Мікалай Пятровіч Малочка

Мікалай Пятровіч Малочка
Мікалай Пятровіч Малочка
	1972 — 1979
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў; Аляксандр Аксёнаў
Папярэднік	Аляксей Шаўроў
Пераемнік	Мікалай Сташанкоў
	снежань 1964 — кастрычнік 1972
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	ён сам, як старшыня сельск.; Васіль Доркін (прам.)
Пераемнік	Рыгор Фамічоў
	студзень 1963 — снежань 1964
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	пасада скасаваная
	жнівень 1961 — студзень 1963
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	Іпаліт Канановіч
Пераемнік	ён сам, як старшыня сельск.; Васіль Доркін (прам.)
Нараджэнне	12 снежня 1919; Пляцянічы, Слонімскі павет, Гродзенская губерня, БССР;
Смерць	6 красавіка 1988 (68 гадоў); Мінск, БССР, СССР;
Партыя	УКП(б) (з 1944)
Адукацыя	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС[d];
Навуковая ступень	кандыдат эканамічных навук
Дзейнасць	палітык

Мікала́й Пятро́віч Мало́чка (12 снежня 1919, в. Пляцянічы Гродзенскай губерні (цяпер Зэльвенскі раён Гродзенскай вобласці) — 6 красавіка 1988, г. Мінск) — беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч. Кандыдат эканамічных навук (пісьменнік Аляксей Карпюк пісьмова і называючы сведкаў сцвярджаў, што дысертацыю за М. Малочку напісаў іншы чалавек)^[2]. Член УКП(б)^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У дзяцінстве працаваў у кулакоў і на цагляна-чарапічным заводзе. Двойчы быў асуджаны польскім судом за рэвалюцыйную дзейнасць. У 1939 годзе стаў намеснікам старшыні Пляцяніцкага сельсавета, дырэктарам мясцовага цаглянага завода.

У 1940—1946 гадах служыў у РСЧА. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

У мірны час быў загадчыкам ваенным аддзелам Зэльвенскага РК КПБ, першым сакратаром Воранаўскага, Казлоўшчынскага РК КПБ.

У 1957 годзе скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС. З 1959 года інспектар ЦК КПБ, сакратар Гродзенскага абкама КПБ, а з 1961 года — старшыня Гродзенскага аблвыканкама.

У 1972 годзе быў вылучаны на пасаду міністра гандлю БССР.

Памёр у Мінску 6 красавіка 1988 года.

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР^[3].

Творы[правіць | правіць зыходнік]

Пасля смерці ў 1989 годзе былі выдадзеныя яго мемуары «Аб пражытым і перажытым» (Мінск, 1989 г.).

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Мікалай Малочка ўзнагароджаны^[3]:

Зноскі

↑ ^а ^б Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991 (руск.)
↑ Карпюк, Аляксей. Развітанне з ілюзіямі. Гародня, 2008. С. 144—146.
↑ ^а ^б Николай Петрович Молочко(недаступная спасылка) (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Николай Петрович Молочко(недаступная спасылка) (руск.)
Сяргей ЧЫГРЫН Успаміны пра Мікалая Малочку // Слонімская газета. — 26.05.2010.

[kpss-1] а ^б Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991 (руск.)

[2] Карпюк, Аляксей. Развітанне з ілюзіямі. Гародня, 2008. С. 144—146.

[БП-3] а ^б Николай Петрович Молочко(недаступная спасылка) (руск.)

[1]

[2]

[3]

Старшыні Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта
БССР	Пётр Ратайка (1944—1948) • Фёдар Ляхаў (1948—1950) • Іпаліт Канановіч (1950—1961) • Мікалай Малочка (1961—1972) • Васіль Доркін (1963—1964, прам.) • Рыгор Фамічоў (1972—1978) • Сяргей Кабяк (1978—1983) • Дзмітрый Арцыменя (1983—1993)
Рэспубліка Беларусь	Дзмітрый Арцыменя (1983—1993) • Сямён Домаш (1993—1994) • Аляксандр Дубко (1994—2001) • Уладзімір Саўчанка (2001—2010) • Сямён Шапіра (2010—2013) • Уладзімір Краўцоў (2013—2020) • Уладзімір Каранік (з 2020)