Кангрэгацыя Веравучэння

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Будынак Кангрэгацыі

Кангрэгацыя Веравучэння, або Кангрэгацыя Вераванняў (лац.: Congregatio pro Doctrina Fidei) — найстарэйшая і галоўная з дзевяці кангрэгацый Рымскай курыі, якая адказвае за нагляд за прававернасцю і чысцінёй дактрыны і маралі, якія прапаведуюцца ў Рымска-каталіцкай царкве. У Апостальскай канстытуцыі Яна Паўла ІІ Pastor Bonus ад 28 чэрвеня 1988 г. гаворыцца: Абавязкам Кангрэгацыі Веравучэння з’яўляецца прасоўванне і абарона вучэння веры і маралі паўсюль у каталіцкім свеце: па гэтай прычыне ўсё, што якім-небудзь чынам тычыцца такіх пытанняў веры, уваходзіць у яі кампетэнцыю.

У цяперашні час кангрэгацыю ўзначальвае прэфект арцыбіскуп Луіс Франсіска Ладарыя Ферэр, сакратар — арцыбіскуп Джакама Марандзі .

Назвы дыкастэрыі[правіць | правіць зыходнік]

  • Найвышэйшая Святая Кангрэгацыя рымскай і Сусветнай Інквізіцыі (1542—1908);
  • Найвышэйшая Святая Кангрэгацыя Святога Сабора (1908—1965);
  • Святая Кангрэгацыя Веравучэння (1965—1983);
  • Кангрэгацыя Веравучэння (з 1983).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Вытокі Кангрэгацыі Веравучэння бяруць пачатак ад Камісіі кардыналаў, створанай папам Паўлам III 21 ліпеня 1542 г. (була Licet ab initio) для кантролю за чысцінёй дактрыны перад распаўсюджваннем ідэй Рэфармацыі і пратэстантызму. Папа Сікст V апостальскай канстытуцыяй Immensa Aeterni Dei ад 22 студзеня 1588 г. надаў ёй статус рымскай кангрэгацыі, падпарадкоўваючы яе непасрэдна Папу. І яна атрымала назву Найвышэйшай Святой Кангрэгацыі Рымскай і Сусветнай інквізіцыі (лац.: Suprema Sacra Congregatio pro Romana et Universalis Inquisitionis), аддзел якой уключаў расследаванне ерасяў, расколаў і злачынстваў супраць маральнасці (інквізіцыя). Нягледзячы на назву «сусветна», фактычна яго юрысдыкцыя распаўсюджвалася толькі на царкоўную дзяржаву .

Папа Пій X апостальскай канстытуцыяй «Sapienti consilio» ад 29 чэрвеня 1908 г. пераўтварыў яе ў Найвышэйшую Святую Кангрэгацыю Святога Афіцыя (лац.: Suprema Sacra Congregatio pro Sancti Officii), даручыўшы ёй функцыю кантролю за прававернасцю Касцёла, і з 1917 г. — таксама складанне Індэкса забароненых кніг (да 1917 г. гэтым займалася спецыяльная Кангрэгацыя Індэкса).

Наступная рэарганізацыя была праведзена Папам Паўлам VI (motu proprio ад 7 снежня 1965 г. Integrae servandae) у святле рашэнняў Другога Ватыканскага Сабору. Кангрэгацыя страціла прывілеяваны статус (яна была пазбаўлена тытула «найвышэйшая»), і яе ўзначаліў кардынал-прэфект (а не Папа, як было раней). Тады ж і атрымала сучасную назву.

Склад Кангрэгацыі[правіць | правіць зыходнік]

Кангрэгацыя Веравучэння ўключае ў сябе спецыяльную камісію па тлумачэнні выпадкаў разводу паводле прынцыпу прапаганды веры, Папскую біблійную камісію (з 1971 г.) і Міжнародную тэалагічную камісію (з 1969 г.).

Кангрэгацыя складаецца з:

Сучасны склад Кангрэгацыі[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашні час, акрамя прэфекта, у Кангрэгацыю ўваходзяць 24 кардыналы, 3 арцыбіскупы і 1 біскуп, якія прызначаюцца Папам на пяцігадовы тэрмін. Цяперашнія ўдзельнікі:

Кардыналы

  • Джавані Батыста Рэ;
  • Францішак Арынзэ;
  • Тарчызіо Бэртонэ SDB (з 2003 г.);
  • Палікарп Пенго;
  • Крыстаф Шонбарн OP;
  • Іван Дыяс;
  • Крэшэнцыа Сэпэ;
  • Жан-П’ер Рыкар (з 2006 г.);
  • Антоніа Каньярэс Лавера (з 2006 г.);
  • Джэймс Фрэнсіс Стафард;
  • Зянон Грахалеўскі;
  • Уолтар Каспер;
  • Жан-Луі Торан2003 г.);
  • Леанарда Сандры (з 2008 г.);
  • Пітэр Кодво Апія Тарксан (з 2010 г.);
  • Mark Welle PSS (з 2010 г.);
  • Анджэла Амата SDB (з 2010 г.);
  • Курт Кох (з 2010 г.);
  • Анджэла Скола (з 2012 г.);
  • Дональд Вюрл (з 2012 г.);
  • Джордж Аленчэры (з 2012 г.);
  • Фернанда Філоні (з 2012 г.);
  • Франчэска Кокапальмерыё (з 2012 г.).

Архібіскупы

  • Генрык Мушынскі;
  • Сальваторэ Фізікела;
  • Valmor Алівейры дэ Азеведа (з 2009 г.).

Біскупы

  • Марыё дэль Валье Маронта Радрыгес (з 2009 г.).

Кіраўнікі Кангрэгацыі[правіць | правіць зыходнік]

Вялікія інквізітары[правіць | правіць зыходнік]

Сакратары[правіць | правіць зыходнік]

Прэфекты[правіць | правіць зыходнік]

Сакратары кангрэгацыі з 1965 года[правіць | правіць зыходнік]

  • Арцыбіскуп Пьетра Парэнтэ — (7 снежня 1965 г — 1967);
  • Арцыбіскуп Поль-П’ер Філіп — (29 чэрвеня 1967 г — 6 сакавіка 1973 г.);
  • Арцыбіскуп Жан-Жэром Амер — (14 чэрвеня 1973 г — 8 красавіка 1984 г.);
  • Арцыбіскуп Альберта Бавонэ — (8 красавіка 1984 г — 13 чэрвеня 1995 г.);
  • Арцыбіскуп Тарчызіо Бэртонэ — (13 чэрвеня 1995 г — 10 снежня 2002 г.);
  • Арцыбіскуп Анджэла Амата — (19 снежня 2002 г — 9 ліпеня 2008);
  • Арцыбіскуп Луіс Франсіска Ладарыя Фэрэр — (9 ліпеня 2008 г — 1 ліпеня 2017);
  • Арцыбіскуп Джакама Маранды — (з 18 ліпеня 2017 г.).

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]