Зіновій Іосіфавіч Бабій: Розніца паміж версіямі

Зіновій Іосіфавіч Бабій
Зіновій Іосіфавіч Бабій
	укр.: Зено́вій Бабі́й
Дата нараджэння	27 студзеня 1935
Месца нараджэння	Падсадкі, Львоўскі павет[d], Львоўскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Дата смерці	28 ліпеня 1984 (49 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Краіна	СССР;
Альма-матар	Львоўскі музычны каледж[d];
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь;
Музычная дзейнасць
Прафесіі	оперны спявак
Пеўчы голас	тэнар
Інструменты	вакал[d]
Узнагароды

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:25, 20 ліпеня 2019

Зіновій Іосіфавіч Бабій (27 студзеня 1935, Падсадкі, Пустомытаўскі раён, Украіна — 27 ліпеня 1984, г. Мінск) — оперны спявак (лірыка-драматычны тэнар). Народны артыст БССР (1964)^[1], акцёр.

Біяграфія

Вучыўся ў Кіеўскай(1957-59) ^[1] і Беларускай кансерваторыях, працаваў у ансамбе песні і танца Прыкарпацкай ваеннай акругі, оперных тэатрах Кіева (руск.) (бел. і Львова^[1]. У 1963—1977 гадах — саліст Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі^[1].

Творчасць

Характару голасу і артыстычнай індывідуальнасці спевака ў найбольшай ступені адпавядалі партыі драматычнага плана^[1].

Талент і майстэрскае валоданне голасам дазволілі артысту ствараць непаўторныя вобразы на сцэне. У класічных операх гэта — Фауст («Фауст (руск.) (бел.» Ш. Гуно), Хазэ («Кармэн» Ж. Бізэ), Каварадосі і Рудольф («Тоска (руск.) (бел.» і «Багема (руск.) (бел.» Д. Пучыні), Каніо («Паяцы (руск.) (бел.» Р. Леанкавала^?!), Турыду («Сельскі гонар (руск.) (бел.» П. Масканьі); у творах рускіх кампазітараў — Герман («Пікавая дама» П. Чайкоўскага), Арэст («Арэстэя (руск.) (бел.» С. Танеева (руск.) (бел.); у операх нацыянальнага рэпертуару — Сяргей («Алеся» Я. Цікоцкага)^[1].

У операх Д. Вердзі шэдэўрамі вакальнага мастацтва ў выкананні З. Бабія сталі партыі Манрыка («Трубадур»), Радамеса («Аіда»), Герцага («Рыгалета») і, адна з лепшых, партыя Атэла («Атэла (руск.) (бел.»)^[1].

Апроч гэтага, артыст меў вялікі канцэртны рэпертуар^[1], які ўключаў 18 сольных праграм з твораў розных эпох і стыляў.

Гастраляваў у НРБ, ВНР (руск.) (бел., ГДР, ПНР, Францыі, Канадзе^[1].

Памяць

23 студзеня 2010 г. на сцэне Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь адбыўся спектакль «Трубадур» Дж. Вердзі, прысвечаны 75-годдзю З. Бабія.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з Бабий Зиновий Иосифович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 35. — 737 с.

Літаратура

Масляк Н. М. Бабій Зиновій Йосипович // Енциклопедія сучасної України. — Т. 2. — К., 2003. — С. 29.
Мистецтво України: Біографічний довідник / За редакцією А. В. Кудрицького. — К., 1997. — С. 32.

Спасылкі

Фатаграфіі З. Бабія

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з Бабий Зиновий Иосифович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 35. — 737 с.

[1]

@@ Радок 43: / Радок 43: @@
 == Біяграфія ==
-Вучыўся ў [[Нацыянальная музычная акадэмія Украіны імя Пятра Чайкоўскага|Кіеўскай]](1957-59) <ref name="БС"/> і [[Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі|Беларускай кансерваторыях]], працаваў у ансамбе песні і танца Прыкарпацкай ваеннай акругі, оперных тэатрах {{нп3|Нацыянальны акадэмічны тэатр оперы і балета Украіны імя Т. Шаўчэнкі|Кіева|ru|Национальный академический театр оперы и балета Украины имени Т. Шевченко}} і [[Львоўскі оперны тэатр|Львова]]<ref name="БС"/>. У 1963—1977 гадах — саліст [[Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета|Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі]]<ref name="БС"/>.
+Вучыўся ў [[Нацыянальная музычная акадэмія Украіны імя Пятра Чайкоўскага|Кіеўскай]](1957-59) <ref name="БС"/> і [[Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі|Беларускай кансерваторыях]], працаваў у ансамбе песні і танца Прыкарпацкай ваеннай акругі, оперных тэатрах {{нп3|Нацыянальны акадэмічны тэатр оперы і балета Украіны імя Т. Шаўчэнкі|Кіева|ru|Национальный академический театр оперы и балета Украины имени Т. Шевченко}} і [[Львоўскі нацыянальны акадэмічны тэатр оперы і балета імя Саламіі Крушальніцкай|Львова]]<ref name="БС"/>. У 1963—1977 гадах — саліст [[Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета|Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі]]<ref name="БС"/>.
 == Творчасць ==
@@ Радок 49: / Радок 49: @@
 Характару голасу і артыстычнай індывідуальнасці спевака ў найбольшай ступені адпавядалі партыі драматычнага плана<ref name="БС"/>.
-Талент і майстэрскае валоданне голасам дазволілі артысту ствараць непаўторныя вобразы на сцэне. У класічных операх гэта — Фауст («{{нп3|Фауст, опера|Фауст|ru|Фауст (опера)}}» [[Шарль Франсуа Гуно|Ш. Гуно]]), Хазэ («[[Кармэн, опера|Кармэн]]» [[Жорж Бізэ|Ж. Бізэ]]), Каварадосі і Рудольф («{{нп3|Тоска, опера|Тоска|ru|Тоска (опера)}}» і «{{нп3|Багема, опера|Багема|ru|Богема (опера)}}» [[Джакама Пучыні|Д. Пучыні]]), Каніо («{{нп3|Паяцы, опера|Паяцы|ru|Паяцы (опера)}}» {{нп3|Руджэра Леанкавала|Р. Леанкавала|ru|Леонкавалло, Руджеро}}), Турыду («{{нп3|Сельскі гонар|Сельскі гонар|ru|Сельская честь}}» [[П'етра Масканьі|П. Масканьі]]); у творах рускіх кампазітараў — Герман («[[Пікавая дама, опера|Пікавая дама]]» [[Пётр Ільіч Чайкоўскі|П. Чайкоўскага]]), Арэст («{{нп3|Арэстэя, Танееў|Арэстэя|ru|Орестея (Танеев)}}» {{нп3|Сяргей Іванавіч Танееў|С. Танеева|ru|Танеев, Сергей Иванович}}); у операх нацыянальнага рэпертуару — Сяргей («[[Алеся, опера|Алеся]]» [[Яўген Карлавіч Цікоцкі|Я. Цікоцкага]])<ref name="БС"/>.
+Талент і майстэрскае валоданне голасам дазволілі артысту ствараць непаўторныя вобразы на сцэне. У класічных операх гэта — Фауст («{{нп3|Фауст (опера)|Фауст|ru|Фауст (опера)}}» [[Шарль Франсуа Гуно|Ш. Гуно]]), Хазэ («[[Кармэн (опера)|Кармэн]]» [[Жорж Бізэ|Ж. Бізэ]]), Каварадосі і Рудольф («{{нп3|Тоска (опера)|Тоска|ru|Тоска (опера)}}» і «{{нп3|Багема (опера)|Багема|ru|Богема (опера)}}» [[Джакама Пучыні|Д. Пучыні]]), Каніо («{{нп3|Паяцы (опера)|Паяцы|ru|Паяцы (опера)}}» {{нп3|Руджэра Леанкавала|Р. Леанкавала|ru|Леонкавалло, Руджеро}}), Турыду («{{нп3|Сельскі гонар|Сельскі гонар|ru|Сельская честь}}» [[П’етра Масканьі|П. Масканьі]]); у творах рускіх кампазітараў — Герман («[[Пікавая дама (опера)|Пікавая дама]]» [[Пётр Ільіч Чайкоўскі|П. Чайкоўскага]]), Арэст («{{нп3|Арэстэя, Танееў|Арэстэя|ru|Орестея (Танеев)}}» {{нп3|Сяргей Іванавіч Танееў|С. Танеева|ru|Танеев, Сергей Иванович}}); у операх нацыянальнага рэпертуару — Сяргей («[[Алеся (опера)|Алеся]]» [[Яўген Карлавіч Цікоцкі|Я. Цікоцкага]])<ref name="БС"/>.
-У операх [[Джузэпэ Вердзі|Д. Вердзі]] шэдэўрамі вакальнага мастацтва ў выкананні З. Бабія сталі партыі Манрыка («{{нп3|Трубадур, опера|Трубадур|ru|Трубадур (опера)}}»), Радамеса («[[Аіда]]»), Герцага («[[Рыгалета]]») і, адна з лепшых, партыя Атэла («{{нп3|Атэла, опера Вердзі|Атэла|ru|Отелло (опера Верди)}}»)<ref name="БС"/>.
+У операх [[Джузэпэ Вердзі|Д. Вердзі]] шэдэўрамі вакальнага мастацтва ў выкананні З. Бабія сталі партыі Манрыка («[[Трубадур (опера)|Трубадур]]»), Радамеса («[[Аіда]]»), Герцага («[[Рыгалета]]») і, адна з лепшых, партыя Атэла («{{нп3|Атэла (опера Вердзі)|Атэла|ru|Отелло (опера Верди)}}»)<ref name="БС"/>.
 Апроч гэтага, артыст меў вялікі канцэртны рэпертуар<ref name="БС"/>, які ўключаў 18 сольных праграм з твораў розных эпох і стыляў.