Тамаш Сапега
Тамаш Сапега | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жыгімонт Караль Радзівіл | ||||||
Пераемнік | Юрый Храптовіч | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | да 1598 | ||||||
Смерць |
паміж 2 і 8 красавіка 1646 |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Сапегі | ||||||
Бацька | Мікалай Сапега[1] | ||||||
Маці | Раіна з Дарагастайскіх[d][1] | ||||||
Жонка | Сюзана з Храптовічаў | ||||||
Дзеці | няма | ||||||
Адукацыя |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Тамаш Сапега (да 1598 — паміж 2 і 8 красавіка 1646, Вільня) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Ваявода вендэнскі (1641—1643) і новагародскі (з 1643).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]З кодзенскай лініі магнацкага роду Сапегаў герба «Ліс», сын Мікалая і Раіны з Дарагастайскіх. Меў брата Казіміра Мікалая.
У 1617 навучаўся ў езуіцкім калегіуме ў Любліне, у 1619—1621 — у Кракаўскім універсітэце. У 1621—1625 працягваў адукацыю за мяжой — у Інгальштаце (1621), Падуі (1622), Балонні (1623) і Лёвене (1625).
Па вяртанні на радзіму быў пры двары караля і вялікага князя Жыгімонта Вазы, дзе ў 1632 страціў руку ў паядынку з Юрыем Зяновічам. Браў удзел у вайне з Маскоўскай дзяржавай на чале ўласнай гусарскай харугвы.
У 1640 абіраўся маршалкам Галоўнага Трыбунала. У красавіку 1641 атрымаў пасаду ваяводы вендэнскага, а на мяжы 1642 і 1643 — ваяводы новагародскага. Удзельнічаў у перамовах з маскоўскімі пасламі.
Ажаніўся з Сюзанай Храптовіч (шлюб да 1638), дачкой Юрыя Храптовіча, не пакінуў нашчадкаў. Пахавалі Т. Сапегу ў касцёле францысканцаў у Гальшанах[2].
Зноскі
- ↑ а б Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 94. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ↑ Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 195.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.