Перайсці да зместу

Каверкот

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Каверкот
Дата заснавання / стварэння 1880-я[1]
Выява
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Каверкот — шарсцяная тканіна сярэдняй і цяжкай таўшчыні з тонкай рызінкай і ўзорамі перапляцення  (руск.) рознай формы. У аснове выкарыстоўваецца трошчаная  (руск.) нітка 33 або 36 тэкс з камвольнай пражы  (чэшск.), уток часам з камвольнай пражы  (чэшск.). Звычайна яго ткуць армаваным атласам з пяці перапляценняў (таксама званым каверкотавым перапляценнем) або шматрадковай двухступеньчатай саржай з меншым рапартам  (чэшск.). Каверкот выкарыстоўваецца для класічных паліто, мужчынскіх касцюмаў, жаночых касцюмаў і (прыкладна да 1960-х) лыжных штаноў.

Каверкот мае некаторае падабенства з габардзінам. Тканіны з камвольнай пражы маюць аздабленне з гладкай паверхняй, вырабы з карднай пражы  (англ.) часцей за ўсё злёгку начэсваюць[2][3].

З гісторыі каверкоту ў англійскай модзе

[правіць | правіць зыходнік]
Дэталь каверкотавага паліто

Каверкот з’явіўся на рынку ў канцы XIX стагоддзя з першапачатковым прызначэннем для верхавой язды і палявання. Аднак прыкладна ў 1890 годзе ў моду ўвайшлі элегантныя паліто з каверкоту максімальнай даўжынёй каля 86 см з разрэзамі па баках (10-15 см). Кожны мужчына, які клапаціўся аб сучаснай вопратцы, павінен быў мець у сваім гардэробе каверкот. Тканіна выраблялася толькі ў пэўных каляровых адценнях ад светлага да ярка-жоўта-карычневага. У 1893 годзе пачалі прадаваць каверкоты на 15 см даўжэй, якія насілі як паліто. У 1950-я гады ў моду ўвайшлі паліто з адкрытай нагруднай кішэняй.

Каверкотавыя тканіны для паляўнічых паліто першапачаткова былі вельмі тоўстымі, вага дасягала 900 г/м², у XXI стагоддзі яны сталі меншымі прыкладна ўдвая, а каляровыя адценні змяніліся на варыянты ад цёмна-сіняга да бежавага.

Зноскі

  1. Cumming V., Cunnington C. W., Cunnington P. E. Covert coat // The Dictionary of Fashion History — 1 — Berg Publishers, 2010. — С. 58. — ISBN 978-1-84788-533-3, 978-1-84788-534-0
  2. cz.texsite.info(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 мая 2021. Праверана 18 мая 2023.
  3. T.Meyer zur Capellen: Lexikon der Gewebe, Deutscher Fachverlag, Frankfurt/Main 2001, ISBN 3871507253, str. 73