Малая Каўпеніца
Вёска
Малая Каўпеніца
|
Мала́я Каўпе́ніца[1] (трансліт.: Malaja Kaŭpienica, руск.: Малая Колпеница) — вёска ў Баранавіцкім раёне Брэсцкай вобласці Беларусі. Уваходзіць у склад Сталовіцкага сельсавета.
Геаграфія
[правіць | правіць зыходнік]Размешчана за 5 км на поўнач ад Баранавіч, на скрыжаванні аўтадарог Брэст—Мінск і Баранавічы—Навагрудак. Насельніцтва 791 жыхар, 306 гаспадарак (2005).
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Па пісьмовых крыніцах вядома з XVI ст. як вёска. З 1602 года да 1831 года з’яўлялася ўласнасцю віленскага каталіцкага епіскапата.
З 1793 года ў складзе Расійскай імперыі. У 1798 годзе 49 дамоў. Паводле перапісу 1897 годзе ў Сталовіцкай воласці Навагрудскага павета Мінскай губерні, дзейнічалі хлебазапасны магазін, карчма. У 1898 годзе працавалі З млыны, якія належалі Апанасевічам, Станкевічам і Галацкім. У 1913 годзе тут адбылося хваляванне сялян, якія адмовіліся перасяляцца на хутары.
З 1921 года ў складзе Польшчы, у Сталовіцкай гміне Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства.
З 1939 года ў БССР. З 15 студзеня 1940 года ў Навамышскім раёне Баранавіцкай, з 8 студзеня 1954 года Брэсцкай абласцей, з 8 красавіка 1957 года ў Баранавіцкім раёне. З 12 кастрычніка 1940 года цэнтр сельсавета.
У Вялікую Айчынную вайну з канца чэрвеня 1941 года да 8 ліпеня 1944 года вёска акупіравана нямецка-фашысцкімі захопнікамі. 14 вяскоўцаў загінулі на франтах вайны.
У 1949 годзе арганізаваны калгас «За Савецкую Радзіму» (старшыня Антон Галаўко).
Да 26 чэрвеня 2013 года вёска ўваходзіла ў склад Каўпеніцкага сельсавета[2].
Інфраструктура
[правіць | правіць зыходнік]Працуе сядзіба сельсавета, фельчарска-акушэрскі пункт, дзіцячыя яслі-сад, аддзяленне сувязі, ашчадны банк, Дом быту, базавая школа, бібліятэка, Дом культуры.
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]- XIX стагоддзе:
- 1897 — 267 двароў, 574 жыхары.
- XX стагоддзе:
- XXI стагоддзе:
- 2005 — 791 жыхар, 306 гаспадарак.
Вядомыя асобы
[правіць | правіць зыходнік]- Сяргей Аляксандравіч Галаўко (нар. 1928) — беларускі педагог, спецыяліст у галіне агульнай педагогікі, гісторыі педагогікі і адукацыі.
Зноскі
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)
- ↑ Решение Брестский облсовет 286 26.06.2013 Об изменениях в административно-территориальном устройстве Барановичского района Брестской области (руск.). Архівавана з першакрыніцы 2 жніўня 2015. Праверана 2 жніўня 2015.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 3, кн. 1. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2006. — 528 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0373-X.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10). — С. 15.
- Республика Беларусь. Брестская область. Барановичский район: карта. Барановичи: план / Ред. Г.П. Ляхова.. — Минск: РУП «Белкартография», 2009. — 5 000 экз.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх