Серж Мінскевіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Серж Мінскевіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 12 лютага 1969(1969-02-12)
Месца нараджэння
Дата смерці 8 чэрвеня 2022(2022-06-08)[1] (53 гады)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці перакладчык, паэт, літаратуразнавец, пісьменнік, публіцыст, літаратар
Мова твораў беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Серж Мінскевіч (сапраўднае імя Сяргей Леанідавіч Мыцько; 12 лютага 1969, Мінск — 8 чэрвеня 2022, Мінск) — беларускі паэт і перакладчык.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і навукоўцаў (бацька — батанік, маці — хімік). У 1986 годзе скончыў мінскую школу № 50. Працаваў аператарам электронна-вылічальных машын у Праектна-тэхналагічным інстытуце аўтаматызацыі сістэм «Ніва»[2]. Пасля тэрміновай службы ў войску быў лабарантам у Інстытуце гісторыі АН Беларусі, удзельнік археалагічных экспедыцый[2].

У 1989 годзе паступіў на беларускае аддзяленне філалагічнага факультэта БДУ, якое скончыў у 1995 годзе. Адзін з арганізатараў і ўдзельнікаў літаратурна-мастацкага руху «Бум-Бам-Літ». Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў[3]. Быў літаратурным кансультантам газеты «Пераходны ўзрост». Працаваў у Інстытуце літаратуразнаўства імя Янкі Купалы Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі. Кандыдат філалагічных навук[3].

Памёр 8 чэрвеня 2022 года. Пахаваны на Лясных могілках пад Мінскам.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Першыя творы Мінскевіча былі надрукаваныя ў 1990 годзе ў літаратурнай падборцы «Крыніцы» газеты «Чырвоная змена». Друкаваўся ў газетах «Чырвоная змена», «Беларускі ўніверсітэт», штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва», часопісе «Маладосць», у літаратурных альманахах «Кола», «Ксэракс беларускі», зборніках «Дзень паэзіі». Як празаік, гумарыст-сатырык, фантаст друкаваўся на старонках газет «Студэнцкая думка», «Прыкольная газета», «Оска», «Чырвоная змена», часопісаў «Зрок», «Маладосць», «Першацвет»[2].

Займаўся бардаўскай песняй, рок-музыкай. Быў музыкам, спеваком, аўтарам песень у рок-гурце «Жах». Пісаў электронную музыку. На радыё ставіліся ягоныя радыёпастаноўкі фантастычных і гумарыстычных апавяданняў[2].

Разам з паэтам Алесем Туровічам у канцы XX ст. маніфеставаў «шлях мастацтвавання» — транслагізм. Удзельнічаў у літаратурна-мастацкай акцыі «Пасля сцяны» (Стакгольм, 1999), «Пісьменнікі супраць глупства» (Лахты, Фінляндыя, 2001).

Стыпендыят Міністэрства культуры і нацыянальнай спадчыны Польшчы «Gaude Polonia» (2007)[3].

Зрабіў поўны пераклад паэмы Адама Міцкевіча «Дзяды» (1999), пераклаў «Крымскія санеты» (2004), «Адэскія санеты» (2018). Перакладаў з польскай Міцкевіча, Юльюша Славацкага (драматычная паэма «Міндоўг, кароль літоўскі»), Ярослава Івашкевіча, Канстантыя Галчынскага, Маслоўскую, Герберта, Славаміра Мрожака, ранія вершы Станіслава Лема; з англійскай Уільяма Шэкспіра, Персі Шэлі, Лангфэла[3].

Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]

  • Прыз «За развіццё беларускай аўтарскай песні» на фестывалі «Бардаўская восень» (Бельск Падляскі, 1996).

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • «Праз галеРэю» (паэзія, 1995);
  • «Менскія санэты / Мінскія санэты» (2002);
  • «Прыгоды Какоса Маракоса» (вершаваная казка, 2006);
  • «Я з БУМ-БАМ-ЛІТа» (вершы, проза, крытычныя артыкулы, успаміны пра літаратурныя і мастацкія рухі канца ХХ — пач. ХХІ стагоддзя, 2008);
  • «Сад замкнёных гор» (фантастычны раман, фантастычная аповесць і апавяданні, 2011);
  • «Чароўная крыніца, ці як навучыць дракона чысціць зубы» (празаічная казка, беларускае фэнтэзі, 2011);
  • «Усмешка жалобнай каралевы, альбо Таямніца магнітнага замка» (аповесць легендарных часоў, фэнтэзі, 2013);
  • «Вялікія прыгоды Какоса Маракоса» (вершаваная казка, дзіцячая энцыклапедыя-даведнік па марской фауне, 2015).

У зборніках[правіць | правіць зыходнік]

  • Як Зюзіч і Скварыч свет дзялілі // Блакітная кніга ў творах беларускіх пісьменнікаў : для дзяцей сярэд. школьн. узросту / уклад. А. Масла. — Мн.: Літаратура і Мастацтва, 2009. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Дваццаць тры дні з жыцця карузлікаў // Блакітная кніга ў творах беларускіх пісьменнікаў : для дзяцей сярэд. шк. узросту / уклад. Алена Масла. — Мн.: Літаратура і Мастацтва, 2009. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Цар Сом Самвусон і Яснейка // Залаты Талер: казкі: [для малодшага і сярэдняга школьнага ўзросту / уклад. А. Спрынчан]. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2012.  — (Беларуская аўтарская казка);
  • Каваль Корша // Зорная Кася: казкі / уклад. А. Спрынчан. — Мн: Мастацкая літаратура, 2014. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Смачныя пальчыкі // Адзін кот і адзін год: казкі / уклад. А. Спрынчан.— Мн.: Мастацкая літаратура, 2016. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Пра хлопчыка, які любіў даваць мянушкі // Адзін кот і адзін год: казкі / уклад. А. Спрынчан. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2016. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Пра хлопчыка, які раскідваў смецце // Адзін кот і адзін год: казкі / уклад. А. Спрынчан. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2016. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Пра дзяўчынку, якая не казала праўды // Адзін кот і адзін год: казкі / уклад. А. Спрынчан. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2016. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Не кідай камень у жывое // Адзін кот і адзін год: казкі / уклад. А. Спрынчан. — Мн: Мастацкая літаратура, 2016. — (Беларуская аўтарская казка);
  • Чорная закавыка // Нявеста для Базыля: казкі / уклад. А. Спрынчан. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2017. — (Беларуская аўтарская казка).

Зноскі

  1. Пайшоў з жыцця паэт Серж МінскевічБудзьма беларусамі!, 2022.
  2. а б в г Беларускія пісьменнікі 1995, с. 644.
  3. а б в г Сержу Мінскевічу — 50!(недаступная спасылка). СПБ (12 лютага 2019). Архівавана з першакрыніцы 23 чэрвеня 2021. Праверана 13 лютага 2019.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • С. Адамовіч. Мінскевіч Сяргей // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1995. — Т. 6. Таталаў — Яфімаў. Дадатак. — С. 643—644. — 684 с.; іл.. — ISBN 985-11-0022-6.
  • Мінскевіч Серж // Выдавецтва «Галіяфы»: Афіцыйны сайт — Эл.рэсурс goliafy.com

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]