Кардэлія (спадарожнік Урана)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Кардэлія
спадарожнік Урана
Здымак, на якім была адкрыта Кардэлія
Здымак, на якім была адкрыта Кардэлія
Здымак, на якім была адкрыта Кардэлія
Гісторыя адкрыцця
Першаадкрывальнік Р. Тэрыл / «Вояджэр-2»
Дата адкрыцця 20 студзеня 1986
Арбітальныя характарыстыкі
Вялікая паўвось 49 751,722 ± 0,149 км[1]
Эксцэнтрысітэт 0,00026 ± 0,000096[1]
Перыяд абарачэння 0,33503384 ± 0,00000058 д[1]
Нахіл арбіты 0,08479 ± 0,031° (да экватара Урана)[1]
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 50 × 36 × 36 км[2]
Сярэдні радыус 21 ± 3 км[2]
Плошча паверхні ~5500 км2[3]
Маса ~5,0×1016 кг[3]
Шчыльнасць ~1,3 г/см3 (меркавана)
Паскарэнне свабоднага падзення ~0,0073 м/с2[3]
Перыяд вярчэння вакол сваёй восі сінхранізаваны
Альбеда 0,08 ± 0,01[4]
Тэмпература паверхні ~64 К[3]
Атмасфера няма

Кардэлія (англ.: Cordelia) — самы блізкі да планеты спадарожнік Урана. Была адкрыта 20 студзеня 1986 на здымках, зробленых апаратам «Вояджэр-2», і атрымала часовае абазначэнне S/1986 U 7. З тых часоў не назіралася, пакуль касмічны тэлескоп «Хабл» не атрымаў адпаведныя выявы ў 1997 годзе. Названая да імя персанажа з п'есы Шэкспіра «Кароль Лір». Таксама пазначаецца як Уран VI.

За выключэннем арбіты, радыуса ў 21 км і геаметрычнага альбеда 0,08, пра Кардэлію практычна нічога не вядома.

На здымках, перададзеных «Вояджэр-2», Кардэлія выглядае як даўгаваты аб’ект, накіраваны сваёй галоўнай воссю на Уран. Суадносіны яе папярочнага памеру да падоўжнаму складаюць 0,7 ± 0,2.

Кардэлія выконвае ролю "спадарожніка-пастуха" на ўнутраным краі кольца Эпсілан Урана. Арбіта Кардэліі размяшчаецца ўнутры сінхроннай арбіты Урана, з прычыны чаго арбіта гэтага спадарожніка паступова зніжаецца з-за ўздзеяння прыліўных сіл.

Зноскі

  1. а б в г Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal. 115: 1195–1199. doi:10.1086/300263.
  2. а б Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151: 69–77. doi:10.1006/icar.2001.6597.
  3. а б в г Вылічана па значэннях іншых параметраў.
  4. Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151: 51–68. doi:10.1006/icar.2001.6596.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]