Філ Хіл

Філ Хіл
англ.: Philip Toll Hill Jr.
Род дзейнасці	пілот Формулы-1, аўтагоншчык
Дата нараджэння	20 красавіка 1927(1927-04-20)
Месца нараджэння	Маямі, Маямі-Дэйд[d], Фларыда, ЗША
Дата смерці	28 жніўня 2008(2008-08-28) (81 год)
Месца смерці	Салінас, акруга Мантэрэй, Каліфорнія, ЗША
Месца пахавання	Вудланскія мемарыяльныя могілкі[d]
Грамадзянства	ЗША
Альма-матар	Універсітэт Паўднёвай Каліфорніі USC Marshall School of Business[d]
Узнагароды і прэміі	Motorsports Hall of Fame of America[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Філіп Толі Хіл малодшы (англ.: Philip Toll Hill Jr.), ці проста Філ Хіл (20 красавіка 1927 — 28 жніўня 2008) — аўтагоншчык з ЗША, першы амерыканец, які стаў чэмпіёнам свету па аўтагонках у класе Формула-1 (сезон 1961 гады), пераможца «24 гадзін Ле-Мана» (1958, 1961, 1962).

Біяграфія

Пачаў займацца аўтаспортам яшчэ ў дзяцінстве. Паспрабаваўшы свае сілы ў мясцовых амерыканскіх чэмпіянатах, адправіўся ў Еўропу, дзе, выступаючы на ​​прыватных аўтамабілях Jaguar і Ferrari, прыцягнуў да сябе ўвагу кіраўнікоў каманды Формулы-1 Ferrari.

Дэбютаваў у «Каралеве аўтаспорту» ў 1958 годзе пасля перамогі ў «24 гадзінах Ле-Мана» на Ferrari. Першая перамога прыйшла ў 1960 годзе на Гран-пры Італіі.

У 1961 годзе з 7 заліковых гонак сезону Хіл на Ferrari 156 6 разоў прыязджаў на подыуме — па два разы на першым (у Бельгіі і Італіі), другім і трэцім месцах. У тым сезоне Хіл спаборнічаў за перамогу са сваім партнёрам па камандзе Вольфгангам фон Трыпсам. Перад апошняй гонкай фон Трыпс апярэджваў амерыканца, аднак немец загінуў на другім крузе гонкі ў Монцы, сутыкнуўшыся з Джымам Кларкам на ўваходзе ў Параболіку. Перамогшы ў гонцы, Філ Хіл стаў чэмпіёнам свету.

У 1962 годзе Хіл заняў 6-е месца ў асабістым заліку. Наступныя два сезоны былі правальнымі і Хіл абвясціў пра завяршэнне кар’еры ў Формуле-1. У 1966 годзе Філ Хіл удзельнічаў у здымках мастацкага фільма пра гонкі «Вялікі прыз», для чаго ў Манака і Бельгіі выходзіў на трасу на аўтамабілі з кінакамерай. У Манака ён па ўзгадненні з арганізатарамі падчас трэніровак праехаў некалькі кругоў на пераробленым Lotus 33, у пярэдняй частцы якога ўсталявалі штатыў з камерай, размешчанай вельмі нізка, дзякуючы чаму атрыманыя кадры выглядаюць вельмі эфектна. У Бельгіі ж яму і зусім дазволілі праехаць першы круг гонкі ззаду пелатона, у выніку чаго ўдалося засняць мноства аварый, якія адбыліся з-за моцнага дажджу. У якасці «аўтамабіля-камеры» у гэты раз выкарыстоўваўся спорткар McLaren з амаль пяцілітровай рухавіком. Пазней у сезоне Філ прыняў удзел у Гран-Пры Італіі, але не змог прайсці кваліфікацыю і да ўдзелу ў гонцы дапушчаны не быў. У тым жа годзе выйграў 1000-кіламетровую гонку ў Нюрбургрынг.

Памёр ад хваробы Паркінсона ва ўзросце 81 года. У Філа Хіла засталося трое дзяцей — дзве дачкі і сын Дэрэк, які таксама быў аўтагоншчыкам. Меў чатырох унукаў.