Іон Іліеску

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іон Іліеску
рум.: Ion Iliescu
Ion Iliescu (2004).jpg

4-ы прэзідэнт Румыніі[d]
20 снежня 2000 — 20 снежня 2004
Папярэднік Эміль Канстанцінеску
Пераемнік Траян Бэсеску
член Сената Румыніі[d]
13 снежня 2004 — 14 снежня 2008
член Сената Румыніі[d]
22 лістапада 1996 — 10 снежня 2000
2-і прэзідэнт Румыніі[d]
чэрвень 1990 — 29 лістапада 1996
Папярэднік Нікалае Чаўшэску
Пераемнік Эміль Канстанцінеску

Нараджэнне 3 сакавіка 1930(1930-03-03)[1][2][…] (93 гады)
Бацька Александру Іліеску[d]
Жонка Nina Iliescu[d]
Веравызнанне вальнадумства[4] і атэізм[4]
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць інжынер, палітык, рэвалюцыянер, пісьменнік-дакументаліст, прапагандыст, актывіст, дзяржаўны дзеяч, блогер
Аўтограф Signature of Ion Iliescu.png
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іон Іліеску (рум.: Ion Iliescu; нар. 3 сакавіка 1930, Алтэніца, Румынія) — румынскі палітык, сенатар ад Сацыял-дэмакратычнай партыі. Займаў пасаду Прэзідэнта Румыніі ў 1990—1996 і 2000—2004 гадах.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 3 сакавіка 1930 года ў горадзе Алтэніца. Бацька Іона, Александру Іліеску (1901—1945) — чыгуначнік, з’яўляўся членам падпольнай камуністычнай партыі. У 1931 годзе прыняў удзел у пятым з’ездзе партыі, які прайшоў у Маскве. Па вяртанні на радзіму быў прысуджаны да турэмнага зняволення і памёр у турме.

Скончыў Маскоўскі энергетычны інстытут у 1955 годзе, вучыўся таксама ў Бухарэсцкім політэхнічным інстытуце. Акрамя роднай румынскай, свабодна валодае рускай і англійскай мовамі.

Член Саюза камуністычнай моладзі (1944) і РКП (1953). Кандыдат у члены ЦК РКП (1965), член ЦК РКП (1968), кандыдат у члены Палітвыканкама ЦК РКП (1969-74). У 1957 годзе быў абраны ў Вялікі нацыянальны сход. Працаваў у Саюзе асацыяцый студэнтаў-камуністаў, кіраваў аддзелам прапаганды ЦК РКП (1965—1968). У 1967 годзе быў прызначаны першым сакратаром ЦК Саюза камуністычнай моладзі і міністрам па справах моладзі.

У 1989 годзе Іліеску ўзначаліў хваляванні, накіраваныя супраць Чаўшэску, а пасля звяржэння апошняга — утварыў Фронт нацыянальнага выратавання Румыніі і стаў яго старшынёй.

З 22 снежня 1989 года да 20 мая 1990 года — выканаўца абавязкаў Прэзідэнта Румыніі. У 1990 годзе быў абраны Прэзідэнтам Румыніі. У 1992 годзе быў паўторна абраны на пасаду Прэзідэнта Румыніі.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]