Чарныя

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Чарныя
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 3 чал. (2009)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 2139
Аўтамабільны код
2
СААТА
2218862081
Чарныя на карце Беларусі ±
Чарныя (Беларусь)
Чарныя
Чарныя (Віцебская вобласць)
Чарныя

Чарны́я[1] (трансліт.: Čarnyja, руск.: Черные) — вёска ў Гарадоцкім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Мяжанскага сельсавета. За 28 км на паўночны ўсход ад горада і чыгуначнай станцыі Гарадок на лініі Віцебск — Невель, 63 км ад Віцебска. Рэльеф раўнінны. На паўднёвым усходзе ляжыць лясны масіў. Транспартныя сувязі па аўтадарозе Гарадок — Мяжа, якая праходзіць побач з вёскай.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

З 1802 года вёска ў Суражскім павеце Віцебскай губерні, у маёнтку Прыбыткова. У 1846 годзе ўладанне памешчыка Яўневіча. У канцы 19 — пачатку 20 стагоддзяў вёска ў Вышадскай воласці Гарадоцкага павета Віцебскай губерні. У 1905 годзе 106 дзесяцін зямлі. З 15 лютага 1923 года ў Віцебскім павеце. У сакавіку 1924 года вернута ў БССР. З 20 жніўня 1924 года ў Паташнянскім сельсавеце Мяжанскага раёна Віцебскай акругі (да 26 ліпеня 1930 года). З 8 ліпеня 1931 года ў Гарадоцкім раёне. У 1933 годзе дзейнічаў калгас «Ударнік», былі кузня і млын. З 12 лютага 1935 года ў Мехаўскім раёне. З 20 лютага 1938 года ў Віцебскай вобласці. У Другую сусветную вайну з франтоў не вярнуліся 9 жыхароў. З 16 ліпеня 1954 года ў Мяжанскім сельсавеце. З 18 сакавіка 1958 года ў Езярышчанскім, з 25 снежня 1962 года ў Гарадоцкім раёне. У 1970 годзе ў саўгасе імя А. Я. Казлова. У 2012 годзе ў складзе КУСП «Сцяпанавічы».

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 8 двароў, 42 рэвізскія душы (1846)
  • 18 двароў, 113 жыхароў (1905)
  • 26 двароў, 125 жыхароў (1920)
  • 38 двароў, 128 жыхароў (1926)
  • 67 жыхароў (1959)
  • 35 жыхароў (1970)
  • 10 гаспадарак, 15 жыхароў (2000)
  • 1 гаспадарка, 1 жыхар (2018)

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7 (DJVU).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]