Усход (станцыя метро)

«Усход»
руск.: Восток
«Усход»; руск.: Восток
	Маскоўская лінія
	Мінскі метрапалітэн
Дата адкрыцця	31 снежня 1986
Праектная назва	Усход-1
Раён	Першамайскі
Тып	аднаскляпеністая з маналітнага жалезабетону
Глыбіня залажэння, м	2
Колькасць платформаў	1
Тып платформы	астраўная
Форма платформы	прамая
Даўжыня платформы, м	102
Архітэктары	Яўстафій Яўстаф’евіч Леановіч, У. Мяцельскі[d], Уладзімір Мікалаевіч Целяпнёў і І. Пушкарчук[d]
Выхад да вуліц	праспект Незалежнасці, вуліца Каліноўскага
Размяшчэнне	праспект Незалежнасці
Наземны транспарт	А: 25, 27, 34, 64, 80, 89э, 91, 95, 113с, 145с, 165; Тб: 41, 42
Час адкрыцця	5:46
Час закрыцця	2:11
Код станцыі	122
Суседнія станцыі	Барысаўскі тракт і Маско́ўская
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Маскоўская лінія

умоўныя абазначэнні

Усход (трансліт.: Uschod) — станцыя Маскоўскай лініі Мінскага метрапалітэна. Размешчана на Маскоўскай лініі, паміж станцыямі «Барысаўскі тракт» і «Маскоўская».

Станцыя «Усход» пабудавана па праекце архітэктараў Я. Леановіча, У. Мяцельскага^[1], У. Целяпнёва і І. Пушкарчука^[2]. Уведзена ў эксплуатацыю 26 снежня 1986 ў складзе другой чаргі мінскага метро.

Канструкцыя

Станцыя скляпеністага тыпу, выканана са зборных жалезабетонных элементаў трох тыпапамераў заводскай вытворчасці^[1].

У аснове архітэктурна-мастацкага афармлення інтэр’ера пакладзеная тэма «Савецкая моладзь і гераічнае асваенне космасу». Нетрадыцыйна вырашаны ўвесь унутраны аб’ём. Станцыя — сучаснае інжынернае збудаванне, якое па форме нагадвае касмічны карабель з вокнамі ілюмінатарамі^[1].

Мастацкі вобраз інтэр’ера створаны на аснове адзінага архітэктурнага элемента, выкананага са зборнага жалезабетону ў выглядзе пялёстка кветкі. Падоўжаны казырок на пуцявой сцяне платформы з’яўляецца святлозацяняльным элементам і адначасова экранам светлавога патоку, які скіраваны на скляпенні. Па-новаму вырашанае інжынернае абслугоўванне станцыі: забяспечаны доступ да свяцільняў у любы час сутак, адсутнічаюць кабельная шафа і хвалявод на пуцявых сценах, што паляпшае эстэтычны выгляд інтэр’еру. Эстэтычны выгляд станцыі заключаны ў мяккасці ліній усяго аб’ёму і яго індывідуальных архітэктурных элементаў. Добрая асветленасць, злучэнне белай столі з цёмна-чырвонай гранітнай абліцоўкай пуцявых сцен і надпісаў, выкананых у залатым тоне, ствараюць уражанне лёгкасці, прасторы і навізны^[1].