце.
Пад канец вайны італьянцы і французы захапілі гармату №4, якую падарвалі. Дзве гарматы апынуліся ў руках югаславаў, пасля чаго іх сляды згубіліся.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Erwin Anton Grestenberger: K.u.k. Befestigungsanlagen in Tirol und Kärnten 1860 – 1918. Verlag Österreich u. a., Wien 2000, ISBN 3-7046-1558-7.
- Erwin F. Sieche: Die Schlachtschiffe der K.u.K. Marine, Marine-Arsenal Band 14, Woelfersheim-Berstadt: Podzun-Pallas-Verlag, 1991; ISBN 3790904112
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- 35 cm Marinekanone L/45 M. 16. (чэшск.)
.svg){kind=small}