Альгова (Гарадоцкі раён)

Вёска Альгова Краіна Беларусь Вобласць Віцебская Раён Гарадоцкі Сельсавет Мяжанскі Каардынаты 55°40′38″ пн. ш. 30°29′23″ у. д. Насельніцтва ▼9 чал. (2009) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2139 Аўтамабільны код 2 СААТА 2218862053 Альгова на карце Беларусі ±

Альго́ва (трансліт.: Aĺhova, руск.: Ольгово) — вёска ў Гарадоцкім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Мяжанскага сельсавета. Рэльеф раўнінны. За 48 км на паўночны ўсход ад горада і чыгуначнай станцыі Гарадок на лініі Віцебск — Невель, 83 км ад Віцебска. На ўсходзе праходзяць меліярацыйныя каналы, злучаныя з ручаём (упадае ў возера Сясіта). З усіх бакоў вёску абкружае лясны масіў. Транспартныя сувязі па мясцовай дарозе Мяжа — Гарадок.

Гісторыя

У 1566 годзе ўзгадваецца як сяло ва Усвяцкай воласці Азярышчанскага павета ў лісце Юрыя Такмакова Івану Грознаму. Пасля 1-га падзелу Рэсы Паспалітай у 1772 годзе ў складзе Расійскай імперыі. У сярэдзіне 19 стагоддзя вёска ў Суражскім павеце Віцебскай губерні. Адносілася да Зайкаўскага праваслаўнага прыходу. Па інвентары ў 1851 годзе ў складзе маёнтка Сцяпанавічы. Па 9-й рэвізіі (1850) налічвала 5 двароў. У 2-й палове 19 — пачатку 20 стагодззя ў Зайкаўскай воласці Гарадоцкага павета Віцебскай губерні. Адносілася да Сцяпанавіцкай сельскай грамады. У сакавіку 1924 года вернута ў склад БССР. З 20 жніўня 1924 года ў Зайкаўскім сельсавеце Мяжанскага раёна Віцебскай акругі (да 26 ліпеня 1930 года). У 1926 годзе працавала смалакурня. З 8 ліпеня 1931 года ў Гарадоцкім раёне, з 12 лютага 1935 года ў Мехаўскім раёне. У 1939 годзе дзейнічалі калгас «Чырвонае Альгова» і кузня. У Другую сусветную вайну ў кастрычніку 1943 года гітлераўскія акупанты цалкам спалілі вёску, забілі 5 жыхароў. З фронту не вярнуліся 13 жыхароў. Пасля вайны вёска адбудавана. З 18 сакавіка 1958 года ў Езярышчанскім раёне. З 25 снежня 1962 года ў Гарадоцкім раёне. У 1999 годзе ў складзе калгаса «Перамога». У 2012 годзе ў складзе КУСП «Сцяпанавічы». Да 2004 года ўваходзіла ў склад Зайкаўскага сельсавета.

Насельніцтва

• 9 двароў, 64 рэвізскія душы (1841)
• 14 двароў, 120 жыхароў (1905)
• 29 двароў, 148 жыхароў (1920)
• 30 двароў, 159 жыхароў (1926)
• 40 двароў, 250 жыхароў (1940)
• 80 жыхароў (1959)
• 65 жыхароў (1970)
• 8 гаспадарак, 17 жыхароў (2002)
• 3 гаспадаркі, 3 жыхары (2018)

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 10: Віцебская вобласць, кн. 2 / рэдкал.: У. У. Андрыевіч (гал. рэд.) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2019. — 728 с.: іл. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-1126-4.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх