Міхаіл (Галубовіч)

Архіепіскап Міхаіл
Архіепіскап Мінскі і Бабруйскі 1 сакавіка 1848 — 23 студзеня 1868
Царква	Руская праваслаўная царква
Папярэднік	Антоній (Зубко)
Пераемнік	Аляксандр (Дабрынін)
Епіскап Брэсцкі, вікарый Літоўскай епархіі 28 студзеня 1840 — 1 сакавіка 1848
Папярэднік	Антоній (Зубко)
Пераемнік	Ігнацій (Жалязоўскі)
Епіскап Пінскі, вікарый Мінскай епархіі 8 верасня 1839 — 28 студзеня 1840
Папярэднік	Аўрамій (Лецыда)
Пераемнік	Панцеляймон (Ражноўскі)
Адукацыя	Слуцкая гімназія Віленская галоўная семінарыя[d]
Навуковая ступень	доктар багаслоўя[d]
Дзейнасць	святар
Месца працы	Віленская духоўная семінарыя Літоўская ўніяцкая духоўная кансісторыя[d]
Імя пры нараджэнні	Міхаіл Аляксеевіч Галубовіч
Нараджэнне	8 (20) лістапада 1803(1803-11-20) Высокае, Брэсцкі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Смерць	6 (18) сакавіка 1881(1881-03-18) (77 гадоў) Жыровіцкі манастыр, Жыровіцы, Слонімскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Пахаванне	Богаяўленская царква, Жыровічы
Епіскапская хіратонія	8 верасня 1839
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаі́л (свецкае імя Міхаіл Аляксеевіч Галубовіч; 1800, Літоўская губерня — 18 сакавіка 1881) — уніяцкі, потым праваслаўны царкоўны дзеяч. Доктар багаслоўя і царкоўнага права.

Біяграфія

Скончыў Віленскую галоўную семінарыю. З 1828 выкладаў у Літоўскай духоўнай семінарыі ў Жыровічах, потым служыў у Літоўскай уніяцкай духоўнай кансісторыі, быў архімандрытам Быценскага кляштара базыльян.

На Полацкім царкоўным саборы 1839 г. разам з іншым вышэйшым духавенствам падпісаў Саборны акт аб скасаванні Берасцейскай уніі 1596 г. і далучэнні ўніяцкай царквы да праваслаўя.

З 1839 г. вікарны епіскап пінскі (з 1840 г. брэсцкі), з 1848 г. епіскап, у 1853—68 гг. архіепіскап мінскі.

У 1860-х гг. царскі ўрад, у мэтах распалячвання касцёла, стаў ініцыяваць магчымасці пераводу яго на рускую мову, група каталіцкіх святароў з Віцебшчыны звярнулася з просьбай аб дазволе перакладу на беларускую мову казанняў, але такі дазвол не быў атрыманы. У сувязі з гэтым сваю пазіцыю агучыў епіскап Галубовіч:

… за часоў паншчыны ў мову беларускую закралася многа слоў і выражэнняў польскіх, дык, хто заруча, што ксяндзы будуць гаварыць па-беларуску, а пакрысе будуць адначасна падтрымліваць мову польскую ў касцёле… Маю гістарычную падставу адносіцца з падазрэннем да просьбы лацінскіх ксяндзоў ператлумачыць на мову беларускія казанні. Езуіты, асеўшы ў гэтым краі, спярша вучыліся мовы народнай і з ёй зводзілі праваслаўных.

Аўтар перакладу на польскую мову праваслаўнага катэхізіса для былых уніяцкіх святароў, якія не ведалі або дрэнна ведалі рускую мову.

У сваім «Дыярыушы» апісаў свае пастарскія наведванні цэркваў Беларусі, у тым ліку цэркваў у Станькаве, Койданаве, Віцкаўшчыне, Вязані, сустрэчы з графамі Чапскімі, панамі Багдашэўскімі і інш.

Памёр 18 сакавіка 1881 года. Пахаваны, згодна з яго завяшчаннем, пад алтаром Яўленскай царквы Жыровіцкага манастыра.

На працягу свайго жыцця Міхаіл Галубовіч сабраў багатую калекцыю карцін, якую пасля сваёй смерці адпісаў заснаванаму ім жаночаму вучылішчу ў Жыровіцах. У Жыровіцах захаваўся драўляны дом, у якім ён жыў.

Літаратура

• Міхаіл (у свеце Галубовіч) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. С. 479—480.
• Міхаіл (у свеце Галубовіч) // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі ў 6 тамах. Т. 5. Мінск. 1999. С. 213.
• Кісялёў Г. Дыярыуш Міхала Галубовіча // Голас Радзімы. Мінск. 29 кастрычніка; 5 лістапада 1998.