Перайсці да зместу

Ліст Іуды

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ліст апостала Іуды

Апостал Іуда пэндзля дэ Латура, пач. 17 ст.
Раздзел: Новы Запавет
Вікікрыніцы: Саборнае пасланьне сьвятога Апостала Юды

Тэкст на Вікікрыніцах

Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ліст апостала Іуды, Сабо́рны ліст Свято́га Апо́стала Іу́ды[1], Сабо́рнае Пасла́нне свято́га Апо́стала Іу́ды[2], Ліст Ю́ды[3], Пасла́ньне Ю́ды[4]  — адзін з лістоў апосталаў, які ўваходзіць у спіс кніг Новага Запавету. Паводле ўсходняй традыцыі, змяшчаецца пасля трэцяга ліста апостала Іуды перад лістом да Рымлянаў, аднак паводле заходняй традыцыі пасля ліста Іуды ідзе кніга Адкрыцця Яна Багаслова.

Аўтар

[правіць | правіць зыходнік]

Імя аўтара дадзена ў самым пачатку ліста. Аўтар называе сабе Іудай, братам Якава. Вядома, што адным з братанічаў Ісуса Хрыста быў Якаў, а яго малодшым братам — Іуда, імя якога таксама згадваецца ў Евангеллях. Згодна з царкоўнымі праданнямі, Іуда быў біскупам Ерусалімскай царквы. Аднак у грэчаскім тэксце ліста Іуда названы «Якаўлевым», што можа значыць не толькі брата, але і сына Якава.

Асаблівасці ліста

[правіць | правіць зыходнік]

Нягледзячы на тое, што ліст быў вядомы яшчэ ў старажытнасці, працяглы час існавалі сумненні ў яго кананічнасці, нават да IV стагоддзя. Гэта магло здарыцца, магчыма, таму, што ў лісце цытуюцца ў якасці Святога Пісання два творы, якія не ўвайшлі ў канон Старога Запавета, але былі папулярнымі сярод вернікаў: Запавет Майсея і Першая кніга Еноха.

Ліст адрасаваны «ўсім закліканым Богам-Айцом і ахаваным Ісусам Хрыстом», гэта значыць, што ліст мог быць накіраваны як да асобнай суполкі, так і да шэрагу суполак на нейкай мясцовасці.

Мэта напісання ліста

[правіць | правіць зыходнік]

Мэтай напісання ліста былі ілжэвучэнні, якія пачалі распаўсюджвацца ў першаапостальскай царкве. Гэта тыя ж ілжэвучэнні, якія згадваліся і актыўна крытыкаваліся ў іншых лістах апосталаў. Адным з такіх было вучэнне, згодна якому хрысціянская свабода тлумачылася як уседазволенасць і магчымасць весці амаральны лад жыцця.

Змест ліста

[правіць | правіць зыходнік]

У пачатку ліста апостал паведамляе чытачам, што першапачаткова ён меў мэтай пісаць пра іншае, а менавіта пра агульнае выратаванне. Але калі ён даведаўся, што ў царкву пракраліся людзі, якія прапаведавалі ілжэвучэнне, то ён змяніў першапачатковы намер. Аўтар адчувае асаблівую небяспеку, таму што тыя людзі займаюць у суполках кіруючыя ролі, аднак іхныя паводзіны далёкія ад Божых стандартаў. Іуда ў вельмі эмацыйным стылі крытыкуе ерэтыкаў, прыводзячы прыклады са Святой гісторыі. Апостал яскрава хоча паказаць, што ў з’яўленні ерасі няма нічога дзіўнага, бо іх з’яўленне была прадказана прароцтвамі. Але як загінулі адступнікі ў Старым Запавеце, такім жа будзе канец і ерэтыкаў. А чытачы ліста павінны захоўваць сабе ў святым жыцці да самога вяртання Пана.

Месца і час напісання ліста

[правіць | правіць зыходнік]

Большасць даследчыкаў зыходзіцца ў думках, што ліст быў напісаны каля 50 года н.э., аднак ёсць погляды, што ліст быў напісаны значна пазней — у 90 гадах н.э. Месцам напісання можа быць Іудэя ці Ерусалім.

Структура ліста

[правіць | правіць зыходнік]

Ліст складаецца з аднаго радзелу, у якім 25 вершаў. Ліст начынаецца з адрасату і прывітання, пасля якога аўтар выкрывае ілжэнастаўнікаў. Апостал прыводзць шэраг прыкладаў з Святой гісторыі і прадракае ерасі канец. Канчаецца ліст заклікамі захоўваць чысціню і ўдзячнай малітвай да Бога.

Сціслы план ліста

[правіць | правіць зыходнік]
  • Прывітанне (1:1-2)
  • Ілжэнастаўнікі і іх канец (1:3-16)
  • Заклік захоўваць веру (1:17-23)
  • Удзячная малітва да Бога (1:24-25)

Пераклады

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Анатоль Клышка. Новы Запавет. — Мінск: Пазітыў-цэнтр, 2014. — 610 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-6983-42-2.
  2. ↑ Новы Запавет Госпада нашага Іісуса Хрыста. — Мінск: Прыход Свята-Петра-Паўлаўскага сабора: Медыял, 2017. — 544 с. — ISBN 978-985-6594-63-5 ISBN 978-985-6914-45-7.
  3. ↑ Біблія кананічная. Кнігі Святога Пісання Старога і Новага Запаветаў. — Мінск: Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь, 2017. — 928+336 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-6183-14-3.
  4. ↑ Васіль Сёмуха. Біблія. Кнігі Сьвятога Пісаньня Старога і Новага Запавету. Кананічныя. У беларускім перакладзе. — DUNCANVILLE, USA: WORLD WIDE PRINTING, 2002. — 1538 с. — 10 000 экз. — ISBN 1-58712-085-2.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Второе послание Петра и Послание Иуды: Обетование Его пришествия / Пер. с англ. Дик Лукас, Кристофер Грин. — СПб.: Мирт, 2010. — 335 с. — (Серия «Библия говорит сегодня»). ISBN 978-5-88869-236-3.
  • Толковый Апостол. Соборные послания, изъясненные Епископом Михаилом. - М.: Правило веры, 2009. - 769 с. ISBN 978-5-94759-099-9
  • Мэтью Генри. Толкование на книги Нового Завета. Том 5: Послания от Иакова — Коринфянам. 1999. 406 с.
  • Толковая Библия. Новый завет. В 7 томах. Том 7. Деяния. Соборные послания. Откровения Иоанна Богослова. Под редакцией А. П. Лопухина. - М.: ДАРЪ, 2009. - 1296 с. ISBN 978-5-485-00276-3
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ліст_Іуды&oldid=4644003"