Перайсці да зместу

Гвіда Імбенс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гвіда Імбенс
нідэрл.: Guido Wilhelmus Imbens
Дата нараджэння 3 верасня 1963(1963-09-03)[1] (61 год)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці эканаміст, навуковы работнік, выкладчык універсітэта, business administration scholar, econometrician
Навуковая сфера эканоміка[2], business management[d][3] і эканаметрыка[3][4]
Месца працы
Навуковая ступень доктарская ступень[d][5]
Навуковае званне
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Tony Lancaster[d][6]
Член у
Узнагароды
Сайт profiles.stanford.edu/… (англ.)
gsb.stanford.edu/… (англ.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гвіда Вільгельмус Імбенс (англ.: Guido Wilhelmus Imbens, нар. 3 верасня 1963(1963-09-03)[1], Geldrop[d], Паўночны Брабант[9]) — галандска-амерыканскі эканаміст. У 2021 годзе быў узнагароджаны паловай прэміі па эканоміцы імя Альфраэда Нобеля разам з Джошуа Ангрыстам «за метадалагічны ўклад у аналіз прычынна-следчых сувязяў», а Дэвід Кард атрымаў другую палову прэміі[10][11]. З 2012 года з’яўляецца прафесарам эканомікі ў Стэнфардскай вышэйшай школе бізнесу пры Стэнфардскім універсітэце.

Ранняе жыццё і адукацыя

[правіць | правіць зыходнік]
Кафедра эканомікі ва Універсітэце Браўна

Гвіда Імбенс нарадзіўся 3 верасня 1963 года ў Гелдропе, Нідэрланды[12]. У 1975 годзе яго сям’я пераехала ў Дзёрн, дзе ён вучыўся ў Peellandcollege  (гал.) (бел.. У дзяцінстве Імбенс быў заўзятым шахматыстам[13]. У інтэрв’ю 2021 года Імбенс звязаў сваё захапленне эканаметрыкай са сваёй дзіцячай цікавасцю да гульні[14].

Імбенс атрымаў ступень кандыдата (эквівалентную ступені бакалаўра) па эканаметрыцы ў Ратэрдамскім універсітэце імя Эразма ў 1983 годзе. Пасля атрымаў ступень магістра з адзнакай у галіне эканомікі і эканаметрыкі ва Універсітэце Хала ў Кінгстан-апан-Хал, Вялікабрытанія ў 1986 годзе.

У 1986 годзе адзін з настаўнікаў Імбенса ва Універсітэце Хала, Энтані Ланкастэр, пераехаў ва Універсітэт Браўна ў Провідэнсе, штат Род-Айленд. Імбенс пайшоў за Ланкастэрам у Браўн, каб працягнуць навучанне ў магістратуры і дактарантуры[15]. Імбенс атрымаў у Браўне ў 1989 і 1991 гадах ступень магістра мастацтва і ступень доктара філасофіі, абедзве ў галіне эканамічных навук[16].

Кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Імбенс выкладаў у Гарвардскім універсітэце (1990—1997, 2006—2012), Тылбургскім універсітэце (1989—1990), Каліфарнійскім універсітэце ў Лос-Анджэлесе (1997—2001) і Каліфарнійскім універсітэце ў Берклі (2002—2006). Спецыялізуецца на эканаметрыцы, якая з’яўляецца асаблівым метадам для атрымання прычынна-следчых вывадаў. У 2019 годзе стаў рэдактарам Econometrica і будзе працаваць на гэтай пасадзе да 2023 года[17]. Па стане на 2021 год ён з’яўляецца прафесарам прыкладной эканаметрыкі і эканомікі ў Стэнфардскай вышэйшай школе бізнесу. Імбенс таксама з’яўляецца старэйшым навуковым супрацоўнікам Стэнфардскага інстытута даследаванняў эканамічнай палітыкі і прафесарам эканомікі ў Школе гуманітарных і прыродазнаўчых навук інстытута[18].

Стэнфардская вышэйшая школа бізнесу, дзе Імбенс выкладае з 2012 года

Імбенс з’яўляецца членам Эканаметрычнага таварыства (2001) і Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (2009)[19][20]. Быў абраны замежным членам Каралеўскай нідэрландскай акадэміі мастацтваў і навук у 2017 годзе[21][22]. У 2020 годзе быў абраны членам Амерыканскай статыстычнай асацыяцыі[23].

Эканаметрыка і праца па прычынна-следчых сувязях

[правіць | правіць зыходнік]

Працуючы з іншымі эканамістамі, уключаючы Джошуа Ангрыста і Алана Кругера, Імбенс засяродзіўся на распрацоўцы метадалогій і структур, якія дапамагаюць эканамістам выкарыстоўваць рэальныя сітуацыі, вядомыя як натуральныя эксперыменты, для праверкі рэальных тэорый. У прыватнасці, праз сваё даследаванне ён дапамог прааналізаваць прычынна-следчыя сувязі. Некаторыя з палажэнняў праблем, прааналізаваных у яго даследаванні, уключалі ўплыў вышэйшай адукацыі або дадатковых гадоў адукацыі на заробкі[24]. Яго рамкі для вывучэння прычынна-следчых сувязяў знайшлі прымяненне ў шматлікіх іншых галінах, уключаючы сацыяльныя і біямедыцынскія навукі[25]. Яго праца дала даследчыкам у розных дысцыплінах інструменты для разумення абмежаванняў рэальных эксперыментаў, што палепшыла іх здольнасць лепш разумець эфекты ўмяшанняў, заснаваных на палявых і эксперыментальных дадзеных. Метадалогіі былі карыснымі для даследчыкаў, каб аналізаваць такія разнастайныя даследчыя праблемы, як вывучэнне ўплыву новых правілаў на эканамічную дзейнасць і на эфектыўнасць новых лекаў для пацыентаў[18].

У адным са сваіх першых супрацоўніцтваў з Ангрытам Імбенс прадставіў мадэль пад назвай Сярэдні мясцовы эфект лячэння, якая дапамагла даследаванням зрабіць прычынна-следчыя высновы з дадзеных назіранняў. Развіваючы мадэль у артыкуле Econometrica ў 1994 годзе пад назвай «Ідэнтыфікацыя і ацэнка сярэдніх мясцовых эфектаў лячэння», яны выкарысталі ідэю натуральных эксперыментаў, якія ўяўлялі сабой падзеі і сітуацыі ў рэальным свеце ў параўнанні з кантраляванымі ўмовамі для вывучэння наступстваў ключавых змен. Пры гэтым вучоныя скарысталася выпадковасцю ролі і выпадковасцю, якая натуральна адбываліся ў рэальным свеце, а не кантраляванымі мадэляваннямі, якія маглі быць дарагімі, працаёмкімі або нават неэтычнымі[26][18]. Дакумент і мадэль аказалі значны ўплыў на іншыя даследаванні ў эканаметрыцы, статыстыцы і іншых галінах[18].

У адным з рэальных прыкладанняў мадэлі, якое будзе мець наступствы для палітыкаў, Імбенс супрацоўнічаў са статыстыкам Дональдам Рубінам і эканамістам Брусам Сасердотам, каб вывучыць уплыў незаробленых прыбыткаў на прапанову працоўнай сілы. Група вывучала наступствы палітычных умяшанняў, такіх як універсальны базавы даход або іншыя федэральныя і дзяржаўныя праграмы дапамогі ў аплаце працы, на гатоўнасць грамадзян удзельнічаць у працоўнай сіле і канчатковы ўплыў на прапанову працоўнай сілы[27].

Каб распрацаваць натуральны эксперымент, група вывучыла пераможцаў латарэі штата Масачусетс, дзе пераможцы атрымлівалі паступовую аплату на працягу многіх гадоў, а не аднаразовую выплату. Пры гэтым група змагла вывучыць прычынныя наступствы гарантаванага даходу. Яны выявілі, што выйгрыш у латарэю меў толькі невялікі ўплыў на тое, колькі людзі працавалі. Пераможцы 80 000 долараў у год на працягу 20 гадоў некалькі скарацілі свой працоўны час, а тыя, хто выйграў 15 000 долараў у год на працягу 20 гадоў, гэтага не зрабілі. Сярод беспрацоўных, якія гулялі ў латарэю, за шэсць гадоў пасля гульні пераможцы працавалі больш, чым тыя хто не выйграў[18][27].

Некаторыя працы Імбенса былі абагульнены ў кнізе, напісанай сумесна з амерыканскім статыстыкам Дональдам Б. Рубінам, Causal Inference for Statistics, Social, and Biomedical Sciences[25].

Імбенс (разам з праф. С’юзан Атэй) працуе над выкарыстаннем метадаў машыннага навучання, у прыватнасці, мадыфікацый выпадковых лясоў, якія называюцца прычыннымі лясамі[28][29], каб ацаніць гетэрагенныя эфекты лячэння ў мадэлях прычыннага вываду.

Нобелеўская прэмія па эканоміцы

[правіць | правіць зыходнік]

Імбенс атрымаў прэмію па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля ў 2021 годзе разам з іншымі эканамістамі Дэвідам Кардам і Джошуа Ангрыстам за ўклад у метадалогіі аналізу прычынна-следчых сувязяў[30]. У сваім прэс-рэлізе, у якім абвяшчаюцца пераможцы, Шведская каралеўская акадэмія навук заявіла: "Лаўрэаты гэтага года — Дэвід Кард, Джошуа Ангрыст і Гвіда Імбенс далі нам новыя ўяўленні аб рынку працы і паказалі, якія высновы аб прычынах і следствах можна зрабіць з натуральных эксперыментаў. Іх падыход распаўсюдзіўся на іншыя галіны і зрабіў рэвалюцыю ў эмпірычным даследаванні "[31].

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Імбенс жанаты на эканамістцы С’юзан Атэй з 2002 года[32]. Атэй — калега-эканаміст, якая таксама выкладае ў Стэнфардскай вышэйшай школе бізнесу. Шаферам на вяселлі Імбенса і Атэй быў Джошуа Ангрыст, з якім Імбэнс падзеліў Нобелеўскую прэмію праз 19 гадоў[33].

Мае падвойнае грамадзянства ў ЗША і Нідэрландах.

Бібліяграфія

[правіць | правіць зыходнік]
  • (with Lisa M. Lynch) Re-employment probabilities over the business cycle. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research, 1993.
  • (with Richard H. Spady and Philip Johnson) Information Theoretic Approaches to Inference in Moment Condition Models. Cambridge, Mass.: National Bureau of Economic Research, 1995.
  • (with Gary Chamberlain) Nonparametric applications of Bayesian inference. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research, 1996.
  • (with Donald B. Rubin and Bruce Sacerdote) Estimating the effect of unearned income on labor supply, earnings, savings, and consumption : evidence from a survey of lottery players. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research, 1999.
  • (with V. Joseph Hotz and Jacob Alex Klerman) The long-term gains from GAIN : a re-analysis of the impacts of the California GAIN Program. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research, 2000.
  • (with Thomas Lemieux) Regression discontinuity designs: a guide to practice. Cambridge, Mass. : National Bureau of Economic Research, 2007.
  • (with Jeffrey M. Wooldridge) Recent Developments in the Econometrics of Program Evaluation. Cambridge, Mass. : National Bureau of Economic Research, 2008.
  • (with Karthik Kalyanaraman) Optimal bandwidth choice for the regression discontinuity estimator. Cambridge, Mass.: National Bureau of Economic Research, 2009.
  • (with Alberto Abadie) A martingale representation for matching estimators. Cambridge, Mass.: National Bureau of Economic Research, 2009.
  • Imbens, Guido W.; Rubin, Donald B. (6 April 2015). Causal Inference for Statistics, Social, and Biomedical Sciences: An Introduction. Cambridge University Press. ISBN 9780521885881.

Зноскі

  1. ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #131607545 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 16 кастрычніка 2015.
  2. ↑ а б https://profiles.stanford.edu/guido-imbens Праверана 28 красавіка 2020.
  3. ↑ а б в г https://www.gsb.stanford.edu/faculty-research/faculty/guido-w-imbens
  4. ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  5. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #131607545 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 6 сакавіка 2015.
  6. ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
  7. ↑ Fellows of the American Statistical Association database Праверана 10 ліпеня 2021.
  8. ↑ https://web.archive.org/web/20020617214603/http://www.econometricsociety.org/newfellows.html Праверана 5 красавіка 2023.
  9. ↑ Haegens, Koen. Nobelprijs voor 'stille en bescheiden man achterin de zaal' die de slimste vragen stelt (гал.). de Volkskrant (11 кастрычніка 2021). Праверана 11 October 2021.
  10. ↑ The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2021. nobelprize.org (11 кастрычніка 2021). Архівавана з першакрыніцы 11 October 2021.
  11. ↑ "The Nobel in economics goes to three who find experiments in real life". The New York Times. 11 October 2021.
  12. ↑ Haegens, Koen. Nobelprijs voor 'stille en bescheiden man achterin de zaal' die de slimste vragen stelt(нявызн.). de Volkskrant (11 кастрычніка 2021).
  13. ↑ Linders, Twan. 'Bedachtzame slimmerik' zat in Deurne op school en is nu winnaar van de Nobelprijs. Eindhovens Dagblad (11 кастрычніка 2020).
  14. ↑ The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2021 (англ.). NobelPrize.org.
  15. ↑ Irel, Corydon. Bringing hard science to economics (англ.). Harvard Gazette (15 сакавіка 2007). Архівавана з першакрыніцы 14 August 2021.
  16. ↑ Guido Imbens, 1991 Brown Ph.D. recipient, is 2016 – 17 Horace Mann Medal winner. Brown University Department of Economics website (22 мая 2017).
  17. ↑ Editorial Board | The Econometric Society. www.econometricsociety.org. Архівавана з першакрыніцы 2 March 2021.
  18. ↑ а б в г д Guido Imbens wins Nobel in economic sciences. Stanford News. Архівавана з першакрыніцы 12 October 2021.
  19. ↑ Econometric Society Fellows, October 2016. Econometric Society. Архівавана з першакрыніцы 7 July 2019. Праверана 14 May 2017.
  20. ↑ List of active members by class. American Academy of Arts and Sciences (27 кастрычніка 2016). Архівавана з першакрыніцы 3 July 2017. Праверана 14 May 2017.
  21. ↑ KNAW kiest 26 nieuwe leden(недаступная спасылка). Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences (10 мая 2017). Архівавана з першакрыніцы 25 мая 2019. Праверана 14 May 2017.
  22. ↑ Guido Imbens(недаступная спасылка). Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2017. Праверана 8 лютага 2022.
  23. ↑ ASA Fellows list. American Statistical Association. Архівавана з першакрыніцы 21 May 2020. Праверана 1 June 2020.
  24. ↑ Smialek, Jeanna (11 October 2021). "The Nobel in economics goes to three who find experiments in real life". The New York Times [амерыканская англійская].
  25. ↑ а б Imbens, Guido W. (2015). Causal Inference for Statistics, Social, and Biomedical Sciences: An Introduction. Праверана 12 October 2021.
  26. ↑ D., Angrist, Joshua. Identification and Estimation of Local Average Treatment Effects.{{cite book}}: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (спасылка)
  27. ↑ а б Imbens, Guido W.; Rubin, Donald B.; Sacerdote, Bruce I. (1 September 2001). "Estimating the Effect of Unearned Income on Labor Earnings, Savings, and Consumption: Evidence from a Survey of Lottery Players". American Economic Review(англ.). 91 (4): 778–794. doi:10.1257/aer.91.4.778. ISSN 0002-8282. Праверана 14 October 2021.
  28. ↑ Causal Tree R package; Authors -- Susan Athey, Guido Imbens, Yangyang Kong & Vikas Ramachandra.
  29. ↑ Recursive partitioning for heterogeneous causal effects; Authors -- Susan Athey and Guido Imbens(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 29 ліпеня 2021. Праверана 8 лютага 2022.
  30. ↑ The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2021 (англ.). NobelPrize.org. Архівавана з першакрыніцы 11 October 2021.
  31. ↑ "The Prize in Economic Sciences 2021" (PDF) (Press release).
  32. ↑ "Economist as Engineer". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  33. ↑ Guido Imbens wins Nobel in economic sciences.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Гвіда_Імбенс&oldid=4854973"