Зыгмунт Мінейка: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
дапаўненне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Асоба}} |
{{Асоба}} |
||
{{цёзкі2|Мінейка}} |
{{цёзкі2|Мінейка}} |
||
'''Зыгмунт (Сігізмунд) Станіслававіч Мінейка''', або '''Мінейка-Газдава''' ({{lang-pl|Zygmunt Mineyko}}; {{ДН|||1840}}, в. Балванішкі Ашмянскага павета Віленскай губерні, цяпер в. Зялёны Бор Ашмянскага раёна Гродзенскай вобласці — {{ДС|27|12|1925}}, [[Грэцыя]]; |
'''Зыгмунт (Сігізмунд) Станіслававіч Мінейка''', або '''Мінейка-Газдава''' ({{lang-pl|Zygmunt Mineyko}}; {{ДН|||1840}}, в. Балванішкі Ашмянскага павета Віленскай губерні, цяпер в. [[Зялёны Бор (Ашмянскі раён)|Зялёны Бор]] [[Ашмянскі раён|Ашмянскага раёна]] [[Гродзенская вобласць|Гродзенскай вобласці]] — {{ДС|27|12|1925}}, [[Афіны]], [[Грэцыя]]; псеўданім: ''Баравы'') — кіраўнік [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863—1864 гадоў]] у [[Ашмянскі павет (Расійская імперыя)|Ашмянскім павеце]]. |
||
== Біяграфія == |
|||
⚫ | У 1863 у атрадах [[Мар’ян Лангевіч|М. Лангевіча]]. Паўстанцкі ваенны начальнік Ашмянскага павета, камандзір атрада. 3(15) чэрвеня 1863 г. атрад быў разбіты пад Расолішкамі, Мінейка палонены і прыгавораны да пакарання смерцю. Толькі праз [[хабар]] удалося змяніць прысуд на 12 гадоў катаргі ў [[Сібір]]ы. |
||
У 1852—1858 гадах Зыгмунт вучыўся ў гімназіі ў [[Вільнюс|Вільні]] (у тыя ж гады вучнем гімназіі быў [[Францішак Багушэвіч]]<ref name=tut>{{cite web|url=https://news.tut.by/society/133461.html|title=TUTэйшыя ў свеце. Ліцвінскі элін — герой Грэцыі|date=2009-04-02|accessdate=2021-01-24|lang=be|author=Кастусь Лашкевіч|work=[[TUT.BY]]|deadlink=yes|archiveurl=http://web.archive.org/web/20210118040708/https://news.tut.by/society/133461.html|archivedate=2021-01-18}}</ref>), а пасля яе заканчэння паступіў у Мікалаеўскае інжынернае вучылішча ў [[Санкт-Пецярбург]]у{{Sfn|Мінейка|2017|с=8}}, аднак ў 1861 годзе ён вярнуўся дадому, дзе прыняў ўдзел у польскіх маніфестацыях і агітацыі сярод сялян. Сярод іншага, Мінейка, пераапрануўшыся ў сялянскую вопратку, распаўсюджваў беларускі ананімны сатырычны твор «[[Гутарка старога дзеда]]». Ратуючыся ад арышту, Зыгмунт пакінуў Расейскую імперыю і прыбыў у [[Генуя|Геную]], дзе паступіў у Польскую ваенную школу, заснаваную [[Джузэпэ Гарыбальдзі]]. Пазней Мінейка чытаў там лекцыі пра ваенныя умацаванні<ref name=tut/>{{Sfn|Inżynierowie polscy XIX i XX wieku|2001|s=160}}<ref name=info>{{cite web|url=http://www.interlog.com/mineykok/info.html |title=Information about Members of the Family |date=2001-09-10 |accessdate=2021-03-24|lang=en|archiveurl=http://web.archive.org/web/20200927073019/http://www.interlog.com/mineykok/info.html|archivedate=2020-09-27}}</ref>. |
|||
⚫ | У 1863 у атрадах [[Мар’ян Лангевіч|М. Лангевіча]]. Паўстанцкі ваенны начальнік Ашмянскага павета, камандзір атрада. 3(15) чэрвеня 1863 г. атрад быў разбіты пад [[Расолішкі (Іўеўскі раён)|Расолішкамі]] (цяпер у [[Іўеўскі раён|Іўеўскім раёне]] [[Гродзенская вобласць|Гродзенскай вобласці]]{{Sfn|Мінейка|2017|с=533}}<ref>{{cite web|author=Эдвард Зайкоўскі|url=http://www.spadchyna.net/index.php?option=com_content&view=article&id=1554&Itemid=737|title=За зямлю і за волю|work=Культурна-асветнiцкi клуб «Спадчына»|accessdate=2021-03-24|archiveurl=http://web.archive.org/web/20201203170323/http://spadchyna.net/index.php?option=com_content&view=article&id=1554&Itemid=737|archivedate=2020-12-03}}</ref>), Мінейка палонены і прыгавораны да пакарання смерцю. Толькі праз [[хабар]] удалося змяніць прысуд на 12 гадоў катаргі ў [[Сібір]]ы. |
||
Адзін з кіраўнікоў арганізацыі ссыльных. У 1865 годзе З. Мінейка збег з катаргі, затым выехаў за мяжу. Скончыў акадэмію генштаба ў Парыжы (1868). З 1891 года — у Грэцыі, удзельнічаў у вайне з Турцыяй за Крыт, быў папулярызатарам [[Летнія Алімпійскія гульні 1896|Алімпійскіх гульняў 1896 года]] ў Афінах. Ганаровы грамадзянін Грэцыі. Аўтар успамінаў. |
|||
Адзін з кіраўнікоў арганізацыі ссыльных. У 1865 годзе З. Мінейка збег з катаргі разам з Вашкевічам і доктарам [[Аляксандр Акінчыц|Акінчыцам]], затым выехаў за мяжу. Скончыў акадэмію генштаба ў Парыжы (1868)<ref name=tut/><ref name=info/>. |
|||
Мінейка пражыў у [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]] 20 гадоў. Будучы інжынерам, ён прымаў удзел у будаўніцтве чыгунак, мастоў і каналаў у [[Балгарыя|Балгарыі]], [[Фракія|Фракіі]], [[Фесалія|Фесаліі]] і [[Эпір]]ы<ref>{{cite web|url=http://www.interlog.com/mineykok/zdrada.html |title=Zygmunt Mineyko (1840—1925) and George Papandreou as family in Greece |author=Jerzy Zdrada |lang=en |date=1999-10-09 |accessdate=2021-03-24|archiveurl=http://web.archive.org/web/20190831131036/http://www.interlog.com/mineykok/zdrada.html|archivedate=2019-08-31}}</ref>. З 1891 года — у Грэцыі, удзельнічаў у вайне з Турцыяй за Крыт, быў папулярызатарам [[Летнія Алімпійскія гульні 1896|Алімпійскіх гульняў 1896 года]] ў Афінах, адкуль пісаў рэпартажы ў польскія газеты<ref name=tut/>. |
|||
Першы раз пасля ўцёкаў з Сібіры наведаў радзіму ў 1911 годзе<ref>{{cite web|author=[[Барыс Самуілавіч Клейн|Борис Клейн]]|title=Олимпийский мятеж. Окончание|url=http://www.russian-globe.com/N104/Klein.OlimpiyskiyMyatezh2.htm|work=Русский глобус|date=2010|accessdate=2021-03-24|archiveurl=http://web.archive.org/web/20200127044312/http://www.russian-globe.com/N104/Klein.OlimpiyskiyMyatezh2.htm|archivedate=2020-01-27|lang=ru}}</ref>. У 1922 і 1923 гадах наведаў [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польшчу]], дзе сустрэўся з маршалам [[Юзаф Пілсудскі|Пілсудскім]] і атрымаў узнагароды за ўдзел у паўстанні 1863 года{{Sfn|Inżynierowie polscy XIX i XX wieku|2001|s=162—163}}. |
|||
Ганаровы грамадзянін Грэцыі. Аўтар успамінаў. |
|||
Масон; быў у масонскіх ложах Расійскай імперыі, Францыі, Італіі, Грэцыі. На пахаванне Мінейкі ў Афінах прыехалі тысячы масонаў<ref name=info/>. |
|||
Ажаніўся з грачанкай Празерпінай Манарыс, іх дачка Зоф’я — жонка Георгіяса Папандрэу-старэйшага (1888—1968), вядомага палітыка, прэм’ер-міністра ўрада Грэцыі ў эміграцыі (1944—1945), а таксама ў 1963—1965 гадах. |
Ажаніўся з грачанкай Празерпінай Манарыс, іх дачка Зоф’я — жонка Георгіяса Папандрэу-старэйшага (1888—1968), вядомага палітыка, прэм’ер-міністра ўрада Грэцыі ў эміграцыі (1944—1945), а таксама ў 1963—1965 гадах. |
||
Сын Георгіяса — Андрэас Папандрэу (1919—1996) быў стваральнікам PASOK, прэм’ерам Грэцыі ў 1981—1989 і 1993—1996 гадах. Праўнукам Зыгмунта Мінейкі з’яўляецца вядомы грэчаскі палітык, кіраўнік Усягрэчаскага сацыялістычнага руху (PASOK), прэм’ер-міністр Грэцыі Георгіяс Папандрэу-малодшы<ref> |
Сын Георгіяса — Андрэас Папандрэу (1919—1996) быў стваральнікам PASOK, прэм’ерам Грэцыі ў 1981—1989 і 1993—1996 гадах. Праўнукам Зыгмунта Мінейкі з’яўляецца вядомы грэчаскі палітык, кіраўнік Усягрэчаскага сацыялістычнага руху (PASOK), прэм’ер-міністр Грэцыі ў 2009—2011 гадах Георгіяс Папандрэу-малодшы<ref>{{Cite web|url=https://nn.by/index.php?c=ar&i=30165|title=Праўнук беларускага паўстанца стане прэм’ер-міністрам Грэцыі|work=[[Наша Ніва (1991)|Наша Ніва]]|date=2009-10-04|accessdate=2021-05-21|archiveurl=http://web.archive.org/web/20091010142550/https://nn.by/index.php?c=ar&i=30165|archivedate=2009-10-10}}</ref>. |
||
== Памяць == |
|||
У гонар Мінейкі названыя сярэдняя школа пры пасольстве Польшчы ў Афінах<ref>{{cite web |url=http://www.atenyzs.pl/index.php/2013-08-17-16-06-15/historia |title=Historia szkoły |work= Zespol Szkół przy Ambasadzie RP w Atenach |accessdate=2021-03-25 |lang=pl |archiveurl=http://web.archive.org/web/20190521024133/http://www.atenyzs.pl/index.php/2013-08-17-16-06-15/historia |archivedate=2019-05-21}}</ref> і вуліца ў [[Ашмяны|Ашмянах]]<ref>{{cite web |url=http://www.oshmiany.info/news/id_post.php?id=56 |title= Как наш земляк стал национальным героем Греции? |work=Ошмяны.info |author=Алина Санюк |date=2011-08-28 |accessdate=2021-03-25 |archiveurl=http://web.archive.org/web/20210225221017/http://www.oshmiany.info/news/id_post.php?id=56 |archivedate=2021-02-25 |lang=ru}}</ref>. |
|||
Зыгмут Мінейка згадваецца ў рамане [[Тадэвуш Канвіцкі|Тадэвуша Канвіцкага]] «Польскі комплекс» (1977)<ref>{{cite web|url=http://www.interlog.com/mineykok/home.html |title=The Mineyko Genealogy |lang=en |date=2002-03-24 |accessdate=2021-03-24 |archiveurl=http://web.archive.org/web/20200130152605/http://www.interlog.com/mineykok/home.html |archivedate=2020-01-30}}</ref>. |
|||
== Творы == |
== Творы == |
||
* {{Кніга|год=1971|аўтар=Zygmunt Mineyko|назва=Z tajgi pod Akropol: Wspomnienia z lat 1848—1868|мова=pl|адказны=Oprac.: Eligiusz Kozłowski i Kazimierz Olszański. Przedm. i przypisy Eligiusz Kozłowski.|горад=Warszawa|выдавецтва=Pax|старонак=551}} |
|||
* Z tajgi pod Akropol: Wspomnienia z lat 1848—1868. — Warszawa, 1971. |
|||
* З |
* {{Кніга|год=2017|аўтар=Зыгмунт Мінейка|назва=З тайгі пад Акропаль: успаміны з 1848—1866 гадоў|мова=be|адказны=пераклад, укладанне, прадмова, каментары Марыны Запартыкі|горад=Мінск|выдавецтва=Лімарыус|старонак=568, [2]|серыя=Беларуская мемуарная бібліятэка|тыраж=300|isbn=978-985-6968-65-8|ref=Мінейка}} |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Радок 23: | Радок 39: | ||
* PSB; |
* PSB; |
||
* {{Крыніцы/ЭГБ|5}} |
* {{Крыніцы/ЭГБ|5}} |
||
* {{Кніга|назва=Inżynierowie polscy XIX i XX wieku|адказны=Pod red. J. Piłatowicza|горад=Warszawa|выдавецтва=Retro-Art.|год=2001|старонкі=160—163|старонак=285|isbn=83-87992-15-1|частка=Mineyko Zygmunt|спасылка том=http://bc.pollub.pl/Content/240/PDF/T.7.pdf|мова=pl|том=VII. 100 najwybitniejszych polskich twórców techniki|ref=Inżynierowie polscy XIX i XX wieku}} |
|||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
* [http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-ii?id=19666 Леанід Маракоў. МІНЕЙКА Зыгмунт] |
* [http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-ii?id=19666 Леанід Маракоў. МІНЕЙКА Зыгмунт] |
||
* [http://pages.interlog.com/~mineykok/popolsku.html Genealogia Mineyków, szukanie swojej przeszłości] |
* [http://pages.interlog.com/~mineykok/popolsku.html Genealogia Mineyków, szukanie swojej przeszłości] |
||
* |
* {{cite web|url=https://news.tut.by/society/133461.html|title=TUTэйшыя ў свеце. Ліцвінскі элін — герой Грэцыі|date=2009-04-02|accessdate=2021-01-24|author=Кастусь Лашкевіч|work=[[TUT.BY]]|deadlink=yes|archiveurl=http://web.archive.org/web/20210118040708/https://news.tut.by/society/133461.html|archivedate=2021-01-18}} |
||
* [http://www.interlog.com/mineykok/ulthm.htm Фотаздымкі Зыгмунта Мінейкі і яго сям’і] |
|||
{{Вонкавыя спасылкі}} |
|||
{{Бібліяінфармацыя}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Мінейка Зыгмунт}} |
{{DEFAULTSORT:Мінейка Зыгмунт}} |
||
Радок 36: | Радок 54: | ||
[[Катэгорыя:Удзельнікі паўстання 1863—1864 гадоў]] |
[[Катэгорыя:Удзельнікі паўстання 1863—1864 гадоў]] |
||
[[Катэгорыя:Прысуджаныя да смяротнага пакарання]] |
[[Катэгорыя:Прысуджаныя да смяротнага пакарання]] |
||
[[Катэгорыя:Эмігранты з Расійскай імперыі]] |
|||
[[Катэгорыя:Удзельнікі франка-прускай вайны]] |
[[Катэгорыя:Удзельнікі франка-прускай вайны]] |
||
[[Катэгорыя:Беларусы ў Грэцыі]] |
[[Катэгорыя:Беларусы ў Грэцыі]] |
||
Радок 41: | Радок 60: | ||
[[Катэгорыя:Ваенныя Грэцыі]] |
[[Катэгорыя:Ваенныя Грэцыі]] |
||
[[Катэгорыя:Класічныя археолагі]] |
[[Катэгорыя:Класічныя археолагі]] |
||
[[Катэгорыя:Спартыўныя журналісты]] |
|||
[[Катэгорыя:Журналісты XIX стагоддзя]] |
[[Катэгорыя:Журналісты XIX стагоддзя]] |
||
[[Катэгорыя:Мемуарысты]] |
|||
[[Катэгорыя:Масоны Расіі]] |
|||
[[Катэгорыя:Масоны Італіі]] |
|||
[[Катэгорыя:Масоны Францыі]] |
|||
[[Катэгорыя:Масоны ВУФ]] |
|||
[[Катэгорыя:Масоны Грэцыі]] |
|||
[[Катэгорыя:Род Мінейкаў|Зыгмунт]] |
[[Катэгорыя:Род Мінейкаў|Зыгмунт]] |
Версія ад 22:56, 21 мая 2021
Зыгмунт Мінейка | |
---|---|
польск.: Zygmunt Mineyko | |
Род дзейнасці | ваенны, класічны археолаг, журналіст, палітык, палітычны актывіст, інжынер у цывільным будаўніцтве, афіцэр |
Дата нараджэння | 1840[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | снежань 1925 ці 27 снежня 1925[3] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Станіслаў Ежы Мінейка[d][4] |
Маці | Cecylia Chrzczonowicz[d][4] |
Дзеці | Соф’я Мінейка[d] |
Альма-матар |
|
Бітвы/войны | |
Узнагароды і прэміі | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Зыгмунт (Сігізмунд) Станіслававіч Мінейка, або Мінейка-Газдава (польск.: Zygmunt Mineyko; 1840, в. Балванішкі Ашмянскага павета Віленскай губерні, цяпер в. Зялёны Бор Ашмянскага раёна Гродзенскай вобласці — 27 снежня 1925, Афіны, Грэцыя; псеўданім: Баравы) — кіраўнік паўстання 1863—1864 гадоў у Ашмянскім павеце.
Біяграфія
У 1852—1858 гадах Зыгмунт вучыўся ў гімназіі ў Вільні (у тыя ж гады вучнем гімназіі быў Францішак Багушэвіч[5]), а пасля яе заканчэння паступіў у Мікалаеўскае інжынернае вучылішча ў Санкт-Пецярбургу[6], аднак ў 1861 годзе ён вярнуўся дадому, дзе прыняў ўдзел у польскіх маніфестацыях і агітацыі сярод сялян. Сярод іншага, Мінейка, пераапрануўшыся ў сялянскую вопратку, распаўсюджваў беларускі ананімны сатырычны твор «Гутарка старога дзеда». Ратуючыся ад арышту, Зыгмунт пакінуў Расейскую імперыю і прыбыў у Геную, дзе паступіў у Польскую ваенную школу, заснаваную Джузэпэ Гарыбальдзі. Пазней Мінейка чытаў там лекцыі пра ваенныя умацаванні[5][7][8].
У 1863 у атрадах М. Лангевіча. Паўстанцкі ваенны начальнік Ашмянскага павета, камандзір атрада. 3(15) чэрвеня 1863 г. атрад быў разбіты пад Расолішкамі (цяпер у Іўеўскім раёне Гродзенскай вобласці[9][10]), Мінейка палонены і прыгавораны да пакарання смерцю. Толькі праз хабар удалося змяніць прысуд на 12 гадоў катаргі ў Сібіры.
Адзін з кіраўнікоў арганізацыі ссыльных. У 1865 годзе З. Мінейка збег з катаргі разам з Вашкевічам і доктарам Акінчыцам, затым выехаў за мяжу. Скончыў акадэмію генштаба ў Парыжы (1868)[5][8].
Мінейка пражыў у Асманскай імперыі 20 гадоў. Будучы інжынерам, ён прымаў удзел у будаўніцтве чыгунак, мастоў і каналаў у Балгарыі, Фракіі, Фесаліі і Эпіры[11]. З 1891 года — у Грэцыі, удзельнічаў у вайне з Турцыяй за Крыт, быў папулярызатарам Алімпійскіх гульняў 1896 года ў Афінах, адкуль пісаў рэпартажы ў польскія газеты[5].
Першы раз пасля ўцёкаў з Сібіры наведаў радзіму ў 1911 годзе[12]. У 1922 і 1923 гадах наведаў Польшчу, дзе сустрэўся з маршалам Пілсудскім і атрымаў узнагароды за ўдзел у паўстанні 1863 года[13].
Ганаровы грамадзянін Грэцыі. Аўтар успамінаў.
Масон; быў у масонскіх ложах Расійскай імперыі, Францыі, Італіі, Грэцыі. На пахаванне Мінейкі ў Афінах прыехалі тысячы масонаў[8].
Ажаніўся з грачанкай Празерпінай Манарыс, іх дачка Зоф’я — жонка Георгіяса Папандрэу-старэйшага (1888—1968), вядомага палітыка, прэм’ер-міністра ўрада Грэцыі ў эміграцыі (1944—1945), а таксама ў 1963—1965 гадах.
Сын Георгіяса — Андрэас Папандрэу (1919—1996) быў стваральнікам PASOK, прэм’ерам Грэцыі ў 1981—1989 і 1993—1996 гадах. Праўнукам Зыгмунта Мінейкі з’яўляецца вядомы грэчаскі палітык, кіраўнік Усягрэчаскага сацыялістычнага руху (PASOK), прэм’ер-міністр Грэцыі ў 2009—2011 гадах Георгіяс Папандрэу-малодшы[14].
Памяць
У гонар Мінейкі названыя сярэдняя школа пры пасольстве Польшчы ў Афінах[15] і вуліца ў Ашмянах[16].
Зыгмут Мінейка згадваецца ў рамане Тадэвуша Канвіцкага «Польскі комплекс» (1977)[17].
Творы
- Zygmunt Mineyko. Z tajgi pod Akropol: Wspomnienia z lat 1848—1868 (польск.) / Oprac.: Eligiusz Kozłowski i Kazimierz Olszański. Przedm. i przypisy Eligiusz Kozłowski.. — Warszawa: Pax, 1971. — 551 с.
- Зыгмунт Мінейка. З тайгі пад Акропаль: успаміны з 1848—1866 гадоў (бел.) / пераклад, укладанне, прадмова, каментары Марыны Запартыкі. — Мінск: Лімарыус, 2017. — 568, [2] с. — (Беларуская мемуарная бібліятэка). — 300 экз. — ISBN 978-985-6968-65-8.
Зноскі
- ↑ Swartz A. Zygmunt Mineyko — 2007.
- ↑ Zygmunt Mineyko // opac.vatlib.it
- ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress. Праверана 10 снежня 2019.
- ↑ а б Pas L. v. Genealogics — 2003.
- ↑ а б в г Кастусь Лашкевіч. TUTэйшыя ў свеце. Ліцвінскі элін — герой Грэцыі (недаступная спасылка). TUT.BY (2 красавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 18 студзеня 2021. Праверана 24 студзеня 2021.
- ↑ Мінейка 2017, с. 8.
- ↑ Inżynierowie polscy XIX i XX wieku 2001, s. 160.
- ↑ а б в Information about Members of the Family (англ.) (10 верасня 2001). Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2020. Праверана 24 сакавіка 2021.
- ↑ Мінейка 2017, с. 533.
- ↑ Эдвард Зайкоўскі. За зямлю і за волю . Культурна-асветнiцкi клуб «Спадчына». Архівавана з першакрыніцы 3 снежня 2020. Праверана 24 сакавіка 2021.
- ↑ Jerzy Zdrada. Zygmunt Mineyko (1840—1925) and George Papandreou as family in Greece (англ.) (9 кастрычніка 1999). Архівавана з першакрыніцы 31 жніўня 2019. Праверана 24 сакавіка 2021.
- ↑ Борис Клейн. Олимпийский мятеж. Окончание (руск.). Русский глобус (10 мая 2010). Архівавана з першакрыніцы 27 студзеня 2020. Праверана 24 сакавіка 2021.
- ↑ Inżynierowie polscy XIX i XX wieku 2001, s. 162—163.
- ↑ Праўнук беларускага паўстанца стане прэм’ер-міністрам Грэцыі . Наша Ніва (4 кастрычніка 2009). Архівавана з першакрыніцы 10 кастрычніка 2009. Праверана 21 мая 2021.
- ↑ Historia szkoły (польск.). Zespol Szkół przy Ambasadzie RP w Atenach. Архівавана з першакрыніцы 21 мая 2019. Праверана 25 сакавіка 2021.
- ↑ Алина Санюк. Как наш земляк стал национальным героем Греции? (руск.). Ошмяны.info (28 жніўня 2011). Архівавана з першакрыніцы 25 лютага 2021. Праверана 25 сакавіка 2021.
- ↑ The Mineyko Genealogy (англ.) (24 сакавіка 2002). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2020. Праверана 24 сакавіка 2021.
Літаратура
- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 2 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003.
- Клейн Б. Фамильный портрет // Клейн Б. Время выбора. — Мн., 1987;
- Орлов В. Почетный гражданин Эллады // Дело (Восток + Запад). 1995, № 5;
- PSB;
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.
- Mineyko Zygmunt // Inżynierowie polscy XIX i XX wieku (польск.) / Pod red. J. Piłatowicza. — Warszawa: Retro-Art., 2001. — Т. VII. 100 najwybitniejszych polskich twórców techniki. — С. 160—163. — 285 с. — ISBN 83-87992-15-1.
Спасылкі
- Леанід Маракоў. МІНЕЙКА Зыгмунт
- Genealogia Mineyków, szukanie swojej przeszłości
- Кастусь Лашкевіч. TUTэйшыя ў свеце. Ліцвінскі элін — герой Грэцыі(недаступная спасылка). TUT.BY (2 красавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 18 студзеня 2021. Праверана 24 студзеня 2021.
- Фотаздымкі Зыгмунта Мінейкі і яго сям’і
- Асобы
- Нарадзіліся ў 1840 годзе
- Нарадзіліся ў Ашмянскім павеце (Расійская імперыя)
- Памерлі ў 1925 годзе
- Памерлі 27 снежня
- Памерлі ў Афінах
- Выпускнікі Імператарскага Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта
- Кавалеры ордэна Збавіцеля
- Кавалеры крыжа Храбрых
- Кавалеры сярэбранага знака ордэна Virtuti Militari
- Нарадзіліся ў Ашмянскім раёне
- Афіцэры ордэна Збавіцеля
- Удзельнікі паўстання 1863—1864 гадоў
- Прысуджаныя да смяротнага пакарання
- Эмігранты з Расійскай імперыі
- Удзельнікі франка-прускай вайны
- Беларусы ў Грэцыі
- Ваенныя інжынеры
- Ваенныя Грэцыі
- Класічныя археолагі
- Спартыўныя журналісты
- Журналісты XIX стагоддзя
- Мемуарысты
- Масоны Расіі
- Масоны Італіі
- Масоны Францыі
- Масоны ВУФ
- Масоны Грэцыі
- Род Мінейкаў