Аньес Варда

Аньес Варда
фр.: Agnès Varda
Дата нараджэння	30 мая 1928(1928-05-30)[…]
Месца нараджэння	Іксель[d], адміністрацыйная акруга Брусель-Сталіца[d], Брусельскі сталічны рэгіён, Бельгія
Дата смерці	29 сакавіка 2019(2019-03-29)[…] (90 гадоў)
Месца смерці	Парыж
Месца пахавання	могілкі Манпарнас[d]
Грамадзянства	Францыя
Муж	Жак Дэмі
Дзеці	Mathieu Demy[d] і Rosalie Varda[d]
Адукацыя	Школа Луўра[d]
Месца працы	Еўрапейская вышэйшая школа[d]
Прафесія	кінарэжысёр
Узнагароды	Konrad Wolf Prize[d] (кастрычнік 2001) César Award for Best short documentary[d] (1984) Залаты леў (1985) прэмія «Сезар» за выдатныя заслугі ў кінематографе[d] (2001) René Clair Award[d] (2002) César Award for Best Documentary Film[d] (2009) Carrosse d'or[d] (2010) Leopard of Honour[d] (2014) Q1321674? (2015) Honorary doctor of the University of Liège[d] (2010) прыз Луі Дэлюка[d] (1964) Los Angeles Film Critics Association Award for Best Foreign Language Film[d] (1986) National Society of Film Critics Award for Best Non-Fiction Film[d] (2001) National Society of Film Critics Award for Best Non-Fiction Film[d] (2009) Max Beckmann prize[d] (2016) прэмія «Даностыя»[d] (2017) ганаровы доктар Гётэбаргскага ўніверсітэта[d] (24 кастрычніка 2008) прэмія «Оскар» за выбітныя заслугі ў кінематографе[d] (11 лістапада 2017) L'Œil d'or[d] (2017) European Film Award for Best Documentary[d] (2000) Прэмія еўрапейскай кінаакадэміі за прыжыццёвыя дасягненні (2014)
IMDb	nm0889513
cine-tamaris.com/agnes-v…
Аньес Варда на ВікіСховішчы

Анье́с Варда́, імя пры нараджэнні Арле́т Варда́ (фр.: Agnès Varda, Arlette Varda; 30 мая 1928, Іксель, Брусель, Бельгія — 29 сакавіка 2019, Парыж, Францыя) — французскі кінарэжысёр, сцэнарыст і прадзюсар мастацкага і дакументальнага кіно, а таксама вядомы фатограф.

Кінематаграфічны стыль Варда адрозніваюць дакументальны рэалізм, цікавасць да сацыяльных пытанняў і тэмы фемінізму, а таксама ярка выражаны эксперыментальны падыход. Па словах крытыка Элісан Сміт, кар’ера Аньес Варда — гэта важны і часта недаацэньваемы голас у сучасным французскім кіно. Яе праца апярэдзіла з’яўленне Новай хвалі, а фільм 1955 года «Пуэнт-курт» змяшчае шматлікія характэрныя для гэтага руху элементы, дзякуючы якім ён стаў вядомым. Нягледзячы на цесную сувязь з Французскай новай хваляй, больш дакладна будзе сказаць, што Варда належыць да роднаснай Новай хвалі групе кінарэжысёраў Левага берага. Гэтую групу адрознівала «любоў да багемнага жыцця, высокая ступень уцягнутасці ў літаратуру і пластычныя мастацтвы, і як вынік, цікавасць да эксперыментальнага кінематографу, а таксама атаясамліванне з левай палітыкай». Вядучымі рэжысёрамі Групы Левага берага былі Крыс Маркер, Ален Рэнэ і сама Аньес Варда, да яе прымыкалі Жан-П’ер Мельвіль, Ален Роб-Грые і Маргерыт Дзюрас, а таксама прадстаўнікі літаратурнага руху Новы раман.

За свою працу ў кіно Варда была ўдастоена Сярэбранага мядзведзя Берлінскага кінафестывалю (за фільм «Шчасце»), Залатога льва Венецыянскага фестывалю (за фільм «Без даху, па-за законам»), двух прэмій Сезар за дакументальныя працы і ганаровага Сезара ў 2001 годзе. У 2015 годзе на Канскім кінафестывалі была удастоена Ганаровай «Залатой пальмавай галіны». Уладальніца ганаровай прэміі «Оскар» за ўклад у кінамастацтва.

Літаратура

• Alison Smith. Agnes Varda. — Manchester University Press, 1998. — 213 p. — (French Film Directors).