Тыбецкі аўтаномны раён
| Тыбецкі аўтаномны раён | |
|---|---|
| བོད་རང་སྐྱོང་ལྗོངས་ Bod-rang-skyong-ljongs 西藏自治区, Xīzàng Zìzhìqū (Сіцзан Цзычжыцюй) | |
| Краіна | Кітайская Народная Рэспубліка |
| Гімн | Tibetan National Anthem[d] |
| Статус | Аўтаномны раён |
| Уваходзіць у | |
| Адміністрацыйны цэнтр | Лхаса |
| Дата ўтварэння | 1965 |
| Старшыня савета | Джампа Пунцог |
| Сакратар КПК | Ян Чуаньтан |
| ВУП (2004) | 21,15 млрд юаняў (31-й) |
| Насельніцтва (2004) | 2,74 млн |
| Шчыльнасць | 2,2 чал./км² (31-е месца) |
| Плошча |
1 228 400 км² (2-е месца) |
_(%2Ball_claims_hatched).svg) |
|
| Часавы пояс | UTC+8 |
| Код ISO 3166-2 | CN-54 |
| Афіцыйны сайт | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Тыбецкі аўтаномны раён — аўтаномны раён на захадзе КНР.
У КНР часам завецца проста Сіцзан («Тыбет»), хоць гістарычна Тыбет займаў вялікую тэрыторыю. Сталіца і найбуйнейшы горад - Лхаса (Ласа). Насельніцтва 2.740.000 чалавек (31-е месца сярод правінцый; даныя 2004 г.).
Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]
Тыбецкі аўтаномны раён (Сіцзан) займае плошчу 1228400 км² (2-е месца сярод адміністрацыйна-тэрытарыяльных утварэнняў КНР) і размешчаны на Тыбецкім нагор’і, у самым высакагорным рэгіёне Зямлі. На поўдні ТАР знаходзяцца схілы Гімалайскі горнай сістэмы, а на мяжы з Непалам — гара Джамалунгма.
Тыбецкі аўтаномны раён мяжуе з кітайскімі правінцыямі Юньнань, Цынхай, Сычуань, Сіньцзян-Уйгурскім аўтаномным раёнам, Індыяй, Кашмірам, Непалам, Бутанам.
Транспарт[правіць | правіць зыходнік]
Транспарт доўгі час быў фактарам, які стрымлівае развіццё Тыбету, паколькі ТАР размешчаны на сугор’і, якое адрозніваюць складаныя геаграфічныя ўмовы для будаўніцтва аўтадарог, а таксама абмежаваныя тэхналагічныя і фінансавыя магчымасці. З 2012 года цэнтральны ўрад павялічвае капіталаўкладанні ў інфраструктурнае будаўніцтва, дзякуючы чаму вялікі прагрэс быў дасягнуты ў развіцці мясцовай транспартнай галіны. Агульная даўжыня чыгунак у Тыбеце да 2021 года дасягнула 954 кіламетраў. Адкрыта 130 авіяліній, а пасажырапаток тыбецкіх аэрапортаў перавысіў 5 млн чалавек па выніках 2020 года[1].
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Тыбецкі аўтаномны раён // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — С. 68. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Тыбецкі аўтаномны раён
