Жуан V

Жуан V "Велікадушны"
João V «o Magnânimo»
24-ы кароль Партугаліі і Алгарві 9 снежня 1706 — 31 ліпеня 1750
Папярэднік	Педру II
Пераемнік	Жазэ I
Нараджэнне	22 кастрычніка 1689(1689-10-22) палац Ribeira, Лісабон, Партугалія
Смерць	31 ліпеня 1750(1750-07-31) (60 гадоў) палац Ribeira, Лісабон, Партугалія
Месца пахавання	Сан-Вісенты-ды-Фора[d]
Род	Дынастыя Браганса
Бацька	Педру II
Маці	Марыя Сафія Нойбургская
Жонка	Марыя Ганна Аўстрыйская
Дзеці	Barbara of Portugal[d], Жазэ I, Педру III, Infante Alexandre of Portugal[d], José of Braganza, High Inquisitor of Portugal[d], Gaspar de Bragança[d], António of Braganza, Child of Palhavã[d], Maria Rita of Braganza[d], Pedro, Prince of Brazil[d] і Infante Carlos of Portugal[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Дзейнасць	суверэн
Аўтограф
Жуан V на Вікісховішчы

Жуан V (парт.: D. João V, o Magnânimo; 22 кастрычніка 1689, палац Ribeira, Лісабон, Партугалія — 31 ліпеня 1750, палац Ribeira, Лісабон, Партугалія) — 24-ы кароль Партугаліі з 1706 года, 11-ы герцаг Браганскі, унук Жуана IV, сын Педру II.

Кіраванне

У якасці саюзніка імператара і Англіі ваяваў з Францыяй у вайне за іспанскую спадчыну. У 1717 годзе па просьбе Папы Клімента XI накіраваў магутную эскадру на барацьбу з туркамі, якая разам з караблямі іншых хрысціянскіх краін прыняла ўдзел у бітве ля мыса Матапан.

Быў заступнікам навук і мастацтва. У 1720 годзе заснаваў Акадэмію гісторыі Партугаліі.

Выдаткоўваў значныя сумы на пабудову манастыроў (найбольш значны — манастыр у горадзе Мафра) і за права мець свайго патрыярха ў Лісабоне. У 1748 годзе атрымаў тытул Rex fidelissimus ад Папы Бенедыкта XIV. Апошнія гады на яго меў вялікі ўплыў францысканец Гаспар.

Сям'я

Быў жанаты на Марыі Ганне, дачцы імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі Леапольда I.

• Марыя Барбара (1711—1758) — жонка караля Іспаніі Фердынанда VI
• Педру (1712—1714)
• Жазэ I (1714—1777) — жанаты на Марыяне Вікторыі Іспанскай
• Карлас (1716—1730)
• Педру III (1717—1786) — жанаты на роднай пляменніцы, каралеве Партугаліі Марыі I
• Аляксандр (1723—1728)

Незадоўга да смерці караля сталі знясільваць хвароба і меланхолія. Нягледзячы на шчодрыя дары манастырам, шматлікія малітвы і працэсіі, здароўе яго не паправілася, і ён памёр ад вадзянкі. Спадчыну атрымаў яго старэйшы сын Жазэ (Іосіф) I.

Папярэднік: Педру II

Кароль Партугаліі 1706—1750

Пераемнік: Жазэ I