Чучаны
Вёска
Чучаны _01.jpg) Руіны царквы Святога Мікалая на вясковых могілках, 2020 г.
Чучаны на карце Беларусі ±   | ||||||||||||||||||||||
Чучаны́[1] (трансліт.: Čučany, руск.: Чучаны) — вёска ў Мінскім раёне Мінскай вобласці, на рацэ Вяча. Уваходзіць у склад Папярнянскага сельсавета. Месціцца за 5 км на поўнач ад Мінска.
Назва[правіць | правіць зыходнік]
Назва Чучаны мае значэнне «зроблены спехам, неахайна»[2].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
У 1600 годзе сяло маёнтка Гарадок, уласнасць Б. Саламярэцкага, у Менскім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У 1730 годзе вёска, 7 двароў, 19 жыхароў мужчынскага полу, уласнасць І. Язерскага.
Пасля Другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года ў складзе Расійскай імперыі. У 1800 годзе ў Мінскім павеце, 12 двароў, 81 жыхар, уласнасць Адама Хмары. У 1858 годзе вёска, 41 душа мужчынскага полу, уласнасць Г. Хмары. У 1897 годзе вёска ў Сёмкава-Гарадоцкай воласці Мінскага павета, 23 двары, 106 жыхароў, царква. У 1917 годзе ў вёсцы 33 двары, 240 жыхароў; на хутары двор, 9 жыхароў.
У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі ўвайшла ў склад Беларускай ССР. У ліпені 1919 — ліпені 1920 года вёска была пад акупацыяй Польшчы.
З 20 жніўня 1924 года вёска ў Сёмкаў-Гарадоцкім сельсавеце Заслаўскага раёна Менскай акругі (да 26 ліпеня 1930). З 20 лютага 1938 года ў Менскай вобласці.
У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года акупаваная нацысцкай Германіяй, загінулі 20 жыхароў.
З 8 лютага 1959 года ў Мінскім раёне. З 20 студзеня 1960 года ў Заслаўскім сельсавеце[3]. З 9 жніўня 1979 года ў Папярнянскім сельсавеце[4].
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
- 1800 — 12 двароў, 81 жыхар
- 1897 — 23 двары, 106 жыхароў
- 1917 — 33 двары, 240 жыхароў; хутар, двор, 9 жыхароў
- 1926 — 17 двароў, 106 жыхароў
- 1999 — 57 жыхароў
- 2010 — 44 жыхары
Славутасці[правіць | правіць зыходнік]
- Руіны царквы Святога Мікалая (1852)
- Замчышча XIII—XV стст. На замчышчы мясцовыя могілкі і руіны царквы
Зноскі
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт Чуча́ны
- ↑ Жучкевич В. А. Краткий топонимический словарь Белоруссии. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. С. 406
- ↑ Рашэнне выканкома Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 20 студзеня 1960 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1960, № 2.
- ↑ Рашэнне выканкома Мінскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 9 жніўня 1979 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1979, № 27 (1617).
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Чучаны // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 3 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2012. — 624 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0636-9. С. 471
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Чучаны
 | |
|---|---|
| Цэнтр | |
| Аграгарадкі | |
| Вёскі | Аронава Слабада · Ашмянцы · Бараўцы · Восава · Дафарэнцыя · Дубаўляны · Зацань · Касынь · Лапаравічы · Нялідавічы · Паперня · Пільніца · Прымор’е · Рахманькі · Сёмкаў Гарадок · Сялюты · Цна · Цнянка · Чучаны · Чыжоўка · Якубовічы |