Барбадас

Барбадас
англ.: Barbados
Сцяг Барбадаса	Герб Барбадаса
	Дэвіз: «Pride and Industry»
	Гімн: «In Plenty and In Time of Need»
Дата незалежнасці	30 лістапада 1966 (ад Вялікабрытаніі)
Афіцыйная мова	англійская
Сталіца	Брыджтаўн
Найбуйнейшыя гарады	Брыджтаўн
Форма кіравання	Канстытуцыйная манархія
Глава дзяржавы; Генерал-губернатар; Прэм'ер-міністр	Елізавета II; Эліят Белгрэйв; Фрэйндэль Сцюарт
Плошча; • Усяго; • % воднай паверхні	199-я ў свеце; 431 км²; нязнач.
Насельніцтва; • Ацэнка (2009); • Шчыльнасць	; 284,589 чал.; 660 чал./км²
ВУП (ППЗ); • Разам (2010); • На душу насельніцтва	; $6.175 млрд; $22,296
ВУП (намінал); • Разам (2010); • На душу насельніцтва	; $3.963 млрд; $14,307
ІРЧП (2011)	▲ 0,793 (вельмі высокі) (47-ы)
Валюта	Барбадаскі долар
Інтэрнэт-дамен	.bb
Тэлефонны код	+1-246
Часавы пояс	-4

Карта

Барба́дас (англ.: Barbados) — дзяржава на аднайменным востраве ў архіпелагу Малыя Антыльскія астравы ў Атлантычным акіяне. Тэрыторыя – 431 кв. км. Насельніцтва – каля 280 тыс. чалавек, 90% – негры і мулаты. Сталіца – Брыджтаўн (прыкладна 8 тыс.жыхароў, з прыгарадамі – больш 90 тысяч). Дзяржаўная мова – англійская. Нацыянальнае свята – 30 лістапада (1966) – Дзень незалежнасці. Грашовая адзінка – барбадоскі долар.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Барбадос адкрыты еўрапейцамі ў 1518 годзе. Назва «Барбадас» пайшла ад партугальскага даследчыка Пэдра Кампоса ў 1536 годзе, які спачатку назваў востраў Os Barbados («Барадатыя») з-за вялікай колькасці абвітых падобнымі на бароды эпіфітамі фігавых дрэў, якія растлі на ім.

У 1627 годзе брытанцы заснавалі на востраве сваю калонію. У 1961 годзе Барбадос атрымаў статус «асацыяванай з Вялікабрытаніяй дзяржавы». Незалежнасць была абвешчана 30 лістапада 1966 года.

Дзяржаўны лад[правіць | правіць зыходнік]

У адпаведнасці з канстытуцыяй 1966 г. кіраўніком дзяржавы з'яўляецца каралева Вялікабрытаніі, прадстаўленая на востраве генерал-губернатарам (з 1 лістапада 2011 г. — Эліат Белгрэйв(англ.) бел.). Для Барбадоса характэрныя ўстойлівыя традыцыі парламентарызму. Першыя заканадаўчыя акты, якія рэгулююць парадак фарміравання і дзейнасці Заканадаўчага сходу як ключавога органа самакіравання вострава, былі прынятыя задоўга да здабыцця ім незалежнасці (1639).

Заканадаўчая ўлада належыць парламенту, які складаецца з Палаты сходу (30 членаў, абіраемых насельніцтвам на 5 гадоў) і Сената (21 сенатар, прызначаемы генерал-губернатарам).

Выканаўчую ўладу здзяйсняе ўрад на чале з прэм'ер-міністрам (лідар партыі парламенцкай большасці), які зацвярджаецца генерал-губернатарам. З кастрычніка 2010 г. урад узначальвае Фрэйндэль Сцюарт(англ.) бел..

Асноўныя палітычныя партыі:

Барбадоская лейбарысцкая партыя (заснаваная ў 1938, кіруючая з 1994, умеранага сацыял-рэфармісцкага толку),
Дэмакратычная лейбарысцкая (левацэнтрысцкая апазіцыйная палітычная арганізацыя, створаная ў 1955),
Нацыянальная дэмакратычная,
Працоўная партыя Барбадоса,
Народны палітычны саюз.

Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]

Рост ВУП у 2006 – 3,5%. Аснова эканомікі – турызм (больш 500 тыс. турыстаў штогод; занята 13 тыс. чалавек з 130 тыс. працаздольнага насельніцтва) і сельская гаспадарка, якая спецыялізуецца галоўным чынам на вырошчванні цукровага трыснёгу (вытворчасць цукру складала 38 тыс. тон у 2005 г.). Культывіруецца таксама кукуруза, бавоўна, трапічная садавіна, гародніна, тытунь. Развіта жывёлагадоўля і рыбалоўства.

Развіваецца рынак фінансавых паслуг, страхавання, а таксама афшорны бізнес (11 тыс. занятых). Гэтаму ў немалой ступені спрыяюць нізкія стаўкі падаткаў, якія не перавышаюць 2,5%, спрошчаная працэдура афармлення, падатковыя палёгкі і дамовы аб пазбяганні падвойнага падаткаабкладання.

Біржа Барбадаса з'яўляецца 3-яй па памерах сярод краін Карыбскага рэгіёна.

Прамысловасць прадстаўленая прадпрыемствамі лёгкай і харчовай прамысловасці, па перапрацоўцы цукровага трыснёгу, нафты, вытворчасці электроннага абсталявання, хімікатаў, мэблі, лакафарбавай прадукцыі, якія працуюць у асноўным на прывазной сыравіне і арыентаваныя першым чынам на экспарт. У краіне здабываюцца нафта, прыродны газ, вапняк. За кошт падводнага свідравання Барбадос на 70% (2006) пакрывае свае патрэбнасці ў энерганосьбітах.

Аб'ём рэзерваў цэнтральнага банка вострава перавышае 500 млн. долараў. Інфляцыя – каля 7%. Узровень беспрацоўя застаецца стабільным – парадку 10%.

Асноўнымі спажыўцамі барбадоскіх тавараў (цукар, ром, прадукты харчавання, хімікаты, электронныя кампаненты, вопратка) з'яўляюцца краіны Карыбскай супольнасці, ЗША, Вялікабрытанія. Імпарт тавараў (харчаванне, прамысловае абсталяванне, хімікаты, паліва) у асноўным ажыццяўляецца з ЗША, Вялікабрытаніі, Японіі, Канады.

Рэлігія[правіць | правіць зыходнік]

Пераважная частка насельніцтва вызнае хрысціянства (95%), дамінуючае месца сярод хрысціянскіх канфесій займае англіканскае супольніцтва (40%). Да іншых рэлігій, распаўсюджаных на востраве, адносяцца індуізм, іслам, вера бахаі і іудаізм.

Зноскі

↑ Barbados: People. World Factbook of CIA
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Barbados. International Monetary Fund. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2011. Праверана 6 кастрычніка 2010.
↑ Human Development Report 2011 (англ.) . United Nations Development Program (2011). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2012. Праверана 6 лістапада 2011.