Арагорн: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.7.1) (робат дадаў: ar:أراغورن |
др афармленне |
||
Радок 4: | Радок 4: | ||
|Імя=Арагорн |
|Імя=Арагорн |
||
|Арыгінал=Aragorn |
|Арыгінал=Aragorn |
||
|Партрэт= |
|Партрэт= |
||
|Роля=Віга Мортэрсен |
|Роля=Віга Мортэрсен |
||
|Імёны=Швэндал, Дунадан, Тэлкантар, Торонгіл, Элесар, Энвіньятар |
|Імёны=Швэндал, Дунадан, Тэлкантар, Торонгіл, Элесар, Энвіньятар |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
|Месца=Рывендэл, потым Узяднанае каралеўства Арнара і Гондара |
|Месца=Рывендэл, потым Узяднанае каралеўства Арнара і Гондара |
||
}} |
}} |
||
'''Арагорн''' ({{lang-en|Aragorn}}) |
'''Арагорн''' ({{lang-en|Aragorn}}) — адзін з галоўных герояў «[[Уладар пярсцёнкаў|Уладара пярсцёнкаў]]» [[Толкін|Дж. Р. Р. Толкіна]], следапыт і нашчадак каралеўскага роду [[Гондар]]а. |
||
== Імёны і мянушкі == |
== Імёны і мянушкі == |
||
'''Арагорн''' на [[сіндарын]]е азначае «Царственная Доблесць» (''Kingly Valour''). |
'''Арагорн''' на [[сіндарын]]е азначае «Царственная Доблесць» (''Kingly Valour''). |
||
'''Вандроўнік/Бадзяга/Швэндал''' (''Strider'') |
'''Вандроўнік/Бадзяга/Швэндал''' (''Strider'') — мянушка, дадзеная Арагорну жыхарамі Поўначы Міжзем'я (напрыклад, у [[Прыгор'і]]), калі ён быў правадыром [[Дунэдайн Поўначы|следапытаў]]. |
||
'''Дунадан''' (''Dúnadan'') |
'''Дунадан''' (''Dúnadan'') — мянушка Арагорна. Так яго называлі ў [[Рывендэл]]і [[Дунаданы]] (сінд.''дунэдайн'', у перакладзе з эльфійскага — «людзі з захаду») — нашчадкі [[Нумянор]]цаў. |
||
'''Тэлкантар''' (''Telcontar'') |
'''Тэлкантар''' (''Telcontar'') — імя, якое Арагорн Элессар даў свайму кіруючыму дому пасля ўз'яднання каралеўства [[Арнар]]а і [[Гондар]]а. Гэта імя — аналаг мянушкі «Strider», на [[Квэнья]] азначае «той, які ходзіць пешшу». |
||
'''Торонгіл''' (''Thorongil'') |
'''Торонгіл''' (''Thorongil'') — імя, якое выкарыстоўваецца Арагорном ў 2957—2980 гг. [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]], калі ён інкогніта змагаўся ў войсках [[Рохан]]а і [[Гондар]]а. Імя азначае ''Зорны Арол''. У Гондары быў блізкім сябрам намесніка Экцеліяна, пад кіраўніцтвам Арагорна войскі Гондара здзейснілі паход на піратаў Умбара. Пасля перамогі Арагорн не вярнуўся ў Гондар. |
||
'''Элесар''' |
'''Элесар''' — другое імя, з квэнья перакладаецца як''«Эльфійскі камень (каштоўны)»''. Гэта імя было дадзена яму ў [[Лорыэн]]е ўладычыцай [[Галадрыэль]]; яна ж падарыла яму магічны камень з аднайменнай назвай. Пазней гондарцы, якія не ведалі імя Арагорна, празвалі яго дакладна так жа, — ''Элесар'' ці ''Эдэльхарн'' ([[Сіндарын|сінд.]]). |
||
'''Энвіньятар''' |
'''Энвіньятар''' — мянушка, прынятая Арагорном пасля каранацыі, у перакладзе з [[квэнья]] азначае''«Аднавіцель»''. |
||
'''Эстэль''' |
'''Эстэль''' — імя, дадзенае Элрандам у дзяцінстве. Так Арагорна клікалі да дваццаці гадоў, калі ён даведаўся сваё сапраўднае імя. Перакладаецца з эльфійскага як ''«надзея»''. Імя паказвае на ролю Арагорна ў лёсе Міжзем'я. |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Арагорн II (названы ў гонар свайго продка Арагорна I) |
Арагорн II (названы ў гонар свайго продка Арагорна I) — сын Араторна II і Гілраэн, нарадзіўся 1 Сакавіка 2931 [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]]. З 2951 г. [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]] — 16-ы (і апошні) правадыр [[дунаданы|дунэдайн]]. Арагорн II, 39-ы нашчадак [[Ісілдур]]а па прамой лініі (а таксама [[Анарыён]]а, бо апошні кіруючы кароль [[Арведуі]] быў жанаты з дачкой гондарскага караля Андагера), правадыр [[дунэдайн Поўначы]], пасля [[Вайна за Пярсцёнак|Вайны за Пярсцёнак]] — кароль ўз'яднанага каралеўства [[Арнар]]а і [[Гондар]]а. Муж [[Арвен]], дачкі [[Элранд]]а, бацька [[Элдарыён]]а і некалькіх дачок. |
||
Калі Арагорну споўнілася два гады, яго бацька быў забіты ў баі з оркамі. Арагорн выхоўваўся ў [[Рывендэл]]і ў [[Элранд]]а. Па просьбе яго маці, яго паходжанне трымалася ў сакрэце, паколькі яна баялася, што ён будзе забіты, як яго бацька і дзед, калі яго сапраўднае паходжанне як нашчадка [[Элендзіл]]а і спадчынніка [[Ісілдур]]а стане вядомым. Такім чынам, Арагорн хаваўся пад імем Эстэля (''надзея'', у [[сіндарын]]е) і нічога не ведаў аб сваім паходжанні, пакуль не дасягнуў паўналецця ў 2951 |
Калі Арагорну споўнілася два гады, яго бацька быў забіты ў баі з оркамі. Арагорн выхоўваўся ў [[Рывендэл]]і ў [[Элранд]]а. Па просьбе яго маці, яго паходжанне трымалася ў сакрэце, паколькі яна баялася, што ён будзе забіты, як яго бацька і дзед, калі яго сапраўднае паходжанне як нашчадка [[Элендзіл]]а і спадчынніка [[Ісілдур]]а стане вядомым. Такім чынам, Арагорн хаваўся пад імем Эстэля (''надзея'', у [[сіндарын]]е) і нічога не ведаў аб сваім паходжанні, пакуль не дасягнуў паўналецця ў 2951 г. [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]]. |
||
У 20-гадовым узросце Арагорн даведаўся сваё сапраўднае імя і радавод ад свайго сваяка і выхавальніка [[Элранд]]а, які ўручыў Арагорну Пярсцёнак [[Барахір]]а і абломкі [[Нарсіл]]а. Ад скіпітара Анумінаса Арагорн адмовіўся, матывуючы тым, што «не прыйшоў час |
У 20-гадовым узросце Арагорн даведаўся сваё сапраўднае імя і радавод ад свайго сваяка і выхавальніка [[Элранд]]а, які ўручыў Арагорну Пярсцёнак [[Барахір]]а і абломкі [[Нарсіл]]а. Ад скіпітара Анумінаса Арагорн адмовіўся, матывуючы тым, што «не прыйшоў час». У той жа год Арагорн сустрэў і палюбіў [[Арвен]], 2700-гадовую дачку [[Элранд]]а, якая вярнулася з [[Лорыэн]]а, радзімы сваёй маці. Пасля размовы з ёй Арагорн на 30 гадоў пакінуў [[Рывендэл]] і стаў 16-м правадыром дунэдайн (рэшткаў свайго народа, рассеянага падчас грамадзянскіх і рэгіянальных войнаў стагоддзямі раней), змагаючыся са слугамі [[Саўран]]а. |
||
У 2956 |
У 2956 г. Т. Э. ён сустрэўся з [[Гэндальф]]ам і стаў яго сябрам. |
||
У |
У 2957—2980 гг. Т. Э. Арагорн праходзіў службу пад імем Торонгіла ў войску караля Рохана [[Тэнгел]]а (бацькі караля [[Таэдэн]]а) і намесніка Гондара Экцеліяна II (бацькі Дэнатара). Ён імкнуўся процідзейнічаць пагрозе з боку Саўрана і яго саюзнікаў, якая расла, што спрыяла росту маральнага духу ў абаронцаў Захаду. У бітвах ён набыў неацэнны вопыт, які пасля ўжыў у [[Вайна Пярсцёнка|Вайне Пярсцёнка]]. У 2980 г. з невялікай эскадрай гондарскіх караблёў ён выступіў у паход на [[Умбар]], які быў захоплены піратамі, патапіў многія іх караблі і захапіў у палон іх камандзіраў. Аднак пасля перамогі ў [[Умбар]]ы Торонгіл, да расчаравання сваіх людзей, пакінуў войска і ў адзіночку пайшоў на Усход ў бок Мордара. |
||
Пазней у 2980 |
Пазней у 2980 г., ён наведаў Лорыэн і там зноў сустрэўся з Арвен. C блаславення [[Галадрыэль|Галадрыэлі]] на ўзгорку ''Керын Амрат'' Арагорн абручыўся з Арвен, даўшы ёй рэліквію яго дома — кальцо Барахіра. [[Арвен]] адказала яму згодай, адмовіўлася ад свайго эльфійскага паходжання і прыняла Дар Смерці. Там жа падчас знаходжання Звяза Пярсцёнка ў гасцях у эльфаў Арагорн атрымаў новае імя — ''Элесар''. [[Элранд]], турбуючыся ад тым, што пасля замужжа сваёй дачкі, ён больш яе ніколі не ўбачыць, паставіў Арагорну ўмову: шлюб магчымы толькі ў выпадку, калі Арагорн стане каралём Арнара і Гондара. |
||
Пасля 3000 |
Пасля 3000 г. Т. Э. па просьбе [[Гэндальф]]а разам са следапытамі ахоўвае [[Шыр]] — мірную краіну [[Хобіт]]аў. Каля яе межаў Арагорн становіцца вядомы навакольным жыхарам пад мянушкай ''Вандроўнік''. Пачынаючы з 3001 года ён дапамагаў [[Гэндальф]]у у яго няўдалай спробе знайсці [[Голум]]а. Нарэшце, у 3017 г., абыйшоўшы ўвесь Раваніян, яму ўдалося злавіць Голума ў Мёртвых Балотах да поўначы ад [[Мордар]]а, што дапамагло высветліць гісторыю Пярсцёнка. Наведываючыся ў [[Рывендэл]] пасля шматлікіх адлучак, аднойчы ён пазнаёміўся з [[Більба Бэгінс]]ам, якога прыцягнула ў ім здольнасць да вершаскладання. Пасля, даведаўшыся гісторыю Арагорна, Більба прысвяціў яму свае вершы: |
||
<blockquote>Скарб сапраўдны вачэй не падмане,< |
<blockquote>Скарб сапраўдны вачэй не падмане,<br /> |
||
Сілу не згубіць вандроўны лёс.< |
Сілу не згубіць вандроўны лёс.<br /> |
||
Былая слава марна не згіне,< |
Былая слава марна не згіне,<br /> |
||
Старых каранёў не кране мароз.< |
Старых каранёў не кране мароз.<Br /> |
||
Абудзіцца з попелу дух палымяны,< |
Абудзіцца з попелу дух палымяны,<br /> |
||
З цемры заззяе святло новых дзён,< |
З цемры заззяе святло новых дзён,<br /> |
||
Меч абламаны будзе скаваны,< |
Меч абламаны будзе скаваны,<br /> |
||
Пазбаўлены трону |
Пазбаўлены трону — узыдзе на трон. |
||
</blockquote> |
</blockquote> |
||
Да падзей, апісваемых у рамане [[Уладар Пярсцёнкаў|«Уладар Пярсцёнкаў»]], Арагорн таксама наведваў падземнае царства гномаў |
Да падзей, апісваемых у рамане [[Уладар Пярсцёнкаў|«Уладар Пярсцёнкаў»]], Арагорн таксама наведваў падземнае царства гномаў — [[Морыя|Морыю]] і быў у [[Харад]]зе, дзе (па яго ўласным словах) «зоркі іншыя». [[Толкиін]] не ўдакладняе, калі гэтыя вандроўкі адбываліся. |
||
У 3018-3019 |
У 3018-3019 гг. Т. Э. Арагорн ўдзельнічаў у [[Вайна Пярсцёнка|Вайне Пярсцёнка]]. У 3018 г. стаў членам [[Звяз Пярсцёнка|Звяза Пярсцёнка]], пасля падзення Гэндальфа ў бездань пад мостам [[Казад-Дум]]а ўзначаліў атрад. Удзельнічаў у бітве за [[Хельмава Падзь|Хельмаву Падзь]] у [[Рохан]]е і вызваленні паўднёвых земляў [[Гондар]]а ад піратаў. Правёў войска Сцежкай Мёртвых на поўдзень і раптоўнай атакай вырашыў зыход бітвы з арміяй [[Саўран]]а на [[Пеленнорская Бітва|Пеленнорскіх Палях]]. Затым узначаліў паход на [[Мордар]], прывёў войскі да Чорнай Брамы і кіраваў войскамі ў няроўным баі на Кормалленскім полі. З 1 мая 3019 г. [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]] — кароль ўз'яднанага каралеўства [[Арнар]]а і [[Гондар]]а Арагорн II Элессар. Тады ж заключыў шлюб з Арвен і пражыў з ёй 120 гадоў. Памёр у 120 г. [[Чацвёртая Эпоха Міжзем'я|Ч. Э.]], яго цела спачывае ў [[Мінас Анор]] (былым [[Мінас Цірыт]]). Пасля яго смерці трон ўз'яднанага каралеўства прыняў яго сын ''Эльдарыён''. |
||
== Апісанне == |
== Апісанне == |
||
[[Толкін]] дае кароткае, але падрабязнае апісанне Арагорна ў [[Звяз Пярсцёнка|«Звязе Пярсцёнка»]]: хударлявы, загарэлы і высокі, з чорнымі валасамі з сівізной, шэрыя вочы на строгім бледным твары. У «Аповесці аб Арагорне і Арвен» у дадатку да «Уладара Пярсцёнкаў» ён указаў аб яго характары, часта змрочным і сумным, але з нечаканымі момантамі весялосці. Праз некаторы час пасля выхаду ў свет кнігі [[Толкін]] пісаў, што рост Арагорна складае па крайняй меры 6 футаў 6 цаляў (198 см). |
[[Толкін]] дае кароткае, але падрабязнае апісанне Арагорна ў [[Звяз Пярсцёнка|«Звязе Пярсцёнка»]]: хударлявы, загарэлы і высокі, з чорнымі валасамі з сівізной, шэрыя вочы на строгім бледным твары. У «Аповесці аб Арагорне і Арвен» у дадатку да «Уладара Пярсцёнкаў» ён указаў аб яго характары, часта змрочным і сумным, але з нечаканымі момантамі весялосці. Праз некаторы час пасля выхаду ў свет кнігі [[Толкін]] пісаў, што рост Арагорна складае па крайняй меры 6 футаў 6 цаляў (198 см). |
||
Дзякуючы свайму выхаванню ў [[Рывендэл]]е пад наглядам [[Элранд]]а Арагорн навучыўся эльфійскай мудрасці ў дадатак да сваёй спадчыннай праніклівсці [[Дунэдайн Поўначы|''дунэдайн'']]. Ён быў майстэрскім лекарам, напрыклад, ведаў аб ужыванні [[ацелас]]а (таксама вядомага як «каралеўскі ліст»). Ён таксама быў магутным ваяром і непераўзыдзеным камандзірам; пасля [[Бітва на Пеленнорскіх палях|Бітвы на Пеленнорскіх палях]] [[Эамер]] і [[Імрахіль]] адклікаліся аб ім, што разам з ім можна застацца здаровым, нават знаходзячыся ў самай гушчы бітвы. Як спадчыннік [[Ісілдур]]а Арагорн валодаў вялікай уладай і мог выкарыстаць [[паланцір]] [[Артханк]]а нават супраць волі [[Саўран]]а. |
Дзякуючы свайму выхаванню ў [[Рывендэл]]е пад наглядам [[Элранд]]а Арагорн навучыўся эльфійскай мудрасці ў дадатак да сваёй спадчыннай праніклівсці [[Дунэдайн Поўначы|''дунэдайн'']]. Ён быў майстэрскім лекарам, напрыклад, ведаў аб ужыванні [[ацелас]]а (таксама вядомага як «каралеўскі ліст»). Ён таксама быў магутным ваяром і непераўзыдзеным камандзірам; пасля [[Бітва на Пеленнорскіх палях|Бітвы на Пеленнорскіх палях]] [[Эамер]] і [[Імрахіль]] адклікаліся аб ім, што разам з ім можна застацца здаровым, нават знаходзячыся ў самай гушчы бітвы. Як спадчыннік [[Ісілдур]]а Арагорн валодаў вялікай уладай і мог выкарыстаць [[паланцір]] [[Артханк]]а нават супраць волі [[Саўран]]а. |
||
Але, як і самыя простыя людзі, Арагорн не быў абаронены ад сваіх уласных страхаў і сумневаў. |
Але, як і самыя простыя людзі, Арагорн не быў абаронены ад сваіх уласных страхаў і сумневаў. |
Версія ад 02:24, 9 лютага 2012
Арагорн | |
---|---|
Aragorn | |
Варыянты імя | |
Швэндал, Дунадан, Тэлкантар, Торонгіл, Элесар, Энвіньятар | |
Раса | Чалавек |
Пол | Мужчынскі |
Месца пражывання | Рывендэл, потым Узяднанае каралеўства Арнара і Гондара |
Бацька | Араторн |
Жонка | Арвен |
Арагорн (англ.: Aragorn) — адзін з галоўных герояў «Уладара пярсцёнкаў» Дж. Р. Р. Толкіна, следапыт і нашчадак каралеўскага роду Гондара.
Імёны і мянушкі
Арагорн на сіндарыне азначае «Царственная Доблесць» (Kingly Valour).
Вандроўнік/Бадзяга/Швэндал (Strider) — мянушка, дадзеная Арагорну жыхарамі Поўначы Міжзем'я (напрыклад, у Прыгор'і), калі ён быў правадыром следапытаў.
Дунадан (Dúnadan) — мянушка Арагорна. Так яго называлі ў Рывендэлі Дунаданы (сінд.дунэдайн, у перакладзе з эльфійскага — «людзі з захаду») — нашчадкі Нумянорцаў.
Тэлкантар (Telcontar) — імя, якое Арагорн Элессар даў свайму кіруючыму дому пасля ўз'яднання каралеўства Арнара і Гондара. Гэта імя — аналаг мянушкі «Strider», на Квэнья азначае «той, які ходзіць пешшу».
Торонгіл (Thorongil) — імя, якое выкарыстоўваецца Арагорном ў 2957—2980 гг. Т. Э., калі ён інкогніта змагаўся ў войсках Рохана і Гондара. Імя азначае Зорны Арол. У Гондары быў блізкім сябрам намесніка Экцеліяна, пад кіраўніцтвам Арагорна войскі Гондара здзейснілі паход на піратаў Умбара. Пасля перамогі Арагорн не вярнуўся ў Гондар.
Элесар — другое імя, з квэнья перакладаецца як«Эльфійскі камень (каштоўны)». Гэта імя было дадзена яму ў Лорыэне ўладычыцай Галадрыэль; яна ж падарыла яму магічны камень з аднайменнай назвай. Пазней гондарцы, якія не ведалі імя Арагорна, празвалі яго дакладна так жа, — Элесар ці Эдэльхарн (сінд.).
Энвіньятар — мянушка, прынятая Арагорном пасля каранацыі, у перакладзе з квэнья азначае«Аднавіцель».
Эстэль — імя, дадзенае Элрандам у дзяцінстве. Так Арагорна клікалі да дваццаці гадоў, калі ён даведаўся сваё сапраўднае імя. Перакладаецца з эльфійскага як «надзея». Імя паказвае на ролю Арагорна ў лёсе Міжзем'я.
Біяграфія
Арагорн II (названы ў гонар свайго продка Арагорна I) — сын Араторна II і Гілраэн, нарадзіўся 1 Сакавіка 2931 Т. Э.. З 2951 г. Т. Э. — 16-ы (і апошні) правадыр дунэдайн. Арагорн II, 39-ы нашчадак Ісілдура па прамой лініі (а таксама Анарыёна, бо апошні кіруючы кароль Арведуі быў жанаты з дачкой гондарскага караля Андагера), правадыр дунэдайн Поўначы, пасля Вайны за Пярсцёнак — кароль ўз'яднанага каралеўства Арнара і Гондара. Муж Арвен, дачкі Элранда, бацька Элдарыёна і некалькіх дачок.
Калі Арагорну споўнілася два гады, яго бацька быў забіты ў баі з оркамі. Арагорн выхоўваўся ў Рывендэлі ў Элранда. Па просьбе яго маці, яго паходжанне трымалася ў сакрэце, паколькі яна баялася, што ён будзе забіты, як яго бацька і дзед, калі яго сапраўднае паходжанне як нашчадка Элендзіла і спадчынніка Ісілдура стане вядомым. Такім чынам, Арагорн хаваўся пад імем Эстэля (надзея, у сіндарыне) і нічога не ведаў аб сваім паходжанні, пакуль не дасягнуў паўналецця ў 2951 г. Т. Э..
У 20-гадовым узросце Арагорн даведаўся сваё сапраўднае імя і радавод ад свайго сваяка і выхавальніка Элранда, які ўручыў Арагорну Пярсцёнак Барахіра і абломкі Нарсіла. Ад скіпітара Анумінаса Арагорн адмовіўся, матывуючы тым, што «не прыйшоў час». У той жа год Арагорн сустрэў і палюбіў Арвен, 2700-гадовую дачку Элранда, якая вярнулася з Лорыэна, радзімы сваёй маці. Пасля размовы з ёй Арагорн на 30 гадоў пакінуў Рывендэл і стаў 16-м правадыром дунэдайн (рэшткаў свайго народа, рассеянага падчас грамадзянскіх і рэгіянальных войнаў стагоддзямі раней), змагаючыся са слугамі Саўрана.
У 2956 г. Т. Э. ён сустрэўся з Гэндальфам і стаў яго сябрам.
У 2957—2980 гг. Т. Э. Арагорн праходзіў службу пад імем Торонгіла ў войску караля Рохана Тэнгела (бацькі караля Таэдэна) і намесніка Гондара Экцеліяна II (бацькі Дэнатара). Ён імкнуўся процідзейнічаць пагрозе з боку Саўрана і яго саюзнікаў, якая расла, што спрыяла росту маральнага духу ў абаронцаў Захаду. У бітвах ён набыў неацэнны вопыт, які пасля ўжыў у Вайне Пярсцёнка. У 2980 г. з невялікай эскадрай гондарскіх караблёў ён выступіў у паход на Умбар, які быў захоплены піратамі, патапіў многія іх караблі і захапіў у палон іх камандзіраў. Аднак пасля перамогі ў Умбары Торонгіл, да расчаравання сваіх людзей, пакінуў войска і ў адзіночку пайшоў на Усход ў бок Мордара.
Пазней у 2980 г., ён наведаў Лорыэн і там зноў сустрэўся з Арвен. C блаславення Галадрыэлі на ўзгорку Керын Амрат Арагорн абручыўся з Арвен, даўшы ёй рэліквію яго дома — кальцо Барахіра. Арвен адказала яму згодай, адмовіўлася ад свайго эльфійскага паходжання і прыняла Дар Смерці. Там жа падчас знаходжання Звяза Пярсцёнка ў гасцях у эльфаў Арагорн атрымаў новае імя — Элесар. Элранд, турбуючыся ад тым, што пасля замужжа сваёй дачкі, ён больш яе ніколі не ўбачыць, паставіў Арагорну ўмову: шлюб магчымы толькі ў выпадку, калі Арагорн стане каралём Арнара і Гондара.
Пасля 3000 г. Т. Э. па просьбе Гэндальфа разам са следапытамі ахоўвае Шыр — мірную краіну Хобітаў. Каля яе межаў Арагорн становіцца вядомы навакольным жыхарам пад мянушкай Вандроўнік. Пачынаючы з 3001 года ён дапамагаў Гэндальфу у яго няўдалай спробе знайсці Голума. Нарэшце, у 3017 г., абыйшоўшы ўвесь Раваніян, яму ўдалося злавіць Голума ў Мёртвых Балотах да поўначы ад Мордара, што дапамагло высветліць гісторыю Пярсцёнка. Наведываючыся ў Рывендэл пасля шматлікіх адлучак, аднойчы ён пазнаёміўся з Більба Бэгінсам, якога прыцягнула ў ім здольнасць да вершаскладання. Пасля, даведаўшыся гісторыю Арагорна, Більба прысвяціў яму свае вершы:
Скарб сапраўдны вачэй не падмане,
Сілу не згубіць вандроўны лёс.
Былая слава марна не згіне,
Старых каранёў не кране мароз.
Абудзіцца з попелу дух палымяны,
З цемры заззяе святло новых дзён,
Меч абламаны будзе скаваны,
Пазбаўлены трону — узыдзе на трон.
Да падзей, апісваемых у рамане «Уладар Пярсцёнкаў», Арагорн таксама наведваў падземнае царства гномаў — Морыю і быў у Харадзе, дзе (па яго ўласным словах) «зоркі іншыя». Толкиін не ўдакладняе, калі гэтыя вандроўкі адбываліся.
У 3018-3019 гг. Т. Э. Арагорн ўдзельнічаў у Вайне Пярсцёнка. У 3018 г. стаў членам Звяза Пярсцёнка, пасля падзення Гэндальфа ў бездань пад мостам Казад-Дума ўзначаліў атрад. Удзельнічаў у бітве за Хельмаву Падзь у Рохане і вызваленні паўднёвых земляў Гондара ад піратаў. Правёў войска Сцежкай Мёртвых на поўдзень і раптоўнай атакай вырашыў зыход бітвы з арміяй Саўрана на Пеленнорскіх Палях. Затым узначаліў паход на Мордар, прывёў войскі да Чорнай Брамы і кіраваў войскамі ў няроўным баі на Кормалленскім полі. З 1 мая 3019 г. Т. Э. — кароль ўз'яднанага каралеўства Арнара і Гондара Арагорн II Элессар. Тады ж заключыў шлюб з Арвен і пражыў з ёй 120 гадоў. Памёр у 120 г. Ч. Э., яго цела спачывае ў Мінас Анор (былым Мінас Цірыт). Пасля яго смерці трон ўз'яднанага каралеўства прыняў яго сын Эльдарыён.
Апісанне
Толкін дае кароткае, але падрабязнае апісанне Арагорна ў «Звязе Пярсцёнка»: хударлявы, загарэлы і высокі, з чорнымі валасамі з сівізной, шэрыя вочы на строгім бледным твары. У «Аповесці аб Арагорне і Арвен» у дадатку да «Уладара Пярсцёнкаў» ён указаў аб яго характары, часта змрочным і сумным, але з нечаканымі момантамі весялосці. Праз некаторы час пасля выхаду ў свет кнігі Толкін пісаў, што рост Арагорна складае па крайняй меры 6 футаў 6 цаляў (198 см).
Дзякуючы свайму выхаванню ў Рывендэле пад наглядам Элранда Арагорн навучыўся эльфійскай мудрасці ў дадатак да сваёй спадчыннай праніклівсці дунэдайн. Ён быў майстэрскім лекарам, напрыклад, ведаў аб ужыванні ацеласа (таксама вядомага як «каралеўскі ліст»). Ён таксама быў магутным ваяром і непераўзыдзеным камандзірам; пасля Бітвы на Пеленнорскіх палях Эамер і Імрахіль адклікаліся аб ім, што разам з ім можна застацца здаровым, нават знаходзячыся ў самай гушчы бітвы. Як спадчыннік Ісілдура Арагорн валодаў вялікай уладай і мог выкарыстаць паланцір Артханка нават супраць волі Саўрана.
Але, як і самыя простыя людзі, Арагорн не быў абаронены ад сваіх уласных страхаў і сумневаў.