Афонсу II

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Афонсу II
манарх Партугаліі
26 сакавіка 1211 — 25 сакавіка 1223
Папярэднік Саншу I
Пераемнік Саншу II
Нараджэнне 23 красавіка 1185(1185-04-23)[1][2]
Смерць 25 сакавіка 1223(1223-03-25)[3][1][…] (37 гадоў)
Месца пахавання
Род Бургундская дынастыя
Бацька Саншу I
Маці Дульса Арагонская[d]
Жонка Урака, каралева Партугаліі[5]
Дзеці Саншу II, Афонсу III[6], Элеанора Партугальская[d] і Фернанда[d]
Веравызнанне хрысціянства
Дзейнасць суверэн
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Афонсу II Тоўсты (парт.: Afonso II O Gordo; 23 красавіка 1185, Каімбра — 25 сакавіка 1223, Каімбра) — трэці кароль Партугаліі з 1212 года, сын караля Саншу I і яго мужы, Дульсы Барселонскай, прынцэсы Арагона.

Афонсу нарадзіўся ў Каімбры 23 красавіка 1185 года. Уступіў на прастол у 1212 годзе.

У Афонсу II быў некалькі іншы, чым у яго папярэднікаў, падыход да кіравання дзяржавай. Саншу I, яго бацькі, і Афонсу I, яго дзеда, найбольш цікавілі ваенныя паходы як супраць суседняй Кастыліі, так і супраць маўраў на поўдні. Афонсу II не падтрымліваў гэту палітыку пашырэння тэрыторыі і здолеў дамагчыся міру з Кастыліяй у перыяд свайго кіравання. Нягледзячы на гэта, некаторыя гарады, такія як Алкасер-ду-Сал у 1217 годзе, былі адваяваны ў маўраў па ініцыятыве знаці.

Першыя гады яго кіравання былі адзначаны ўнутранымі рознагалоссямі паміж Афонсу II і яго братамі і сёстрамі. Кароль здолеў захаваць партугальскія межы, толькі выгнаўшы і абвясціўшы па-за законам сваіх сваякоў.

Паколькі ваенныя паходы не былі прыярытэтам дзяржаўнай палітыкі, у Афонсу II была магчымасць заснаваць дзяржаўны апарат і цэнтралізаваць уладу ва ўласных руках. Ён распрацаваў першае пісьмовы збор партугальскіх законаў. Галоўным чынам яны дакраналіся прыватнай уласнасці, грамадзянскага правасуддзя і грашовага абароту. Афонсу II таксама накіраваў паслоў у еўрапейскія каралеўствы па-за Пірэнейскім паўвостравам і ўстанавіў з большасцю з іх гандлёвыя адносіны.

Іншыя рэформы ўключалі тонкае пытанне адносін з Папай. Яго дзед, Афонсу I, каб атрымаць прызнанне незалежнасці Партугаліі Папскім прастолам, падаў Царкве надмерныя прывілеі. Апошнія, у канчатковым выніку, прывялі да ўтварэння дзяржавы ў дзяржаве. З пазіцый Партугаліі, як трывала ўстаноўленага незалежнага каралеўства, Афонсу II прыклаў намаганні для паслаблення ўлады духавенства і перанакіравання велізарных прыбыткаў Каталіцкай царквы на патрэбы дзяржавы. Гэтыя дзеянні прывялі да сур’ёзнага дыпламатычнага канфлікту паміж Папай і Партугаліяй. Пасля адлучэння Папай Ганорыем III ад царквы за дзёрзкасць, Афонсу II паабяцаў царкве пакрыццё даўгоў, але памёр у 1223 годзе ў Каімбры, не паспеўшы распачаць ніякіх крокаў да выканання гэтага абяцання.

Нашчадкі Афонсу[правіць | правіць зыходнік]

  • Ад жонкі, прынцэсы Уракі Кастыльскай (1186—1220)
    • Саншу II, кароль Партугаліі (1207—1248)
    • Афонсу III, кароль Партугаліі (1210—1279)
    • Леанор, прынцэса Партугаліі (1211—1231), выйшла замуж за Дацкага караля Вальдэмара III
    • Фернанда, прынц Партугаліі (1217—1246), Лорд Сярпа
    • Вісентэ (1219)

Зноскі

  1. ↑ а б Alfons II de Portugal // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  2. ↑ Alfonso II de Portugal. El Gordo // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Afonso II // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. ↑ https://www.britannica.com/biography/Afonso-II
  5. ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  6. ↑ Альфонсъ // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 2. — С. 47–55.
Папярэднік
Саншу I 		Кароль Партугаліі
1212—1223 		Пераемнік
Саншу II
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Афонсу_II&oldid=4411300"