Іполіта Ірыгоен

Іполіта Ірыгоен
ісп.: Hipólito Yrigoyen
прэзідэнт Аргенціны 12 кастрычніка 1916 — 12 кастрычніка 1922
Папярэднік	Віктарына дэ ла Пласа
Пераемнік	Marcelo Torcuato de Alvear[d]
прэзідэнт Аргенціны 12 кастрычніка 1928 — 6 верасня 1930
Папярэднік	Marcelo Torcuato de Alvear[d]
Пераемнік	José Félix Uriburu[d]
Нараджэнне	12 ліпеня 1852(1852-07-12) Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Смерць	3 ліпеня 1936(1936-07-03) (83 гады) Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Месца пахавання	Mausoleum of the Fallen in the Revolution of 1890[d]
Дзеці	Luis H. Irigoyen[d]
Партыя	Радыкальны грамадзянскі саюз
Адукацыя	Універсітэт Буэнас-Айрэса
Дзейнасць	адвакат, палітык, аўтар
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іполіта Ірыгоен (поўнае імя Хуан Іполіта дэль Саграда Карасан дэ Хесус Ірыгоен Алем; ісп.: Juan Hipólito del Sagrado Corazón de Jesús Irigoyen Alem (Hipólito Yrigoyen); 12 ліпеня 1852, Буэнас-Айрэс, Аргенціна — 3 ліпеня 1933, Буэнас-Айрэс) — аргенцінскі палітык, прэзідэнт Аргенціны з 12 кастрычніка 1916 г. па 11 кастрычніка 1922 года і з 12 кастрычніка 1928 па 6 верасня 1930 г ад партыі Грамадзянскі радыкальны саюз. Скінуты ў выніку ваеннага перавароту.

У 1891 годзе разам са сваім дзядзькам Леандра Алемам быў адным з заснавальнікаў Грамадзянскага радыкальнага саюза; да гэтага працаваў школьным настаўнікам і не займаўся палітыкай. У 1896, пасля самагубства дзядзькі — лідара ГРС, стаў новым кіраўніком партыі. У 1916 годзе, неўзабаве пасля прыняцця закона 8871 аб усеагульным абавязковым выбарчым праве для мужчын, быў абраны прэзідэнтам краіны. Пад яго кіраўніцтвам Аргенціна не стала ўмешвацца ў Першую сусветную вайну і ўзбагацілася на гандлі прадуктамі сельскай гаспадаркі — аснове свайго экспарту. У перыяд яго кіравання надавалася вялікая ўвага развіццю адукацыі і сацыяльнага забеспячэння. У 1922 Ірыгоена, які не меў права балатавацца на другі тэрмін, змяніў яго аднапартыец Марсела Тарквата дэ Альвеар, які прадстаўляў іншую партыйную фракцыю. У 1928 годзе, пасля заканчэння тэрміну дэ Альвеара, Ірыгоен ізноў быў абраны прэзідэнтам. Аднак Ірыгоен не змог справіцца з наступствамі сусветнага эканамічнага крызісу, і 6 верасня 1930 г. ён быў адхілены ад улады ваеннымі пад кіраўніцтвам генерала Хасэ Фелікса Урыбуру. Рэшту сваіх дзён Ірыгоен правёў пад хатнім арыштам у Буэнас-Айрэсе.