Роберт Фрэнсіс Кенэдзі
Роберт Фрэнсіс Кенэдзі (англ.: Robert Francis Kennedy; 20 лістапада 1925[1][2][…], Бруклайн[d], Масачусетс — 6 чэрвеня 1968[1][2][…], Лос-Анджэлес, Каліфорнія[3]) таксама вядомы па ініцыялах RFK — амерыканскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, брат Джона Кенэдзі.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Трэці з чатырох сыноў Джозэфа П. Кэнэдзі (у сям’і было дзевяць дзяцей), Роберт Кэнэдзі быў малодшым за загінулага ў 1944 годзе Джозефа-малодшага і забітага прэзідэнта Джона Кенэдзі.
Скончыў Гарвардскі ўніверсітэт і школу права ў Вірджынскім універсітэце.
Пасля гібелі ў 1944 года старэйшага з братоў, Джо-малодшага, Джон Кэнэдзі стаў галоўнай надзеяй сям’і, а Бобі падтрымліваў брата ў яго палітычнай дзейнасці. У 1952 годзе Бобі ўзначаліў кампанію па выбарах брата ў Сенат; у 1960 годзе дапамог JFK дамагчыся вылучэння яго кандыдатуры на пасаду прэзідэнта ЗША ад Дэмакратычнай партыі, а затым і заняць прэзідэнцкае крэсла. Пасля Джон Кенэдзі прызначыў брата Генеральным пракурорам, што стала першым выпадкам у амерыканскай гісторыі, калі прэзідэнта і аднаго з лідэраў яго кабінета звязвае такое блізкае сваяцтва.
У 1951 годзе працаваў у Міністэрстве юстыцыі ЗША, якое кіравала наглядам за крымінальным судаводствам, затым у падкамітэце ў Мак-Карці. Самай буйной справай, праведзенай Робертам Кэнэдзі праз падкамітэт, было выкрыванне ў махлярстве міністра авіяцыі ЗША Гаральда Элстнера Толбата.
З 1961 года ўваходзіў у адміністрацыю брата, займаючы пасаду Генеральнага пракурора (міністра юстыцыі). У гісторыі Адміністрацыі прэзідэнта Кэнэдзі Бобі ўдзельнічаў у вырашэнні праблемы Карыбскага крызісу і пытанняў грамадзянскіх правоў. Як адзін з найбольш давераных людзей быў членам групы па вырашэнні «Карыбскага крызісу».
Пасля смерці Джона Кенэдзі 9 месяцаў знаходзіўся на пасадзе Генеральнага пракурора ЗША пры Прэзідэнце Ліндане Джонсане. Сышоў у адстаўку ў верасні 1964 года і ў лістападзе таго ж года быў абраны ў Сенат ад штата Нью-Ёрк.
Смерць брата моцна змяніла Роберта Кэнэдзі і паўплывала на яго пункт гледжання і палітычную пазіцыю. У яго прамовах сталі гучаць выказванні пра пабудову грамадства, заснаванага на спагадзе і маральных прынцыпах. Яго прамовы ахоплівалі вельмі шырокае кола тэм: грамадзянскія правы, свабода, дэмакратыя, беднасць, правы чалавека, адукацыя, ахова здароўя, вайна і мір. Калі раней ён быў прагматычным паліттэхнолагам, то цяпер стаў гарачым ідэалістам.
У 1968 годзе балатаваўся на пасаду прэзідэнта ЗША ад Дэмакратычнай партыі.
У той момант перад Кенэдзі паўстала дылема: нягледзячы на тое, што ён не збіраўся балатавацца ў прэзідэнты пасля смерці брата, ён адчуваў неабходнасць зрабіць гэта. Як і другі кандыдат, Юджын Макарці, Кэнэдзі апаніраваў прэзідэнту Джонсану, стоячы на антываеннай платформе і адчуваючы сваю і брата адказнасць за пачатак вайны ў В’етнаме. Аднак ён доўга не адважваўся ўступіць у гонку, баючыся як абвінавачванняў у паразітаванні на ранніх поспехах Макарці, так і таго, што Джонсан з-за асабістай непрыязнасці пойдзе на эскалацыю вайны. Тым не менш, хай і са спазненнем, але Кэнэдзі ўключыўся ў перадвыбарчую гонку, стоячы на платформе антываеннага ідэалізму. Ён не толькі хацеў спыніць вайну ў В’етнаме, але і ў корані змяніць будову палітычнай сістэмы краіны, інтэграваўшы ў яе ўсе слаі насельніцтва. Роберт Кэнэдзі хацеў абудзіць у людзях гарачае жаданне перарабіць не толькі ўласную краіну, але і перабудаваць увесь свет, зрабіць яго лепш. Яго ўласны стыль быў таксама зусім незвычайным: гэта была сумесь ідэй творчых і вельмі радыкальных з кансерватыўнымі паняццямі самаахвярнасці, маралі і працавітасці. У той час як яго супернік з лагера дэмакратаў звяртаўся ў асноўным да маладых інтэлектуалаў, аўдыторыя Кэнэдзі была зусім іншага роду: там былі маладыя і пажылыя, багатыя і блакітныя каўнерыкі, прадстаўнікі ўсіх рас. Журналісты параўноўвалі яго ўплыў на слухачоў з тым, што робяць са сваімі гледачамі рок-зоркі.
Адным з найбольш значных напрамкаў яго палітычнай дзейнасці была барацьба за роўныя правы для афраамерыканцаў у ЗША. Так, у канцы 1960-х гадоў ён наведаў няшчасны афраамерыканскі раён Бедфард-Стайвесант у Брукліне. Уражаны сацыяльнымі праблемамі, стварыў карпарацыю па аднаўленні Бедфард-Стайвесанта[8]. 4 красавіка 1968 года менавіта Кенэдзі на сваім мітынгу першым паведаміў цемнаскурым выбаршчыкам у Індыянапалісе, што Марцін Лютар Кінг быў забіты. Па ўсёй краіне ўжо пачаліся беспарадкі — і Бобі заклікаў сваіх слухачоў рушыць услед словам самога Кінга, і «замяніць смагу гвалту разуменнем, спачуваннем і любоўю». Той ноччу Індыянапаліс застаўся адзіным буйным горадам у краіне, у якім не здарылася сутыкненні з паліцыяй.
Забойства
[правіць | правіць зыходнік]5 чэрвеня 1968 года адразу пасля прамовы з нагоды перамогі на папярэдніх выбарах Роберт Кэнэдзі быў смяротна паранены стрэлам палестынскага тэрарыста Серхана Бішары Серхана ў буфетнай гатэля «Амбасадор» (прыгарад Лос-Анджэлеса, штат Каліфорнія) і на наступны дзень 6 чэрвеня памёр.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в г Lundy D. R. Robert Francis Kennedy // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б в г Robert F. Kennedy // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #118721836 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
- ↑ https://ancexplorer.army.mil/publicwmv/index.html#/arlington-national/
- ↑ а б в г д е Kindred Britain
- ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ а б в г д е ё ж з Lundy D. R. The Peerage
- ↑ Mario A. Charles. Bedford–Stuyvesant // The Encyclopedia of New York City / Kenneth T. Jackson, Lisa Keller, Nancy Flood. — 2. — Yale University Press, 2010. — P. 110. — 1584 p. — ISBN 0300182570.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- БЭ ў 18 тамах., Т.8. Мн., 1999, С.232
- Burner D., West Thomas R. The torch is passed. The Kennedy brothers and American liberalism. — N. Y., 1984. — 254 p.
- Dear senator Kennedy. — N. Y.: Dodd, Mead & Comp., 1966. — 128 p.
- Goode S. Assossination: Kennedy, King, Kennedy. — N. Y.: Watts, 1979. — 177 p.
- Kennedy R. Time to remember. — 1974.
- Schlesinger A. Robert Kennedy and his time. — 1978. — 1060 p.
- Генеральныя пракуроры ЗША
- Сенатары ЗША
- Нарадзіліся 20 лістапада
- Нарадзіліся ў 1925 годзе
- Нарадзіліся ў акрузе Норфалк (Масачусетс)
- Памерлі 6 чэрвеня
- Памерлі ў 1968 годзе
- Памерлі ў Лос-Анджэлесе
- Пахаваныя на Арлінгтонскіх нацыянальных могілках
- Члены Дэмакратычнай партыі ЗША
- Выпускнікі Гарварда
- Выпускнікі Вірджынскага ўніверсітэта
- Узнагароджаныя Прэзідэнцкім медалём Свабоды
- Узнагароджаныя Залатым Медалём Кангрэса
- Асобы
- Сенатары ад штата Нью-Ёрк
- Забітыя палітыкі
- Ахвяры замахаў
- Ганаровыя дактары Гарвардскага ўніверсітэта
- Антыкамуністы ЗША