Вярблюджая воўна
Вярблюджая воўна ў вузкім сэнсе адносіцца да футра вярблюда, але ў больш агульным сэнсе адносіцца да валакна (і тканін), якое можа быць выраблена альбо з чыстай вярблюджай воўны, альбо з сумесі вярблюджай воўны і іншага валакна.
Вярблюджая поўсць складаецца з двух кампанентаў: восцевага воласу і падшэрстку. Восцевы волас — гэта вонкавы ахоўны мех, грубы і нягнуткі, яго можна ўплесці ў валасяную тканіну. (Восцевыя валасы можна зрабіць больш мяккімі і раскошнымі, змяшаўшы іх з іншым валакном, асабліва з воўнай.) Падшэрстак карацейшы і танчэйшы за восцевы волас, менш ахоўны, але больш ізалявальны. Ён вельмі мяккі і часта выкарыстоўваецца ў вытворчасці тэкстылю для паліто.
Вярблюджую поўсць збіраюць з двухгорбага вярблюда, які сустракаецца ў Азіі ад усходняй Турцыі да Кітая і Сібіры[1]. Буйнымі краінамі-пастаўшчыкамі вярблюджай воўны з’яўляюцца Манголія, Тыбет, Афганістан, Іран, Расія, Кітай, Новая Зеландыя і Аўстралія[2].
Збор і вытворчасць[правіць | правіць зыходнік]
Настрыг поўсці ў дарослых асобін бактрыянаў за год — ад 8 да 15 кг, ён залежыць ад узросту і полу. Вярблюджую поўсць можна збіраць шляхам стрыжкі, расчэсвання або збору ўручную валокнаў, якія выпадаюць натуральным чынам на працягу шасці-васьмітыднёвага сезона лінькі позняй вясной.
Пасля збору грубыя і тонкія валасы падзяляюцца. Затым валакна прамываюць для выдалення бруду і смецця перад звіваннем у пражу, прыдатную для ткацтва або вязання[1].
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Нашэнне адзення з вярблюджай воўны згадваецца ў Бібліі (Мацвея 3:4). Вярблюджую поўсць традыцыйна выкарыстоўвалі для вырабу намётаў, дываноў і плашчоў берберы і іншыя народы, якія ўтрымлівалі вярблюдаў. Яе высокія тэрмарэгулявальныя ўласцівасці забяспечваюць высокую ізаляцыю.
Адзначаецца, што чыстая вярблюджая воўна выкарыстоўвалася для пашыву заходняга адзення з XVII стагоддзя, а з XIX стагоддзя выкарыстоўваліся сумесі, якія змяшчаюць вярблюджую воўну[3]. Першым модным брэндам, які папулярызаваў вярблюджую воўну ў вопратцы, быў Jaeger, брытанскі вытворца, які спецыялізаваўся на выкарыстанні тонкіх ваўняных тканін для паліто і касцюмаў[4]. Ён стаў папулярным у ЗША ў 1920-х і 1930-х гадах і быў прадстаўлены праз спартыўную гульню пола, калі гульцы насілі паўсядзённае паліто з вярблюджай воўны паміж матчамі[5].
Вярблюджая воўна можа быць змешана для стварэння тканін, падыходных для паліто, верхніх світараў і ніжняй бялізны. Доўгія больш грубыя валасы можна выкарыстоўваць у якасці асновы для дываноў[1].
Хоць у большай частцы вярблюджай поўсці захоўваецца натуральнае адценне залацістай дубільнай кары, поўсць можна фарбаваць[2].
Зноскі
- ↑ а б в Camel Hair. Global Natural Fibre Forum. Архівавана з першакрыніцы 15 April 2013.
- ↑ а б Cashmere and Camel Hair Fact Sheet. Cashmere and Camel Hair Manufacturers Institute. Архівавана з першакрыніцы 21 December 2016.
- ↑ Cumming, Cunnington, Cunnington. The Dictionary of Fashion History. Bloomsbury.
{{cite book}}: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (link) - ↑ Grant. "Jaeger celebrates 125 years in the business".
- ↑ Boston AP. "Camel hair polo coat is aristocrat of classics".
|
Вярблюджая воўна на Вікісховішчы |
|---|
 | |
|---|---|
| Віды | |
| Біялогія | |
| Падрыхтоўка | |
| Выкарыстанне | |
| Пражы | |
| Тканіны | |
| Эканоміка | |
| Прафесіі | |
| Гісторыя і культура | |
Слоўнікі і энцыклапедыі |
|---|