Перайсці да зместу

Пераслаўль-Залескі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пераслаўль-Залескі
руск.: Переславль-Залесский
Герб Сцяг[d]
Герб Сцяг[d]
Краіна
Каардынаты
Заснаваны
1152
Плошча
  • 23 км²
Вышыня цэнтра
142 м
Насельніцтва
  • 38 649 чал. (1 студзеня 2018)[1]
Часавы пояс
Тэлефонны код
48535
Паштовыя індэксы
152020–152040
Афіцыйны сайт
Пераслаўль-Залескі на карце Расіі
Пераслаўль-Залескі (Расія)
Пераслаўль-Залескі
Пераслаўль-Залескі (Расія)
Пераслаўль-Залескі

Перасла́ўль-Зале́скі[2] (руск.: Переславль-Залесский) — горад (з 1152 года) абласнога падпарадкавання (гарадская акруга) у Яраслаўскай вобласці, адміністрацыйны цэнтр Пераслаўскага раёна, у які не ўваходзіць. Насельніцтва — 40 283 чалавек (2014).

Размешчаны за 124 км у напрамку на паўднёвы захад ад Яраслаўля[3], за 140 км ад Масквы, на трасе М8 «Холмагары» Масква — Архангельск, на беразе Пляшчэева возера, у месцы ўпадзення ў яго ракі Трубеж. Цэнтр нацыянальнага парка «Пляшчэева возера». Канцавая чыгуначная станцыя на грузавой лініі ад Берандзеева (лінія Масква — Яраслаўль).

Горад уваходзіць у Залатое кальцо Расіі.

Заснаваны ў 1152 годзе князем Юрыем Далгарукім як горад Пераслаўль. У XV стагоддзі атрымаў сучасную назву. Быў умацаваным пунктам на мяжы Растова-Суздальскага княства[3]. У 1175—1302 гадах цэнтр Пераяслаўль-Залесскага княства.[3]. У 1302 годзе горад увайшоў у склад Маскоўскага княства[4]. У 1708 годзе Пераслаўль-Залескі у Маскоўскай губерні, з 1719 года правінцыяльны, з 1778 года — павятовы горад[4].

Год Колькасць
1897 8 600 [5]
1926 13 400 [5]
1970 30 000 [5]
Год Колькасць
1974 33 000 [6]
1992 43 400 [5]
1996 44 800 [7]
Год Колькасць
1998 45 000 [8]
2010 41 925 [9]
2017 39 105 [10]
Год Колькасць
2018 38 649 [1]
  1. а б 26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 годаFederal State Statistics Service. Праверана 23 студзеня 2019.
  2. БелЭн 2001.
  3. а б в БСГН 2003.
  4. а б ВСЭ 1975.
  5. а б в г Города России: энциклопедияМ.: Большая российская энциклопедия, 1998. — С. 345. — 559 с. — ISBN 5-300-01747-7
  6. Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. — Т. 19. — С. 401.
  7. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — ПраметэйМн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2001. — С. 287. — ISBN 985-11-0198-2
  8. Большой словарь географических названий / под ред. В. М. КотляковЕкатеринбург: Русское географическое общество, 2003. — С. 501. — 832 с. — ISBN 5-94799-148-9
  9. http://www.gks.ru/free_doc/new_site/perepis2010/croc/Documents/Vol1/pub-01-05.pdf Праверана 7 ліпеня 2016.
  10. https://web.archive.org/web/20170731141731/http://www.gks.ru/free_doc/doc_2017/bul_dr/mun_obr2017.rar Праверана 31 ліпеня 2017.
  • Перасла́ўль-Зале́скі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — С. 287—288. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
  • Пересла́вль-Зале́сский // Т. 19. Отоми — Пластырь. — М. : Советская энциклопедия, 1975. — С. 401. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
  • Пересла́вль-Зале́сский // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 501. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
  • Пересла́вль-Зале́сский // Географические названия Росии: Топонимический словарь: более 4000 единиц / Е. М. Поспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 346—347. — 523 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст), ISBN 978-5-271-20728-0 (Астрель). (руск.)
  • Пересла́вль-Зале́сский // Города России: энциклопедия (руск.) / Гл. ред. Г. М. Лаппо. — М.: Научное издательство «Большая Российская энциклопедия»; ТЕРРА — Книжный клуб, 1998. — С. 345—346. — 559 с. — ISBN ISBN 5-300-01747-7.
  • Пересла́вль-Зале́сский // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 370. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.