Перайсці да зместу

Фрыдрых Гёльдэрлін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Фрыдрых Гёльдэрлін
ням.: Johann Christian Friedrich Hölderlin
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 20 сакавіка 1770(1770-03-20)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 7 чэрвеня 1843(1843-06-07)[1][2][…] (73 гады)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства Германія
Бацька Heinrich Friedrich Hölderlin[d]
Маці Johanna Christiana Gock[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, бібліятэкар, пісьменнік, перакладчык, раманіст, філосаф, лібрэтыст, гафмейстэр
Гады творчасці 17971820
Кірунак класіцызм, рамантызм
Мова твораў нямецкая
Подпіс Выява аўтографа
hoelderlin-gesellschaft.de (ням.)
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Іаган Крысціян Фрыдрых Гёльдэрлін (ням.: Johann Christian Friedrich Hölderlin; 20 сакавіка 1770, Лаўфен-на-Некары, Бадэн-Вюртэмберг — 7 чэрвеня 1843, Цюбінген) — выбітны нямецкі паэт-рамантык і мысляр.

Творчасць і асоба Гёльдэрліна ўплылі не толькі на пісьменнікаў (Ш. Цвэйг, Г. Гейм), але і на філосафаў і тэолагаў (В. Дзільтэй, Ф. Ніцшэ, К. Ясперс, М. Хайдэгер, М. Бланшо).

Акрамя лірычных вершаў Гёльдэрлін напісаў раман «Гіперыён, або Пустэльнік у Грэцыі» (ням.: Hyperion oder Der Hermit in Griechenland, тт. 1 — 2, 17971799). Няскончанай засталася трагедыя «Смерць Эмпедокла» (ням.: Der Tod des Empedokles, 17971800). Сярод апошніх твораў былі пераклады «Антыгоны», «Эдыпа-цара» і некалькіх гімнаў Піндара. З маладосці паэт цярпеў ад псіхічнага захворвання.

Беларускія пераклады

[правіць | правіць зыходнік]

Выбраныя паэтычныя творы ў перакладзе Л. Баршчэўскага выйшлі ў 10-й кнізе з серыі «Паэты Планеты» (Мн., Зміцер Колас, 2016). Раней паэзію Гёльдэрліна перакладаў Алег Лойка ў зборніку «Маланкай жагнаныя» (2004).

Зноскі

  1. а б Johann Christian "Friedrich" Hölderlin // Geneological database Merkel-Zeller — 30000 экз. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б Friedrich Hölderlin // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.