Інстытут культуры (станцыя метро, Мінск)

«Інстытут культуры»
«Інстытут культуры»
	Маскоўская лінія
	Мінскі метрапалітэн
Дата адкрыцця	30 чэрвеня 1984
Праектная назва	«Маскоўская»
Раён	Кастрычніцкі
Тып	аднаскляпеністая дробнага залажэння
Колькасць платформаў	1
Тып платформы	астраўная
Форма платформы	прамая
Архітэктары	Віктар Паўлавіч Іўлічаў, Валерый Фёдаравіч Ачайкін, Яўстафій Яўстаф’евіч Леановіч і Карл Іосіфавіч Эпштэйн
Мастакі	В. Чайка[d] і Сцяпан Іванавіч Катовіч
Выхад да вуліц	Маскоўская вуліца,; Суражская вуліца,; Магілёўская вуліца,; Слонімская вуліца,; Прыгожая вуліца,; завулак Фабрыцыуса
Пераходы на станцыі	Платформа Інстытут Культуры
Наземны транспарт	А: 4, 4д, 6, 10, 32с, 40, 45, 47с, 50с, 52, 53, 73, 100, 101, 111, 163, 191; Тб: 8, 12, 27, 43, 51, 63, 64;
Час адкрыцця	5:30
Час закрыцця	1:55
Код станцыі	114
Суседнія станцыі	Плошча Леніна і «Грушаўка»
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Маскоўская лінія

умоўныя абазначэнні

Інстытут Культуры (трансліт.: Instytut Kuĺtury) — станцыя Мінскага метрапалітэна. Размешчана на Маскоўскай лініі паміж станцыямі «Плошча Леніна» і «Грушаўка». З’яўлялася канцавой станцыяй лініі да 7 лістапада 2012 года^[1] і самы працяглы час за ўсю гісторыю Мінскага метрапалітэна (28 гадоў). Шостая па загружанасці станцыя метро ў Мінску — у сярэднім ёй карыстаецца 47,4 тыс. чалавек у суткі^[2].

Гісторыя

Узведзена па праекце архітэктараў В. Іўлічава, В. Ачайкіна, Я. Леановіча, К. Эпштэйна, мастакоў В. Чайкі, С. Катовіча^[3]. Станцыя была адкрыта 26 чэрвеня 1984 года ў складзе першай чаргі мінскага метро. Пры праектаванні станцыю планавалі назваць «Маскоўскай» аднак да моманту адкрыцця Мінскага метро рашэнне было зменена і «Маскоўскай» назвалі станцыю ў процілеглым канцы лініі^[4].

Архітэктура

У аснове архітэктурна-мастацкага афармлення станцыі тэма гісторыі і росквіту культуры Савецкай Беларусі. Перонная зала перакрыта жалезабетонным скляпеннем, падзеленым дэкаратыўнымі тэматычнымі ўстаўкамі з літага шкла. Па восі скляпення размешчаны люстры з хрусталёвага шкла. Для аддзелкі пуцявых сцен і падлогі выкарыстаны паліраваны граніт. Малыя формы і сродкі інфармацыі ўсіх станцый выкананы паводле праекта архітэктараў М. Грыбава, А. Аксёнавай пры ўдзеле У. Сокала^[3].

Мастак-манументаліст В. Чайка на абедзвюх пуцявых сценах выканаў па 12 паясоў з літога жоўтага, аранжавага і чырвонага шкла, якія называюцца «Гісторыя развіцця культуры Беларусі». На іх адлюстраваныя беларускія майстры за працай: ганчары, кавалі, дойліды, ткачы і іншыя.