Карл Густаў Юнг

Карл Густаў Юнг
ням.: Carl Gustav Jung
Дата нараджэння	26 ліпеня 1875(1875-07-26)[…]
Месца нараджэння	Кесвіль[d], Кантон Тургау, Швейцарыя
Дата смерці	6 чэрвеня 1961(1961-06-06)[…] (85 гадоў)
Месца смерці	Кюснахт[d], кантон Цюрых, Швейцарыя
Месца пахавання	Q105015598?
Грамадзянства	Швейцарыя
Жонка	Эма Юнг[d]
Род дзейнасці	псіхатэрапеўт, псіхолаг, псіхіятр, эсэіст, псіхааналітык
Навуковая сфера	псіхіятрыя, псіхалогія, аналітычная псіхалогія[d], псіхатэрапія[d], параўнальная міфалогія[d], антрапалогія, алхімія, тлумачэнне сноў[d], мастацтва, параўнальнае рэлігіязнаўства[d] і філасофія
Месца працы	Базельскі ўніверсітэт Цюрыхскі ўніверсітэт Швейцарская вышэйшая тэхнічная школа Цюрыха
Навуковая ступень	доктар медыцыны[d] (1902) і псіхіятр
Альма-матар	Базельскі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Эйген Блейлер
Член у	Цафінгія[d] Леапальдзіна[d] Эранас[d] Інстытут К. Г. Юнга ў Цюрыху[d]
Узнагароды	ганаровы доктар Калькуцкага ўніверсітэта[d]
Подпіс
Карл Густаў Юнг на Вікісховішчы

Артыкулы на тэму Псіхааналіз

Канцэпцыі Псіхасексуальнае развіццё Псіхасацыяльнае развіццё Свядомасць • Перадсвядомасць Неўсвядомленая Псіхічны апарат Яно • Я • Звыш-Я Лібіда • Выцясненне Аналіз сноў Ахоўны механізм Перанос • Супраціўленне Персаналіі Альфрэд Адлер Эрык Эрыксан • Ганна Фрэйд Зігмунд Фрэйд Карэн Хорні • Эрых Фром Карл Густаў Юнг Мелані Кляйн Хайнц Кохут Жак Лакан • Ота Ранк Гары Стэк Саліван Тэорыі Селф-псіхалогія Эга-псіхалогія

Карл Густаў Юнг (ням.: Carl Gustav Jung; 26 ліпеня 1875 — 6 чэрвеня 1961) — швейцарскі псіхолаг, стваральнік «аналітычнай псіхалогіі».

Займаўся біялогіяй, заалогіяй, палеанталогіяй, археалогіяй. Быў лекарам у псіхіятрычнай клініцы Цюрыхскага ўніверсітэта, у 1902 годзе стаў доктарам медыцыны. У 1911 годзе разам з З. Фрэйдам прачытаў цыкл лекцый у ЗША.

Дзяцінства

Юнг нарадзіўся 26 ліпеня 1875 года ў сям’і пастара швейцарскай рэфармацкай царквы ў Кесвілі, Швейцарыя. Маці Юнга — Эмілі Юнг — вырасла ў багатай сям’і. Дзед і прадзед з боку бацькі былі лекарамі.

Калі хлопчыку было шэсць месяцаў, яго бацькі прызначылі ў больш прэстыжны прыход у Лаўфене. Аднак, бацькі Карла не маглі прыйсці да паразумення. Эмілі Юнг была эксцэнтрычнай і дэпрэсіўнай жанчынай. Вялікую частку часу яна праводзіла ў спальні, дзе, па яе словах, мела зносіны па начах з духамі. Юнг больш меў зносіны з бацькам. Хоць, днём усё было нармальна, Юнг распавядаў, што ноччу яго маці станавілася дзіўнай і загадкавай. Ён сцвярджаў, што аднойчы ноччу ўбачыў злёгку светлую невыразную постаць, якая выходзіць з пакоя маці, галава фігуры была размешчана асобна ад шыі і парыла ў паветры перад целам.

Маці Юнга пакінула Лаўфен на некалькі месяцаў па прычыне шпіталізацыі пад Базелем з-за неапазнанай хваробы. Бацька ўзяў з сабой Карла, каб убачыцца з незамужняй сястрой Эмілі ў Базелі, але пазней зноў вярнуўся дадому. Няспынныя эпізоды дэпрэсіі і падушанага настрою Эмілі Юнг паўплывалі на стаўленне Карла да жанчын: ён адчуваў «уласцівую ненадзейнасць» сярод жанчын. Пазней ён гэта апісваў, як «гандыкап, з якога ўсё пачалося». У 1879 годзе Юнга адправілі ў Клінгхондынген непадалёк ад Базеля. Змена месца жыхарства прымусіла Эмілі Юнг да больш цеснага кантакту з сям’ёй. Гэта выклікала ў яе сум.

Аналітычная псіхалогія

У 1913 годзе заснаваў школу аналітычнй псіхалогіі — аднаго з кірункаў глыбіннай псіхалогіі (тэндэнцыі, устаноўкі, схаваныя за «паверхняй» свядомасці, у «глыбінях» індывіда). Развіваў ідэі пра пракалектыўныя формы псіхічнага, так званыя архетыпы «калектыўнага неўсвядомленага», якое з’яўляецца глыбіннай крыніцай, вытокам міфалогіі, рэлігіі, розных відаў мастацтва. Распрацаваў канцэпцыю двух псіхалагічных тыпаў (інтравертнага і экстравертнага), у аснову якой паклаў ідэі індывідуалізацыі і змены ўстановак асобы (установачныя тыпы).

Чалавек усходняй культуры, на яго думку, звычайна з’яўляецца інтравертам, бо яго свядомасць накіравана ў сябе, ён шукае выратавання ў самім сабе, ва ўдасканаленні сваёй духоўнасці, а чалавек заходняй культуры найчасцей лічыцца экстравертам, бо яго розум накіраваны на знешні свет, ён шукае выратавання не ў самім сабе, а ў панаванні над прыродай і ўсім навакольным светам. К. Г. Юнг лічыў, што характэрныя для Усходу і Захаду тыпы мыслення настолькі розныя, што збліжэнне паміж імі не толькі немагчыма, але і непажадана. Даследаваў таксама міфалогію, сярэднявечную алхімію, ёгу, праблемы парапсіхалогіі і інш.

Ён лічыў, што на архетыпічнай аснове грунтуюцца ўсе вялікія ідэі, і калі б усе традыцыі ў свеце былі страчаны адразу, то наступныя пакаленні ўсю міфалогію і гісторыю рэлігій пачалі б спачатку. Ірацыяналістычныя і містычныя бакі яго канцэпцыі выкарыстаны для аргументацыі тэалагічных канцэпцый, для абгрунтавання абстрактнага мастацтва і доказу неўсвядомленага характару мастацкай творчасці. Разам з тым працы Юнга садзейнічалі з’яўленню даследаванняў па параўнальнай міфалогіі, набыла вядомасць яго канцэпцыя псіхалагічных тыпаў.

Асноўныя ідэі, канцэпцыі сфармуляваны ў яго працах «Праблема душы сучаснага чалавека» (1928), «Аб архетыпах калектыўнага неўсвядомленага» (1934), «Псіхалогія і рэлігія» (1938), «Сучасны міф» (1958) і інш.; яго зборы твораў выдадзены ў 17 тамах у 1958—1976 гг. у Штутгарце.

Гл. таксама

• Сізігія

Літаратура

• Культуралогія: Энцыкл. даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. — ISBN 985-11-0277-6
• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн. — С. 208—209.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Карл Густаў Юнг