Гэндальф

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Варыянты імя
Таркун, Алорын, Інканус
Раса Мая
Пол Мужчынскі
Месца пражывання Міжзем'е

Гэндальф (Gandalf) — адзін з цэнтральных персанажаў легендарыума Джона Р. Р. Толкіна, у прыватнасці, аповесці «Хобіт, або Туды і назад» і раману «Уладар Пярсцёнкаў».

Гісторыя стварэння і магчымыя прататыпы[правіць | правіць зыходнік]

Гэндальф — архетыпічны мудры чараўнік, традыцыйная постаць у знаёмай Дж. Р. Р. Толкіну скандынаўскай і брытанскай міфалогіі. Сярод аналагічных міфалагічных персанажаў і магчымых прататыпаў адзначаюць кельцкага Мерліна і скандынаўскага Одзіна. Імя «Гэндальф», ці, дакладней, «Гандальв» запазычана з Старэйшай Эды, дзе яно належыць аднаму з «ніжніх альваў» (гномаў).

Прататыпам для знешнасці Гэндальфа стала швейцарская паштоўка пад назвай «Горны Дух», на якой намаляваны стары барадаты мужчына ў шырокаполым капелюшы, які карміў з рукі аленя. Першапачаткова імя персанажа было Бладарцін, а імя Гэндальф насіў кароль гномаў, які стаў вядомы ў канчатковай версіі як Торын Дубовы Шчыт. Пазней аўтар перадаў імя Гэндальф чараўніку, таму што ранейшае здавалася занадта несур'ёзным. Сыграла ролю і расшыфроўка імя: gandr — чароўны посах, alfr — альв (эльф або гном).

У сваю чаргу, вобраз Гэндальфа змяніў архетып і паўплываў на вобразы пазнейшых персанажаў. Да герояў, створаных пад уплывам Гэндальфа, адносяць Эльмінстэра ў Forgotten Realms, Дамблдара ў серыі «Гары Потэр», Зеда ў кнігах цыкла «Меч Ісціны», Обі-Ван Кенобі ў класічнай трылогіі «Зорныя Войны» і Жан-Люк Пікара ў эпапеі «Зорны Шлях».

З'яўленне Гэндальфа ў Міжзем'і[правіць | правіць зыходнік]

Сапраўднае імя Гэндальфа — Алорын, ён адзін з самых магутных майар, малодшых анёлападобных духаў. У ліку іншых мудрацоў-істары ён быў абраны саветам Валар для адпраўкі ў Міжзем’е на дапамогу эльфам і людзям і для супрацстаяння Саўрану, наваяўленага цёмнага Уладара. Алоын спачатку адмаўляўся ад цяжкага даручэння, але неўзабаве саступіў волі Манвэ. У Міжзем'і ён быў вядомы пад мноствам імёнаў, у тым ліку і як Гэндальф Шэры. Захавальнік Нар'і, аднаго з Трох Эльфійскіх Пярсцёнкаў, даручанага яму Кірданам Карабелам па прыбыцці ў Міжзем’е.

Гэндальф стаў найбольш вядомы, падарожнічая па Міжзем'ю і заводзячы знаёмства з рознымі народамі, дапамагаючы ім саветам. У розных частках свету ён атрымаў шмат розных мянушак, якія замянілі яму імя.

"У мяне шмат імёнаў у розных краінах. Мітрандзір сярод эльфаў, Таркун сярод гномаў; у юнацтве на даўно забытым Захадзе я быў Алорынам, на поўдні — Інканус, на поўначы — Гэндальф, а на ўсходзе я не бываю "

Гэндальф і хобіты[правіць | правіць зыходнік]

Невядома, калі менавіта Гэндальф упершыню зацікавіўся народам хобітаў. Ён любіў іх і да таго ж прадчуваў, што яны ў будучыні выканаюць выключна важную ролю. Праўда, сярод хобітоаў Гэндальф быў вядомы перш за ўсё як «маг» і «чараўнік» у самым агульнаўжывальным сэнсе гэтага слова. Так, у кнізе «Хобіт» вуснамі Більба паведамляецца, што ён падарыў Старому Туку чароўныя алмазныя запанкі, якія самі засцёгваліся, але расшпільваліся толькі па загадзе. Асаблівую вядомасць яму прынеслі і цудоўныя феерверкі, якія ён рабіў напярэдадні Дня сярэдзіны лета на вечарыне ў Старога Тука. Пры гэтым, аднак, варта згадаць і той факт, што менавіта Гэндальф у 2758-59 гг. Т. Э. (1168-70 гг. Па Летавызначэнню Шыра) прыйшоў на дапамогу хобітам Шыра падчас Доўгай Зімы і страшнага голаду, які прыйшоў за ёю.

Удзел Гэндальфа ў Вайне Пярсцёнка[правіць | правіць зыходнік]

Паход да Эрэбару[правіць | правіць зыходнік]

Гэндальф быў адным з арганізатараў паходу атрада гномаў на чале з Торын Дубошчытам, да якога па яго патрабаванні далучыўся Більба Бэгінс да гары Эрэбар, які апісаны ў аповесці «Хобіт». Ён прымаў удзел у пачатку паходу і змагаўся ў Бітве Пяці Воінстваў супраць гоблінаў і варгаў. Незадоўга да гэтага, па заданні Сарумана ён таемна пракраўся ў замак Дол-Гулдур, дзе пабачыў палоннага караля гномаў Траіна, які паміраў. Узнаўшы ў «Некраманце», уладальніку замка, Саўрана, які адраджаецца, ён на Белым Савеце настаяў на неадкладным наступе, і прыняў удзел у выгнанні Саўрана з Дол-Гулдура.

Паход у складзе Брацтва Пярсцёнка[правіць | правіць зыходнік]

У чароўным пярсцёнку, які знайшоў Більба, Гэндальф западозрыў Пярсцёнак Усеўладдзя. Ён прымусіў Більба расстацца з Пярсцёнкам і перадаць яго на захаванне пляменніку Фрода. Знайшоўшы на Пярсцёнку характэрныя пісьмёны на Чорным Прыслоўі і зверыўшыся з апісаннямі ў архівах Гондара, Гэндальф пераканаў Фрода аднесці Пярсцёнак у Рывендэл, абіцель эльфаў. Сам жа ён адправіўся на сустрэчу з Саруманам. На сустрэчы паміж магамі ўспыхнуў канфлікт: Саруман сам хацеў завалодаць Пярсцёнкам і выкарыстоўваць яго для дасягнення ўлады. Ён таксама ўгаворваў Гэндальфа пайсці на мір з Саўранам. Калі абураны Гэндальф адмовіўся выдаць Саруману месцазнаходжанне Пярсцёнка, Саруман затачыў яго на вяршыні вежы Артханка. Адтуль Гэндальфа выратаваў Гваіхір — правадыр гіганцкіх арлоў Манвэ, дасланы яго сябрам, трэцім істары, Радагастам Карым.

Прыбыўшы на савет у Рывендэл, Гэндальф распавёў аб здрадзе Сарумана і пагадзіўся ўзначаліць Брацтва Пярсцёнка, атрад, які павінен аднесці Пярсцёнак да жерла вулкана Арадруін і знішчыць яго. Гэндальф правёў сваіх спадарожнікаў праз падзямелля Морыі, дзе атрад сутыкнуўся з адным дэманаў Мелькара, які выжыў, — балрагам. У баі з ім чараўнік зваліўся з Марыйскага моста ў бездань, і спадарожнікі працягнулі шлях без яго, вырашыўшы, што Гэндальф загінуў. Ён і загінуў, перамогшы балрога цаной найцяжэйшых ран і апёкаў. Аднак Эру Илуватар вырашыў вярнуць яго назад, паколькі сваю задачу маг выканаць не паспеў.

Нізлажэнне Сарумана і фінал Войны Пярсцёнка[правіць | правіць зыходнік]

Гэндальфу было дадзена права заняць месца падшага Сарумана на чале ордэна, і з гэтага часу называцца Гэндальфом Белым. Ён далучыўся да вызваленчай барацьбе народа Рохана супраць оркаў Сарумана і прывёў падмацаванне ў ключавы момант у Бітве за Хэльмаву Падзь. Пасля чаго, сустрэўшыся з Саруманам у Ізенгардзе, выгнаў яго з ордэна Істары і пераламіў яго посах.

Адправіўшыся ў Гондар, у крэпасць Мінас-Цірыт, Гэндальф дапамог арганізаваць абарону горада намесніку Дэнатару II. Пасля падзення і самагубства Дэнатара II Гэндальф фактычна ўзначаліў абарону горада. Прыход падмацавання з Рохана і войска прывідаў-клятвапераступнікаў, прыведзенага Арагорнам, спадчыннікам Ісілдура, а таксама гібель правадыра варожага войска — Караля-Чарадзея дазволілі выйграць бітву ля сцен горада. Аднак, разумеючы, што галоўнае — гэта знішчэнне Пярсцёнка, Гэндальф разам з Арагорнам рушыў да Брамы Мордара для адцягнення ўвагі Цёмнага Уладара на сябе. Пасля таго, як Фрода і Сэм з міжвольнай дапамогай Голума знішчылі Пярсцёнак, а Саўран знік, удзельнічаў у каранацыі Арагорна як караля Арнара і Гондара.

Такім чынам, місія, з якой ордэн Істары быў пасланы ў Міжзем'е, была выканана да канца менавіта намаганнямі Гэндальфа. 29 верасня 3021 года Т. Э. ён разам з Більба, Фрода, Галадрыэл'ю і Элрандам узышоў у Шэрай Гавані на борт карабля Кірдана Карабела і вярнуўся ў Валінар.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]