Глен Тэадор Сібарг

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Глен Тэадор Сібарг
англ.: Glenn Theodore Seaborg
шведск.: Glenn Teodor Sjöberg
Дата нараджэння 19 красавіка 1912(1912-04-19)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 25 лютага 1999(1999-02-25)[1][2][…] (86 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Жонка Helen L. Seaborg[d]
Дзеці David Seaborg[d]
Род дзейнасці хімік, выкладчык універсітэта, вучоны-ядзершчык
Навуковая сфера ядзерная хімія
Месца працы
Альма-матар
Навуковы кіраўнік George Ernest Gibson[d][4]
Вядомыя вучні Joseph W. Kennedy[d], Elizabeth Rauscher[d] і Артур Валь
Член у
Узнагароды

Ордэн Ганаровага легіёна (1973)

ордэн Палярнай зоркі

Нобелеўская прэмія па хіміі (1951)

медаль Прыстлі[d] (1979)

медаль Перкіна (1957)

медаль Джона Скота[d] (1952)

медаль Франкліна[d] (1963)

прэмія Амерыканскага хімічнага таварыства ў галіне чыстай хіміі[d] (1947)

прэмія Энрыка Фермі

Swedish American of the Year[d] (1962)

Нацыянальная Зала славы вынаходнікаў[d] (2005)

Clark Kerr Medal[d] (1986)

Vannevar Bush Award[d] (1988)

Нацыянальны навуковы медаль ЗША

American Institute of Chemists Gold Medal[d] (1973)

Прэмія стагоддзя[d] (1956)

Сіліманаўская лекцыя[d] (1956)

Washington Award[d] (1965)

член Амерыканскага фізічнага таварыства[d]

прэмія Уіларда Гібса[d] (1966)

Fellow of the Committee for Skeptical Inquiry[d]

член Амерыканскай асацыяцыі садзейнічання развіццю навукі[d]

замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (27 чэрвеня 1985)

George C. Pimentel Award in Chemical Education[d] (1994)

Charles Lathrop Parsons Award[d] (1964)

ганаровы доктар Універсітэта Маямі[d] (27 студзеня 1967)

Glenn T. Seaborg Medal[d] (1987)

William H. Nichols Medal[d] (1948)

Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Глен Тэадор Сі́барг[6] (англ.: Glenn Theodore Seaborg, шведск.: Glenn Teodor Sjöberg; 19 красавіка 1912 — 25 лютага 1999) — амерыканскі хімік і фізік-ядзершчык. Дзякуючы яго працам канчаткова сфарміравалася новая навука — ядзерная хімія.

Працы[правіць | правіць зыходнік]

Сумесна з Э. Макміланам сінтэзаваў плутоній (1940—1941), сумесна з іншымі вучонымі адкрыў амерыцый, кюрый (1944), берклій (1949), каліфорній (1950), эйнштэйній (1952), фермій (1953), мендзялевій (1955). У наступныя гады прымаў удзел у сінтэзаванні больш цяжкіх элементаў.

Спадчына[правіць | правіць зыходнік]

У 1951 годзе Сібарг сумесна з Макміланам атрымаў Нобелеўскую прэмію па хіміі. У 1997 годзе ў гонар Сібарга назвалі 106-й элемент перыядычнай табліцы Мендзялеева — сіборгій.

Зноскі

  1. а б Glenn T. Seaborg // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б Glenn Theodore Seaborg // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. а б в г д е Glenn T. SeaborgNobel Foundation. Праверана 3 чэрвеня 2015.
  4. Матэматычная генеалогія — 1997.
  5. а б в NNDB — 2002.
  6. БелЭн 2002.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]