Перайсці да зместу

Роберт Фрэнсіс Кенэдзі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кенэдзі.
Роберт Фрэнсіс Кенэдзі
англ.: Robert F. Kennedy
64-ы генеральны пракурор ЗША[d]
20 студзеня 1961 — 3 верасня 1964
Папярэднік Уільям Пірс Роджэрс
Пераемнік Nicholas Katzenbach[d]
Сенатар ЗША
3 студзеня 1965 — 3 студзеня 1967
Папярэднік Kenneth Keating[d]
Сенатар ЗША
3 студзеня 1967 — 6 чэрвеня 1968
Пераемнік Charles Goodell[d]
Нараджэнне 20 лістапада 1925(1925-11-20)[1][2][…]
Смерць 6 чэрвеня 1968(1968-06-06)[1][2][…] (42 гады)
Месца пахавання
Род Кенэдзі[d]
Імя пры нараджэнні англ.: Robert Francis Kennedy
Бацька Джозеф Патрык Кенэдзі[d][5]
Маці Rose Kennedy[d][5]
Жонка Ethel Kennedy[d][5][6]
Дзеці Kathleen Kennedy Townsend[d], Joseph P. Kennedy II[d][7], Роберт Фрэнсіс Кенэдзі-малодшы[7][5], David A. Kennedy[d][7][5], Courtney Kennedy Hill[d][7], Michael LeMoyne Kennedy[d][5], Kerry Kennedy[d][7], Christopher G. Kennedy[d][7], Max Kennedy[d][7], Douglas Harriman Kennedy[d][7] і Rory Kennedy[d][7]
Веравызнанне каталіцтва
Партыя
Адукацыя
Аўтограф Выява аўтографа
Прыналежнасць ЗША
Род войскаў Ваенна-марскія сілы ЗША
Званне Seaman apprentice[d]
Бітвы
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт Фрэнсіс Кенэдзі (англ.: Robert Francis Kennedy; 20 лістапада 1925(1925-11-20)[1][2][…], Бруклайн[d], Масачусетс — 6 чэрвеня 1968(1968-06-06)[1][2][…], Лос-Анджэлес, Каліфорнія[3]) таксама вядомы па ініцыялах RFK — амерыканскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, брат Джона Кенэдзі.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Трэці з чатырох сыноў Джозэфа П. Кэнэдзі (у сям’і было дзевяць дзяцей), Роберт Кэнэдзі быў малодшым за загінулага ў 1944 годзе Джозефа-малодшага і забітага прэзідэнта Джона Кенэдзі.

Скончыў Гарвардскі ўніверсітэт і школу права ў Вірджынскім універсітэце.

Пасля гібелі ў 1944 года старэйшага з братоў, Джо-малодшага, Джон Кэнэдзі стаў галоўнай надзеяй сям’і, а Бобі падтрымліваў брата ў яго палітычнай дзейнасці. У 1952 годзе Бобі ўзначаліў кампанію па выбарах брата ў Сенат; у 1960 годзе дапамог JFK дамагчыся вылучэння яго кандыдатуры на пасаду прэзідэнта ЗША ад Дэмакратычнай партыі, а затым і заняць прэзідэнцкае крэсла. Пасля Джон Кенэдзі прызначыў брата Генеральным пракурорам, што стала першым выпадкам у амерыканскай гісторыі, калі прэзідэнта і аднаго з лідэраў яго кабінета звязвае такое блізкае сваяцтва.

У 1951 годзе працаваў у Міністэрстве юстыцыі ЗША, якое кіравала наглядам за крымінальным судаводствам, затым у падкамітэце ў Мак-Карці. Самай буйной справай, праведзенай Робертам Кэнэдзі праз падкамітэт, было выкрыванне ў махлярстве міністра авіяцыі ЗША Гаральда Элстнера Толбата.

З 1961 года ўваходзіў у адміністрацыю брата, займаючы пасаду Генеральнага пракурора (міністра юстыцыі). У гісторыі Адміністрацыі прэзідэнта Кэнэдзі Бобі ўдзельнічаў у вырашэнні праблемы Карыбскага крызісу і пытанняў грамадзянскіх правоў. Як адзін з найбольш давераных людзей быў членам групы па вырашэнні «Карыбскага крызісу».

Пасля смерці Джона Кенэдзі 9 месяцаў знаходзіўся на пасадзе Генеральнага пракурора ЗША пры Прэзідэнце Ліндане Джонсане. Сышоў у адстаўку ў верасні 1964 года і ў лістападзе таго ж года быў абраны ў Сенат ад штата Нью-Ёрк.

Смерць брата моцна змяніла Роберта Кэнэдзі і паўплывала на яго пункт гледжання і палітычную пазіцыю. У яго прамовах сталі гучаць выказванні пра пабудову грамадства, заснаванага на спагадзе і маральных прынцыпах. Яго прамовы ахоплівалі вельмі шырокае кола тэм: грамадзянскія правы, свабода, дэмакратыя, беднасць, правы чалавека, адукацыя, ахова здароўя, вайна і мір. Калі раней ён быў прагматычным паліттэхнолагам, то цяпер стаў гарачым ідэалістам.

У 1968 годзе балатаваўся на пасаду прэзідэнта ЗША ад Дэмакратычнай партыі.

У той момант перад Кенэдзі паўстала дылема: нягледзячы на тое, што ён не збіраўся балатавацца ў прэзідэнты пасля смерці брата, ён адчуваў неабходнасць зрабіць гэта. Як і другі кандыдат, Юджын Макарці, Кэнэдзі апаніраваў прэзідэнту Джонсану, стоячы на антываеннай платформе і адчуваючы сваю і брата адказнасць за пачатак вайны ў В’етнаме. Аднак ён доўга не адважваўся ўступіць у гонку, баючыся як абвінавачванняў у паразітаванні на ранніх поспехах Макарці, так і таго, што Джонсан з-за асабістай непрыязнасці пойдзе на эскалацыю вайны. Тым не менш, хай і са спазненнем, але Кэнэдзі ўключыўся ў перадвыбарчую гонку, стоячы на платформе антываеннага ідэалізму. Ён не толькі хацеў спыніць вайну ў В’етнаме, але і ў корані змяніць будову палітычнай сістэмы краіны, інтэграваўшы ў яе ўсе слаі насельніцтва. Роберт Кэнэдзі хацеў абудзіць у людзях гарачае жаданне перарабіць не толькі ўласную краіну, але і перабудаваць увесь свет, зрабіць яго лепш. Яго ўласны стыль быў таксама зусім незвычайным: гэта была сумесь ідэй творчых і вельмі радыкальных з кансерватыўнымі паняццямі самаахвярнасці, маралі і працавітасці. У той час як яго супернік з лагера дэмакратаў звяртаўся ў асноўным да маладых інтэлектуалаў, аўдыторыя Кэнэдзі была зусім іншага роду: там былі маладыя і пажылыя, багатыя і блакітныя каўнерыкі, прадстаўнікі ўсіх рас. Журналісты параўноўвалі яго ўплыў на слухачоў з тым, што робяць са сваімі гледачамі рок-зоркі.

Адным з найбольш значных напрамкаў яго палітычнай дзейнасці была барацьба за роўныя правы для афраамерыканцаў у ЗША. Так, у канцы 1960-х гадоў ён наведаў няшчасны афраамерыканскі раён Бедфард-Стайвесант у Брукліне. Уражаны сацыяльнымі праблемамі, стварыў карпарацыю па аднаўленні Бедфард-Стайвесанта[8]. 4 красавіка 1968 года менавіта Кенэдзі на сваім мітынгу першым паведаміў цемнаскурым выбаршчыкам у Індыянапалісе, што Марцін Лютар Кінг быў забіты. Па ўсёй краіне ўжо пачаліся беспарадкі — і Бобі заклікаў сваіх слухачоў рушыць услед словам самога Кінга, і «замяніць смагу гвалту разуменнем, спачуваннем і любоўю». Той ноччу Індыянапаліс застаўся адзіным буйным горадам у краіне, у якім не здарылася сутыкненні з паліцыяй.

Забойства

[правіць | правіць зыходнік]

5 чэрвеня 1968 года адразу пасля прамовы з нагоды перамогі на папярэдніх выбарах Роберт Кэнэдзі быў смяротна паранены стрэлам палестынскага тэрарыста Серхана Бішары Серхана ў буфетнай гатэля «Амбасадор» (прыгарад Лос-Анджэлеса, штат Каліфорнія) і на наступны дзень 6 чэрвеня памёр.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г Lundy D. R. Robert Francis Kennedy // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б в г Robert F. Kennedy // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #118721836 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
  4. ↑ https://ancexplorer.army.mil/publicwmv/index.html#/arlington-national/
  5. ↑ а б в г д е Kindred Britain
  6. ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  7. ↑ а б в г д е ё ж з Lundy D. R. The Peerage
  8. ↑ Mario A. Charles. Bedford–Stuyvesant // The Encyclopedia of New York City / Kenneth T. Jackson, Lisa Keller, Nancy Flood. — 2. — Yale University Press, 2010. — P. 110. — 1584 p. — ISBN 0300182570.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • БЭ ў 18 тамах., Т.8. Мн., 1999, С.232
  • Burner D., West Thomas R. The torch is passed. The Kennedy brothers and American liberalism. — N. Y., 1984. — 254 p.
  • Dear senator Kennedy. — N. Y.: Dodd, Mead & Comp., 1966. — 128 p.
  • Goode S. Assossination: Kennedy, King, Kennedy. — N. Y.: Watts, 1979. — 177 p.
  • Kennedy R. Time to remember. — 1974.
  • Schlesinger A. Robert Kennedy and his time. — 1978. — 1060 p.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Роберт_Фрэнсіс_Кенэдзі&oldid=4945696"