Камень (Валожынскі раён): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 54: | Радок 54: | ||
}} |
}} |
||
'''Ка́мень'''<ref>[http://maps.by/viewate/18814 Госкартгеоцентр]</ref><ref>{{Крыніцы/Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь/Мінская вобласць|}}</ref> ({{lang-be-trans|Kamień}}, {{lang-ru|Камень}}) — вёска ў [[Беларусь|Беларусі]], на рацэ [[Каменка]]. Уваходзіць у склад [[Івянецкі сельсавет|Івянецкага сельсавета]] [[ |
'''Ка́мень'''<ref>[http://maps.by/viewate/18814 Госкартгеоцентр]</ref><ref>{{Крыніцы/Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь/Мінская вобласць|}}</ref> ({{lang-be-trans|Kamień}}, {{lang-ru|Камень}}) — вёска ў [[Беларусь|Беларусі]], на рацэ [[Каменка]]. Уваходзіць у склад [[Івянецкі сельсавет|Івянецкага сельсавета]] [[Валожынскі раён|Валожынскага раёна]] [[Мінская вобласць|Мінскай вобласці]]. Насельніцтва 690 чал. ([[1997]]). Знаходзіцца за 37 км на паўднёвы ўсход ад [[Валожын]]а, за 46 км ад чыгуначнай [[станцыя Койданава|станцыі Койданава]]. |
||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
Версія ад 12:08, 12 красавіка 2016
Вёска
Камень
| ||||||||||||||||||||||
Ка́мень[1][2] (трансліт.: Kamień, руск.: Камень) — вёска ў Беларусі, на рацэ Каменка. Уваходзіць у склад Івянецкага сельсавета Валожынскага раёна Мінскай вобласці. Насельніцтва 690 чал. (1997). Знаходзіцца за 37 км на паўднёвы ўсход ад Валожына, за 46 км ад чыгуначнай станцыі Койданава.
Гісторыя
Упершыню Камень згадваецца ў 1-й палове XV ст. як уладанне Гедыголдавічаў. Каля 1451 кашталян віленскі С. Гедыголдавіч заснаваў у мястэчку касцёл. У канцы XV — 1-й палове XVI стст. Камень знаходзіўся ва ўладанні Забярэскіх, якія ў 1522 збудавалі тут фарны касцёл. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) мясцовасць увайшла ў склад Мінскага павета Мінскага ваяводства.
У 2-й палове XVI ст. Камень перайшоў да Кішкаў, у XVII ст. ст. — Далмат-Ісакоўскіх, пазней Юдзіцкіх. У 1679 у мястэчку збудавалі новы касцёл.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Камень апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, у Мінскім павеце Мінскай губерні. Станам на 1795 у мястэчку было 49 двароў. У XVIII—XIX стст. тут праводзіліся вялікія кірмашы. У 1-й пал. XIX ст. Камень знаходзіўся ва ўладанні Салагубаў і Плявакаў, у 2-й палове XIX — пачатку XX стст. — Арнольдзі і Яштальд-Гаворкі. Паводле вынікаў перапісу (1897) у мястэчку было 116 двароў, касцёл, малітоўны дом, багадзельня, магазін, карчма, 3 кузні, крама лазня.
Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Камень апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Івянецкай гміне Стаўбцоўскага павета Навагрудскага ваяводства. За польскім часам існавалі аднайменныя мястэчка (151 двор) і 2 фальваркі (7 двароў).
У 1939 Камень увайшоў у БССР. Статус паселішча панізілі да вёскі. Станам на 1971 тут было 234 двары, на 1997 — 220.
Насельніцтва
- XVIII стагоддзе: 1795 — 268 чал.
- XIX стагоддзе: 1897 — 713 чал.
- XX стагоддзе: 1921 — 844 чал.[3]; 1971 — 879 чал.[4]; 1997 — 690 чал.[5]
Інфраструктура
У Камені працуюць сярэдняя школа, фельчарска-акушэрскі пункт, бібліятэка, клуб.
Турыстычная інфармацыя
Славутасці
За 0,4 км на паўднёвы захад ад Каменю знаходзіцца археалагічны помнік (гарадзішча і паселішча часоў сярэднявечча).
- Валун Чортаў Камень
- Могілкі яўрэйскія
Страчаная спадчына
- Касцёл Святых апосталаў Пятра і Паўла (1679)
Зноскі
- ↑ Госкартгеоцентр
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom VII. Część I: Województwo Nowogródzkie. — Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Валерый Шаблюк. Камень // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. С. 45.
- ↑ Валерый Шаблюк. Камень // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. С. 44.
Літаратура
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.
- Kamień (2) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy (польск.). — Warszawa, 1882. S. 734.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Камень (Валожынскі раён)