Алесь Белы
| Алесь Белы | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 17 лютага 1968 (54 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | публіцыст, гісторык |
| Навуковая ступень | доктар філасофіі |
| Альма-матар | |
| Узнагароды | |
Алесь Бе́лы, сапр. Аляксандр Валер’евіч Бе́лы (нар. 1968, Мінск; Псеўданімы: Кухмістр Верашчака, Gorliwy Litwin) — беларускі гісторык, публіцыст, культуролаг. Доктар гуманітарных навук (PhD), гісторыя (2008). Вядомы беларускі блогер.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1989), Кінгстанскую школу бізнесу ў Вялікабрытаніі (1996). Доктар гуманітарных навук (навуковая ступень прысвоеная Інстытутам гісторыі Акадэміі навук Літвы).
Кірункі навуковай дзейнасці: гісторыя картаграфіі і замежных сувязяў ВКЛ, заходнееўрапейскі культурны, тэхналагічны і эканамічны ўплыў на фарміраванне матэрыяльнай і духоўнай культуры Беларусі, гістарычная іканаграфія Беларусі Сярэднявечча і новага часу.
Аўтар манаграфіі «Хроніка Белай Русі: нарыс гісторыі адной геаграфічнай назвы» (Мінск, 2000) — дэталёвай рэканструкцыі эвалюцыі зместу назвы «Белая Русь» у сістэмах геаграфічных ведаў розных народаў і эпох на падставе заходнееўрапейскіх тэкставых і картаграфічных крыніц VI—XVIII ст. Аўтар артыкулаў пра гісторыю Беларусі ў часопісах «Спадчына», «Наша Гісторыя», Энцыклапедыі гісторыі Беларусі, Энцыклапедыі «Вялікае Княства Літоўскае», у англійскіх часопісах. Аўтар сцэнарыяў дакументальных фільмаў па гісторыі матэрыяльнай культуры Беларусі «Маем Рэчы» (БТ). Каардынатар праекту «Наша Страва» — рэканструкцыі гісторыі і сімволікі традыцыйнай кухні Беларусі, на падставе якога створана ў т.л. больш за 100 артыкулаў у Вікіпедыі, дзясяткі артыкулаў у газетах і часопісах, радыё- і тэле-сцэнароў.
Лаўрэат прэміі беларускага ПЭН-цэнтра імя Францішка Багушэвіча (2001), Прэміі Міжнароднага Кангрэса даследчыкаў Беларусі за лепшую манаграфію па гісторыі (2014).
Бізнес[правіць | правіць зыходнік]
У 2005 годзе Алесь Белы набыў шляхецкі дом у вёсцы Малая Люцінка Валожынскага раёна, які рэканструяваў і з 2009 г. прапаноўвае агратурыстычныя паслугі.[1] Таксама А. Белы выступае кансультантам розных прадпрыемстваў грамадскага харчавання і вытворцаў прадуктаў па пытаннях беларускай і літвінскай гастранамічнай спадчыны. Найбольш вядомае яго супрацоўніцтва з рэстаранам нацыянальнай кухні ў цэнтры Мінска.[2]
Крытыка[правіць | правіць зыходнік]
Алеся Белага часта крытыкуюць за рэзка скептычнае стаўленне да беларускага нацыянальнага адраджэння, і ў асаблівасці да г.зв. «нацыянальнага наратыву». На думку некаторых актывістаў, у сваіх публічных выказваннях Алесь Белы выступае актыўным апалагетам рэжыму Аляксандра Лукашэнкі, абвінавачвае некаторых гістарычных дзеячоў беларускага адраджэння і сучасных беларускіх культурніцкіх актывістаў у нацызме, антыхрысціянстве і іншым. Алесь Белы вядомы як складальнік спісу «нацыстаў-беларутэнаў», у які ён ўключыў у тым ліку пісьменніка Уладзіміра Арлова.[3][4][5][6]
Выбраная бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
- Хроніка «Белай Русі»: нарыс гісторыі адной геаграфічнай назвы / А. Белы. — Мінск : Энцыклапедыкс, 2000. — 238 с. — ISBN 985-6599-12-1
- Belarusian Cookbook. New York, Hippocrene Books, 2008.
- Хроніка Белай Русі: Імагалогія Беларусі ХІІ—ХVIII ст. / А. Белы. — Смаленск: Інбелкульт, 2013.
- Літвінская кухня (электронная кніга).
- Сакатала бочачка. Праўдзівая гісторыя нашых напояў. — Мінск : Янушкевіч, 2017. https://januskevic.by/catalog/nonfiction/3631/
- Белорусская кухня. Гастрономический путеводитель. — Мінск : Ренессанс Паблишинг, 2018.
Зноскі
- ↑ Сядзiба Белых «Марцiнова Гусь» | Малая Люцінка
- ↑ Рэстаран беларускай і літвінскай кухні «Кухмістр» ВІДЭА // Наша Ніва, 12 сакавіка 2014
- ↑ Пётр Рудкоўскі. Дасканалы дуэт: КГБ і Алесь Белы // Наша Ніва, 28.12.2008
- ↑ «Дзве грані нацыяналістычнае свядомасці — нацызм і паганства» // Наша Ніва, 28.12.2008
- ↑ Алесь Белый: «Белорусскую идентичность создала советская власть» // "Евразия Эксперт", 6 верасьня 2016 г.
- ↑ Алесь Белый: Существует ли в Беларуси литвинский проект? // Regnum, 21 жніўня 2012 г.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Наша страва: сапраўдная беларуская кухня / [Алесь Белы і інш.]. — Мінск, 2010.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6, кн. 2. — Мінск, 2003.
- Энциклопедия белорусской кухни / [редколлегия: Т. В. Белова и др.]. — Минск, 2008.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
 Лаўрэаты прэміі імя Францішка Багушэвіча | |
|---|---|
Кастусь Акула (1995) · Уладзімір Арлоў (1996) · Лявон Баршчэўскі і Аляксандр Лукашук (1997) · Сяргей Ёрш (1998) · Вячка Целеш (1999) · Ніна Стужынская (2000) · Алесь Белы (2001) · Андрэй Катлярчук (2002) · Захар Шыбека (2003) · Аляксандр Надсан (2004) · Леанід Маракоў (2006) · Вольга Бабкова (2010) · Зміцер Санько і Людміла Рублеўская (2011) · Алесь Краўцэвіч і Уладзімір Ляхоўскі (2012) · Дзмітрый Матвейчык (2013) · Анатоль Трафімчык (2014) · Святлана Марозава і Дзяніс Лісейчыкаў (2015) · Віктар Корбут і Зміцер Ласько (2016) · Уладзімір Лякін (2017) · Васіль Герасімчык (2018) · Аляксандр Смалянчук (2019) | |
| Нарматыўны кантроль | ISNI: 0000 0001 2137 9177 · LCCN: nr2001006563 · NUKAT: n02060230 · SUDOC: 175231850 · VIAF: 68855611 · WorldCat VIAF: 68855611 |
|---|
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Нарадзіліся 17 лютага
- Нарадзіліся ў 1968 годзе
- Нарадзіліся ў Мінску
- Дактары філасофіі
- Выпускнікі БНТУ
- Лаўрэаты прэміі Міжнароднага Кангрэса даследчыкаў Беларусі
- Лаўрэаты прэміі імя Францішка Багушэвіча
- Гісторыкі Беларусі
- Публіцысты Беларусі
- Публіцысты паводле алфавіта
- Культуролагі Беларусі
- Дактары гуманітарных навук