Вайханскі сельсавет
Вайханскі сельсавет | |
---|---|
Краіна | Беларусь |
Уваходзіць у | Гарадоцкі раён |
Уключае | 37 населеных пунктаў |
Адміністрацыйны цэнтр | Пруднікі |
Дата ўтварэння | 20 жніўня 1924 |
Насельніцтва (2009) | 1 068 |
Часавы пояс | UTC+03:00 |
Код аўтам. нумароў | 2 |
Вайха́нскі сельсаве́т — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Гарадоцкага раёна Віцебскай вобласці. Цэнтр — вёска Пруднікі.
Утвораны 20 жніўня 1924 года як Вайханскі (Новавайханскі) сельсавет у складзе Гарадоцкага раёна Віцебскай акругі БССР. Цэнтр — вёска Новыя Вайханы. Пасля скасавання акруговай сістэмы з 26 ліпеня 1930 года ў Гарадоцкім раёне БССР, з 20 лютага 1938 года — Віцебскай вобласці. 22 снежня 1960 года да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Канчанскага сельсавета[1]. 8 красавіка 2004 года да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Прудніцкага сельсавета (13 вёсак: Азёркі, Белахвостава, Вялікае Лосвіда, [[Вялікія Стайкі]Залучча, Малое Лосвіда, Малыя Стайкі, Марыямпаль, Мялюзіна, Пруднікі, Сілкі, Слабада, Цыганы)[2]. 25 сакавіка 2008 года цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Пруднікі.
Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 1068 чалавек[3], з іх 89,5 % — беларусы, 8,1 % — рускія[4].
Зноскі
- ↑ Рашэнне выканкома Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 22 снежня 1960 г. // Зборнік законаў Беларускай ССР і указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР. — 1961, № 4 (924).
- ↑ Решение Витебского областого Совета депутатов от 8 апреля 2004 г. № 55 Об изменении административно-территориального устройства районов Витебской области
- ↑ Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
Літаратура
- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.