Сен-Мартэн (Францыя)

Заморская супольнасць Сен-Мартэн
фр.: Collectivité de Saint-Martin

Сцяг Сен-Мартэна Герб Сен-Мартэна
Дзяржаўны гімн Сен-Мартэна
Дата незалежнасці	няма
Афіцыйныя мовы	Французская
Сталіца	Марыго
Найбуйнейшыя гарады	Марыго
Форма кіравання	Заморская супольнасць Францыі
Прэзідэнт Прэфект Старшыня тэрытарыяльнай асамблеі	Эмануэль Макрон Джэк Сімонес Франц Гумб
Дзярж. рэлігія	Каталіцызм
Плошча • Усяго	53,2 км²
Насельніцтва • Ацэнка (2009) • Шчыльнасць	36 824 чал. 692,18 чал./км²
Валюта	Еўра
Інтэрнэт-дамены	.mf, .sx
Код ISO (Alpha-2)	MF
Код ISO (Alpha-3)	MAF
Тэлефонны код	+590
Часавыя паясы	UTC-4

Сен-Мартэн (фр.: Collectivité de Saint-Martin) — заморская супольнасць Францыі, якая займальнае паўночную частку вострава Святога Марціна і шэраг прылеглых астравоў, утворана 22 лютага 2007 года. Раней яго тэрыторыя ўваходзіла ў склад заморскага дэпартамента Францыі Гвадэлупа.

Валюта — Еўра. Дамен — .mf

Плошча — 53,2 км², насельніцтва ў 2009 годзе — 36 824 чалавек. Сталіца — Марыго (5,7 тыс.).

Геаграфія

Карта вострава Святога Марціна

Востраў размешчаны ў паўночнай частцы Наветраных астравоў, у 8 км на поўдзень ад вострава Ангілья, які належыць Вялікабрытаніі.

Сен-Мартэн складзены вулканічнымі пародамі, пагорысты, найвышэйшы пункт — 424 м. Востраў знаходзіцца ў раёне павышанай сейсмічнай актыўнасці.

Клімат — трапічны, пасатны. Сярэдняя гадавая тэмпература 27 °C. Ападкаў — каля 900 мм у год. Крыніц прэснай вады няма. Першасная натуральная расліннасць амаль цалкам знішчана людзьмі. Сен-Мартэн мяжуе на поўдні з Сінт-Мартэнам, на захадзе і паўночным захадзе — па моры мяжуе з Ангільяй, на ўсходзе — марская мяжа з Сен-Бартэльмі.

Гісторыя

Востраў быў адкрыты Хрыстафорам Калумбам у 1493 годзе, аднак іспанцы не сталі яго асвойваць.

У 1631 годзе галандцы высадзіліся на востраве і сталі вырабляць запасы солі на ім. У 1633 годзе Іспанія заявіла пра свае прэтэнзіі на гэты востраў, аднак затым саступіла яго Нідэрландам і Францыі, якія падзялілі Сен-Мартэн у 1648 годзе. Францыя стала валодаць паўночнай часткай вострава, уключыўшы затым гэту тэрыторыю ў склад калоніі Гвадэлупа.

У XVIII стагоддзі на востраве сталі ствараць плантацыі цукровага трыснягу, для працы на іх завозіліся негры-рабыні з Афрыкі. Рабства было адменена французскімі ўладамі толькі ў 1848 годзе.

Насельніцтва

Колькасць насельніцтва — 36 824 чалавек (перапіс 2009 года).

Этна-расавы склад: крэолы (мулаты), негры, гвадэлупскія метысы (франка-індыйскага паходжання), белыя, індыйцы.

Мовы: французская (афіцыйная), шмат хто таксама валодае англійскай, галандскай, патуа (крэольская на аснове французскай), іспанскай, папіямента (крэольская на аснове галандскай).

Рэлігіі: галоўным чынам каталікі, а таксама сведкі Іеговы, пратэстанты, індуісты.

Эканоміка

Гаспадарчая дзейнасць канцэнтруецца на абслугоўванні турыстаў.

Сельская гаспадарка не развіта з-за адсутнасці крыніц прэснай вады, у невялікіх маштабах вядзецца рыбалоўства.

Практычна ўвесь харч, а таксама прамысловыя тавары і паліва — імпартуюцца.

Гл. таксама

• Востраў Святога Марціна
• Сінт-Маартэн